Lucian, Dialogi meretricii, Κοχλὶσ καὶ Παρθενὶσ. 3:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κοχλὶσ καὶ Παρθενὶσ. 3:)

ταῦτ̓ ἐστὶν ἀπολαῦσαι τῶν στρατιωτικῶν τούτων ἐρώτων, πληγὰσ καὶ δίκασ· τὰ δὲ ἄλλα ἡγεμόνεσ εἶναι καὶ χιλίαρχοι λέγοντεσ, ἤν τι δοῦναι δέῃ, Περίμεινον, φασί, τὴν σύνταξιν, ὁπόταν απολάβω τὴν μισθοφοράν, καὶ ποιήσω πάντα. ἐπιτριβεῖεν δ̓ οὖν ἀλαζόνεσ ὄντεσ· ἔγω γ̓ οὖν εὖ ποιῶ μὴ προσιεμένη αὐτοὺσ τὸ παράπαν. ἁλιεύσ τισ ἐμοὶ γένοιτο ἢ ναύτησ ἢ γεωργὸσ ἰσότιμοσ κολακεύειν εἰδὼσ μικρὰ καὶ κομίζων πολλά, οἱ δὲ τοὺσ λόφουσ ἐπισείοντεσ οὗτοι καὶ τὰσ μάχασ διηγούμενοι, ψόφοι, ὦ Παρθενί.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION