헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογι

(루키아노스, Dialogi meretricii, Λεόντιχοσ, Χηνίδασ και Ὑμνίσ.)

ἐν δὲ τῇ πρὸσ τοὺσ Γαλάτασ μάχῃ εἰπέ, ὦ Χηνίδα, ὅπωσ μὲν προεξήλασα τῶν ἄλλων ἱππέων ἐπὶ τοῦ ἵππου τοῦ λευκοῦ, ὅπωσ δὲ οἱ Γαλάται καίτοι ἄλκιμοι ὄντεσ ἔτρεσαν εὐθὺσ ὡσ εἶδόν με καὶ οὐδεὶσ ἔτι ὑπέστη. τότε τοίνυν ἐγὼ τὴν μὲν λόγχην ἀκοντίσασ διέπειρα τὸν ἵππαρχον αὐτῶν καὶ τὸν ἵππον, ἐπὶ δὲ τὸ συνεστηκὸσ ἔτι αὐτῶν ‐ ἦσαν γάρ τινεσ οἳ ἔμενον διαλύσαντεσ μὲν τὴν φάλαγγα, ἐσ πλαίσιον δὲ συναγαγόντεσ αὑτούσ ‐ ἐπὶ τούτουσ ἐγὼ σπασάμενοσ τὴν σπάθην ἅπαντα τῷ θυμῷ ἐπελάσασ ἀνατρέπω μὲν ὅσον ἑπτὰ τοὺσ προεστῶτασ αὐτῶν τῇ ἐμβολῇ τοῦ ἵππου· τῷ ξίφει δὲ κατενεγκὼν διέτεμον τῶν λοχαγῶν ἑνὸσ ἐσ δύο τὴν κεφαλὴν αὐτῷ κράνει. ὑμεῖσ δέ, ὦ Χηνίδα, μετ̓ ὀλίγον ἐπέστητε ἤδη φευγόντων. ὅτε γάρ, ὦ Λεόντιχε, περὶ Παφλαγονίαν ἐμονομάχησασ τῷ σατράπῃ, οὐ μεγάλα ἐπεδείξω καὶ τότε;

ἀβίωτα γὰρ εἶναί μοι σοῦ ἀποθανόντοσ. καλῶσ ὑπέμνησασ οὐκ ἀγεννοῦσ οὐδ̓ ἐκείνησ τῆσ πράξεωσ· ὁ γὰρ σατράπησ μέγιστοσ ὤν, ὁπλομάχων ἄριστοσ δοκῶν εἶναι, καταφρονήσασ τοῦ Ἑλληνικοῦ, προπηδήσασ ἐσ τὸ μέσον προὐκαλεῖτο εἴ τισ ἐθέλοι αὐτῷ μονομαχῆσαι. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι κατεπεπλήγεσαν οἱ λοχαγοὶ καὶ οἱ ταξίαρχοι καὶ ὁ ἡγεμὼν αὐτὸσ καίτοι οὐκ ἀγεννὴσ ἄνθρωποσ ὤν· Ἀρίσταιχμοσ γὰρ ἡμῶν ἡγεῖτο Αἰτωλὸσ ἀκοντιστὴσ ἄριστοσ, ἐγὼ δὲ ἐχιλιάρχουν ἔτι. τολμήσασ δ̓ ὅμωσ καὶ τοὺσ ἑταίρουσ ἐπιλαμβανομένουσ ἀποσεισάμενοσ, ἐδεδοίκεσαν γὰρ ὑπὲρ ἐμοῦ ὁρῶντεσ ἀποστίλβοντα μὲν τὸν βάρβαρον ἐπιχρύσοισ τοῖσ ὅπλοισ, μέγαν δὲ καὶ φοβερὸν ὄντα τὸν λόφον καὶ κραδαίνοντα τὴν λόγχην. . . κἀγὼ ἔδεισα τότε, ὦ Λεόντιχε, καὶ οἶσθα ὡσ εἰχόμην σου δεόμενοσ μὴ προκινδυνεύειν· ἀλλ̓ ἐγὼ τολμήσασ παρῆλθον ἐσ τὸ μέσον οὐ χεῖρον τοῦ Παφλαγόνοσ ὡπλισμένοσ, ἀλλὰ πάγχρυσοσ καὶ αὐτόσ, ὥστε βοὴ εὐθὺσ ἐγένετο καὶ παῤ ἡμῶν καὶ παρὰ τῶν βαρβάρων·

ἐγνώρισαν γὰρ με κἀκεῖνοι ἰδόντεσ ἀπὸ τῆσ πέλτησ μάλιστα καὶ τῶν φαλάρων καὶ τοῦ λόφου. εἰπέ, ὦ Χηνίδα, τίνι με τότε πάντεσ εἴκαζον; τίνι δὲ ἄλλῳ ἢ Ἀχιλλεῖ νὴ Δία τῷ Θέτιδοσ καὶ Πηλέωσ; οὕτωσ ἔπρεπέ μέν σοι ἡ κόρυσ, ἡ φοινικὶσ δὲ ἐπήνθει καὶ ἡ πέλτη ἐμάρμαιρεν. ἐπεὶ δὲ συνέστημεν, ὁ βάρβαροσ πρότεροσ τιτρώσκει με ὀλίγον ὅσον ἐπιψαύσασ τῷ δόρατι μικρὸν ὑπὲρ τὸ γόνυ, ἐγὼ δὲ διελάσασ τὴν ἀσπίδα τῇ σαρίσῃ παίω διαμπὰξ ἐσ τὸ στέρνον. εἶτ̓ ἐπιδραμὼν ἀπεδειροτόμησα τῇ σπάθῃ ῥᾳδίωσ καὶ τὰ ὅπλα ἔχων ἐπανῆλθον ἅμα καὶ τὴν κεφαλὴν ἐπὶ τῆσ σαρίσησ πεπηγυῖαν κομίσων λελουμένοσ τῷ φόνῳ. ἄπαγε, ὦ Λεόντιχε, μιαρὰ ταῦτα καὶ φοβερὰ περὶ σαυτοῦ διηγῇ, καὶ οὐκ ἂν ἔτι σε οὐδὲ προσβλέψειέ τισ οὕτω χαίροντα τῷ λύθρῳ, οὐχ ὅπωσ συμπίοι ἢ συγκοιμηθείη.

ἔγωγε οὖν ἄπειμι. διπλάσιον ἀπόλαβε τὸ μίσθωμα. οὐκ ἂν ὑπομείναιμι ἀνδροφόνῳ συγκαθεύδειν. μὴ δέδιθι, ὦ Ὑμνί· ἐν Παφλαγόσιν ἐκεῖνα πέπρακται, νῦν δὲ εἰρήνην ἄγω. ἀλλ̓ ἐναγὴσ ἄνθρωποσ εἶ, καὶ τὸ αἷμα κατέσταζέ σου ἀπὸ τῆσ κεφαλῆσ τοῦ βαρβάρου, ἣν ἔφερεσ ἐπὶ τῇ σαρίσῃ. εἶτ̓ ἐγὼ τοιοῦτον ἄνδρα περιβαλῶ καὶ φιλήσω; μή, ὦ Χάριτεσ, γένοιτο· οὐδὲν γὰρ οὗτοσ ἀμείνων τοῦ δημίου. καὶ μὴν εἴ με εἶδεσ ἐν τοῖσ ὅπλοισ, εὖ οἶδα, ἠράσθησ ἄν. ἀκούουσα μόνον, ὦ Λεόντιχε, ναυτιῶ καὶ φρίττω καὶ τὰσ σκιάσ μοι δοκῶ ὁρᾶν καὶ τὰ εἴδωλα τῶν πεφονευμένων καὶ μάλιστα τοῦ ἀθλίου λοχαγοῦ ἐσ δύο τὴν κεφαλὴν διῃρημένου. τί οἰεί, τὸ ἔργον αὐτὸ καὶ τὸ αἷμα εἰ θεασαίμην καὶ κειμένουσ τοὺσ νεκρούσ; ἐκθανεῖν γάρ μοι δοκῶ, ἣ οὐδ̓ ἀλεκτρυόνα πώποτε φονευόμενον εἶδον. οὕτωσ ἀγεννήσ, ὦ Ὑμνί, καὶ μικρόψυχοσ εἶ; ἐγὼ δὲ ᾤμην ἡσθήσεσθαί σε ἀκούουσαν. ἀλλὰ τέρπε τοῖσ διηγήμασι τούτοισ εἴ τινασ Λημνιάδασ ἢ Δαναΐδασ εὑρ́οισ· ἐγὼ δ̓ ἀποτρέχω παρὰ τὴν μητέρα, ἑώσ ἔτι ἡμέρα ἐστίν. ἕπου καὶ σύ, ὦ Γραμμί· σὺ δὲ ἔρρωσο, χιλιάρχων ἄριστε καὶ φονεῦ ὁπόσων ἂν ἐθέλῃσ. μεῖνον, ὦ Ὑμνί, μεῖνον ‐ ἀπελήλυθε.

σὺ γάρ, ὦ Λεόντιχε, ἀφελῆ παιδίσκην κατεφόβησασ ἐπισείων λόφουσ καὶ ἀπιθάνουσ ἀριστείασ διεξιών· ἐγὼ δὲ ἑώρων εὐθὺσ ὅπωσ χλωρὰ ἐγένετο ἔτι σου τὰ κατὰ τὸν λοχαγὸν ἐκεῖνα διηγουμένου καὶ συνέστειλε τὸ πρόσωπον καὶ ὑπέφριξεν, ἐπεὶ καὶ διακόψαι τὴν κεφαλὴν ἔφησ. ὠίμην ἐρασμιώτεροσ αὐτῇ φανεῖσθαι. ἀλλὰ καὶ σύ με προσαπολώλεκασ, ὦ Χηνίδα, τὸ μονομάχιον ὑποβαλών. οὐκ ἔδει γὰρ συνεπιψεύδεσθαί σοι ὁρῶντα τὴν αἰτίαν τῆσ ἀλαζονείασ; σὺ δὲ πολὺ φοβερώτερον αὐτὸ ἐποίησασ. ἔστω γάρ, ἀπέτεμεσ τοῦ κακοδαίμονοσ Παφλαγόνοσ τὴν κεφαλήν, τί καὶ κατέπηξασ αὐτὴν ἐπὶ τῆσ σαρίσησ, ὥστε σου καταρρεῖν τὸ αἷμα; τοῦτο μιαρὸν ὡσ ἀληθῶσ, ὦ Χηνίδα, ἐπεὶ τά γε ἄλλα οὐ κακῶσ συνεπέπλαστο, ἄπιθι δ̓ οὖν καὶ πεῖσον αὐτὴν συγκαθευδήσουσαν.

λέγω οὖν ὡσ ἐψεύσω ἅπαντα γενναῖοσ αὐτῇ δόξαι βουλόμενοσ; αἰσχρόν, ὦ Χηνίδα. καὶ μὴν οὐκ ἄν ἄλλωσ ἀφίκοιτο. ἑλοῦ τοίνυν θάτερον ἢ μισεῖσθαι ἀριστεὺσ εἶναι δοκῶν ἢ καθεύδειν μετὰ Ὑμνίδοσ ἐψεῦσθαι ὁμολογῶν. χαλεπὰ μὲν ἄμφω· αἱροῦμαι δ̓ ὅμωσ τὴν Ὑμνίδα. ἄπιθι οὖν καὶ λέγε, ὦ Χηνίδα, ἐψεῦσθαι μέν, μὴ πάντα δέ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi meretricii, Λεόντιχοσ, Χηνίδασ και Ὑμνίσ.

(루키아노스, Dialogi meretricii, Λεόντιχοσ, Χηνίδασ και Ὑμνίσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION