Plato, Epistles, Letter 2 23:

καὶ τοῦτο οὐ σοὶ μόνῳ γέγονεν, ἀλλ’ εὖ ἴσθι μηδένα πώποτέ μου τὸ πρῶτον ἀκούσαντα ἔχειν ἄλλωσ πωσ ἢ οὕτωσ κατ’ ἀρχάσ, καὶ ὁ μὲν πλείω ἔχων πράγματα, ὁ δὲ ἐλάττω, μόγισ ἀπαλλάττονται, σχεδὸν δὲ οὐδεὶσ ὀλίγα. τούτων δὴ γεγονότων καὶ ἐχόντων οὕτω, σχεδὸν κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν ηὑρήκαμεν ὃ σὺ ἐπέστειλασ, ὅπωσ δεῖ πρὸσ ἀλλήλουσ ἡμᾶσ ἔχειν. ἐπεὶ γὰρ βασανίζεισ αὐτὰ συγγιγνόμενόσ τε ἄλλοισ καὶ παραθεώμενοσ παρὰ τὰ τῶν ἄλλων καὶ αὐτὰ καθ’ αὑτά, νῦν σοι ταῦτά τε, εἰ ἀληθὴσ ἡ βάσανοσ, προσφύσεται, καὶ οἰκεῖοσ τούτοισ τε καὶ ἡμῖν ἔσῃ. πῶσ οὖν αὐτά τ’ ἔσται καὶ πάντα ἃ εἰρήκαμεν;