Lucian, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 4:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 4:)

τί ἐρεῖσ, ὦ Δάματερ; ἀγωνιῶ γάρ. ἐπειδὴ δὲ οὐχ ἑώρων τὸ ᾆσθμα ἕν, τὸ μὲν πρῶτον ᾤμην τὴν Λυδὴν αὐτῇ συγκαθεύδειν· τὸ δ̓ οὐκ ἦν, ὦ Πυθιάσ, ἀλλ̓ ἐφαψάμενοσ εὑρ͂ον ἀγένειόν τινα πάνυ ἁπαλόν, ἐν χρῷ κεκαρμένον, μύρων καὶ αὐτὸν ἀποπνέοντα. τοῦτο ἰδὼν εἰ μὲν καὶ ξίφοσ ἔχων ἦλθον, οὐκ ἂν ὤκνησα, εὖ ἴστε. τί γελᾶτε, ὦ Πυθιάσ; γέλωτοσ ἄξια δοκῶ σοι διηγεῖσθαι; τοῦτό σε, ὦ Λυσία, λελύπηκεν; ἡ Πυθιὰσ αὕτη μοι συνεκάθευδε. μὴ λέγε, ὦ Ιὄεσσα, πρὸσ αὐτόν. τί μὴ λέγω; Πυθιὰσ ἦν, φίλτατε, μετακληθεῖσα ὑπ̓ ἐμοῦ, ὡσ ἅμα καθεύδοιμεν· ἐλυπούμην γὰρ σὲ μὴ ἔχουσα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION