Lucian, Dialogi meretricii, Κοχλὶσ καὶ Παρθενὶσ. 1:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Κοχλὶσ καὶ Παρθενὶσ. 1:)

τί δακρύεισ, ὦ Παρθενί, ἢ πόθεν κατεαγότασ τοὺσ αὐλοὺσ φέρεισ; ὁ στρατιώτησ ὁ Αἰτωλὸσ ὁ μέγασ ὁ Κροκάλησ ἐρῶν ἐρράπισέ με αὐλοῦσαν εὑρὼν παρὰ τῇ Κροκάλῃ ὑπὸ τοῦ ἀντεραστοῦ αὐτοῦ Γόργου μεμισθωμένην καὶ τούσ τε αὐλούσ μου συνέτριψε καὶ τὴν τράπεζαν μεταξὺ δειπνούντων ἀνέτρεψε καὶ τὸν κρατῆρα ἐξέχεεν ἐπεισπαίσασ· καὶ τὸν μὲν ἀγροῖκον ἐκεῖνον τὸν Γόργον ἀπὸ τοῦ συμποσίου κατασπάσασ τῶν τριχῶν ἔπαιον περιστάντεσ αὐτόσ τε ὁ στρατιώτησ ‐ Δεινόμαχοσ, οἶμαι, καλεῖται ‐ καὶ ὁ συστρατιώτησ αὐτοῦ· ὥστε οὐκ οἶδα εἰ βιώσεται ὁ ἄνθρωποσ, ὦ Κοχλί· αἷμά τε γὰρ ἐρρύη πολὺ ἀπὸ τῶν ῥινῶν καὶ τὸ πρόσωπον ὅλον ἐξῴδηκεν αὐτοῦ καὶ πελιδνόν ἐστιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION