Plato, Epistles, Letter 1 9:

χρυσίου δὲ σπάνει ἀπολλύμενον οὐδεὶς πεποίηκεν.? κἀκεῖνο δὲ τὸ ποίημα τοῖς νοῦν ἔχουσιν οὐ κακῶς ἔχειν δοκεῖ - οὐ χρυσὸς ἀγλαὸς σπανιώτατος ἐν θνατῶν δυσελπί-στῳ βίῳ,οὐδ ἀδάμας οὐδ ἀργύρου κλῖναι πρὸς ἄνθρωπονδοκιμαζόμεν ἀστράπτει πρὸς ὄψεις: οὐδὲ γαίας εὐρυπέδου γόνιμοι βρίθοντες αὐτάρκεισγύαι,ὡς ἀγαθῶν ἀνδρῶν ὁμοφράδμων νόησις.?