Plato, Epistles, Letter 7 164:

λέγων πρὸσ τὸν Διονύσιον. "συγχωρῶ· μηδ’ ἂν πρὸσ τῇ σῇ," ἔφη, "φανῇ οἰκίᾳ, πείσεσθαι φλαῦρον μηδὲν παρὰ τὰ νῦν εἰρημένα. " τῇ δὴ μετὰ ταύτην τὴν ἡμέραν δείλησ Εὐρύβιοσ καὶ Θεοδότησ προσηλθέτην μοι σπουδῇ τεθορυβημένω θαυμαστῶσ, καὶ Θεοδότησ λέγει, "Πλάτων," ἔφη, "παρῆσθα χθὲσ οἷσ περὶ Ἡρακλείδου Διονύσιοσ ὡμολόγει πρὸσ ἐμὲ καὶ σέ; "πῶσ δὲ οὔκ; ἔφην. "νῦν τοίνυν," ἦ δ’ ὅσ, "περιθέουσιν πελτασταὶ λαβεῖν Ἡρακλείδην ζητοῦντεσ, ὁ δὲ εἶναί πῃ ταύτῃ κινδυνεύει· ἀλλ’ ἡμῖν," ἔφη, "συνακολούθησον πρὸσ Διονύσιον ἁπάσῃ μηχανῇ. " ᾠχόμεθα οὖν καὶ εἰσήλθομεν παρ’ αὐτόν, καὶ τὼ μὲν ἑστάτην σιγῇ δακρύοντε, ἐγὼ δὲ εἶπον·