Plato, Epistles, Letter 2 27:

(플라톤, Epistles, Letter 2 27:)

εὐλαβοῦ μέντοι μή ποτε ἐκπέσῃ ταῦτα εἰσ ἀνθρώπουσ ἀπαιδεύτουσ· σχεδὸν γάρ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ ἔστιν τούτων πρὸσ τοὺσ πολλοὺσ καταγελαστότερα ἀκούσματα, οὐδ’ αὖ πρὸσ τοὺσ εὐφυεῖσ θαυμαστότερά τε καὶ ἐνθουσιαστικώτερα. πολλάκισ δὲ λεγόμενα καὶ ἀεὶ ἀκουόμενα καὶ πολλὰ ἔτη, μόγισ ὥσπερ χρυσὸσ ἐκκαθαίρεται μετὰ πολλῆσ πραγματείασ. ὃ δὲ θαυμαστὸν αὐτοῦ γέγονεν, ἄκουσον. εἰσὶν γὰρ ἄνθρωποι ταῦτα ἀκηκοότεσ καὶ πλείουσ, δυνατοὶ μὲν μαθεῖν, δυνατοὶ δὲ μνημονεῦσαι καὶ βασανίσαντεσ πάντῃ πάντωσ κρῖναι, γέροντεσ ἤδη καὶ οὐκ ἐλάττω τριάκοντα ἐτῶν ἀκηκοότεσ, οἳ νῦν ἄρτι σφίσι φασὶν τὰ μὲν τότε ἀπιστότατα δόξαντα εἶναι νῦν πιστότατα καὶ ἐναργέστατα φαίνεσθαι, ἃ δὲ τότε πιστότατα, νῦν τοὐναντίον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION