Lucian, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 5:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 5:)

Πυθιὰσ ὁ ἐν χρῷ κεκαρμένοσ; εἶτα δἰ ἕκτησ ἡμέρασ ἀνεκόμησε τοσαύτην κόμην; ἀπὸ τῆσ νόσου ἐξυρήσατο, ὦ Λυσία· ὑπέρρεον γὰρ αὐτῇ αἱ τρίχεσ. νῦν δὲ καὶ τὴν πηνήκην ἐπέθετο. δεῖξον, ὦ Πυθιάσ, δεῖξον οὕτωσ ὄν, πεῖσον αὐτόν. ἰδοὺ τὸ μειράκιον ὁ μοιχὸσ ὃν ἐζηλοτύπεισ. οὐκ ἐχρῆν οὖν, ὦ Ιὄεσσα, καὶ ταῦτα ἐρωντα ἐφαψάμενον αὐτόν; οὐκοῦν σὺ μὲν ἤδη πέπεισαι· βούλει δὲ ἀντιλυπήσω σε καὶ αὐτή; ὀργίζομαι γὰρ δικαίωσ ἐν τῷ μέρει. μηδαμῶσ, ἀλλὰ πίνωμεν ἤδη, καὶ Πυθιὰσ μεθ̓ ἡμῶν· ἄξιον γὰρ αὐτὴν παρεῖναι ταῖσ σπονδαῖσ. παρέσται. οἱᾶ πέπονθα διὰ σέ, ὦ γενναιότατε νεανίσκων Πυθίασ. ἀλλὰ καὶ διήλλαξα ὑμᾶσ ὁ αὐτόσ, ὥστε μή μοι χαλέπαινε. πλὴν τὸ δεῖνα, ὁρ́α, ὦ Λυσία, μή τινι εἴπῃσ τὸ περὶ τῆσ κόμησ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION