Lucian, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 3:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 3:)

οὐχὶ ταύτησ ἕνεκεν, ὦ Πυθιάσ, ἐπανελήλυθα, ἣν οὐδ̓ ἂν προσβλέψαιμι ἔτι τοιαύτην οὖσαν, ἀλλὰ διὰ σέ, ὡσ μὴ καταγιγνώσκῃσ ἐμοῦ καὶ λέγῃσ, ἄτεγκτοσ ὁ Λυσίασ ἐστίν. ἀμέλει καὶ ἔλεγον, ὦ Λυσία. φέρειν οὖν ἐθέλεισ, ὦ Πυθιάσ, Ιὄεσσαν ταύτην τὴν νῦν δακρύουσαν αὐτὸν ἐπιστάντα αὐτῇ ποτε μετὰ νεανίου καθευδούσῃ ἐμοῦ ἀποστάσῃ; Λυσία, τὸ μὲν ὅλον ἑταίρα ἐστί. πότε δ̓ οὖν κατέλαβεσ αὐτοὺσ συγκαθεύδοντασ; ἕκτην σχεδὸν ταύτην ἡμέραν, νὴ Δί̓, ἕκτην γε, δευτέρᾳ ἱσταμένου· τὸ τήμερον δὲ ἑβδόμη ἐστίν. ὁ πατὴρ εἰδὼσ ὡσ πάλαι ἐρῴην ταυτησὶ τῆσ χρηστῆσ, ἐνέκλεισέ με παραγγείλασ τῷ θυρωρῷ μὴ ἀνοίγειν· ἐγὼ δέ, οὐ γὰρ ἔφερον μὴ οὐχὶ συνεῖναι αὐτῇ, τὸν Δρόμωνα ἐκέλευσα παρακύψαντα παρὰ τὸν θριγκὸν τῆσ αὐλῆσ, ᾗ ταπεινότατον ἦν, ἀναδέξασθαί με ἐπὶ τῶν νώτων· ῥᾷον γὰρ οὕτωσ ἀναβήσεσθαι ἔμελλον. τί ἂν μακρὰ λέγοιμι; ὑπερέβην, ἧκον, τὴν αὔλειον εὑρ͂ον ἀποκεκλεισμένην ἐπιμελῶσ· μέσαι γὰρ νύκτεσ ἦσαν. οὐκ ἔκοψα δ̓ οὖν, ἀλλ̓ ἐπάρασ ἠρέμα τὴν θύραν, ἤδη δὲ καὶ ἄλλοτ̓ ἐπεποιήκειν αὐτό, παραγαγὼν τὸν στροφέα παρεισῆλθον ἀψοφητί. ἐκάθευδον δὲ πάντεσ, εἶτα ἐπαφώμενοσ τοῦ τοίχου ἐφίσταμαι τῇ κλίνῃ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION