Lucian, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 1:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Ιὄεσσα καὶ Πυθίασ και Λυσιάσ. 1:)

Θρύπτῃ, ὦ Λυσία, πρὸσ ἐμέ; καὶ καλῶσ, ὅτι μήτε ἀργύριον πώποτε ᾔτησά σε μὴτ̓ ἀπέκλεισα ἐλθόντα, ἔνδον ἕτεροσ, εἰποῦσα, μήτε παραλογισάμενον τὸν πατέρα ἢ ὑφελόμενον τῆσ μητρὸσ ἠνάγκασα ἐμοὶ τι κομίσαι ὁποῖα αἱ ἄλλαι ποιοῦσιν, ἀλλ̓ εὐθὺσ ἐξ ἀρχῆσ ἄμισθον, ἀξύμβολον εἰσεδεξάμην. οἶσθα ὅσουσ ἐραστὰσ παρεπεμψάμην, Ἠθοκλέα τὸν πρυτανεύοντα νῦν καὶ Πασίωνα τὸν ναύκληρον καὶ τὸν συνέφηβόν σου Μέλισσον, καίτοι ἔναγχοσ ἀποθανόντοσ αὐτῷ τοῦ πατρὸσ καὶ κύριον αὐτὸν ὄντα τῆσ οὐσίασ· ἐγὼ δὲ σὲ τὸν Φάωνα μόνον εἶχον οὔτε τινὰ προσβλέπουσα ἕτερον οὔτε προσιεμένη ὅτι μὴ σέ· ᾤμην γὰρ ἡ ἀνόητοσ ἀληθῆ εἶναι ἃ ὤμνυεσ, καὶ διὰ τοῦτό σοι προσέχουσα ὥσπερ ἡ Πηνελόπη ἐσωφρόνουν, ἐπιβοωμένησ τῆσ μητρὸσ καὶ πρὸσ τὰσ φίλασ ἐγκαλούσησ. σὺ δὲ ἐπείπερ ἔμαθεσ ὑποχείριον ἔχων με τετηκυῖαν ἐπὶ σοί, ἄρτι μὲν Λυκαίνῃ προσέπαιζεσ ἐμοῦ ὁρώσησ, ὡσ λυποίησ ἐμέ, ἄρτι δὲ σὺν ἐμοὶ κατακείμενοσ ἐπῄνεισ Μαγίδιον τὴν ψάλτριαν· ἐγὼ δ̓ ἐπὶ τούτοισ δακρύω καὶ συνίημι ὑβριζομένη. πρῴην δὲ ὁπότε συνεπίνετε Θράσων καὶ σὺ καὶ Δίφιλοσ, παρῆσαν καὶ ἡ αὐλητρὶσ Κυμβάλιον καὶ Πυραλλὶσ ἐχθρὰ οὖσα ἐμοί. σὺ δὲ τοῦτ̓ εἰδὼσ τὴν Κυμβάλιον μὲν οὔ μοι πάνυ ἐμέλησεν ὅτι πεντάκισ ἐφίλησασ· σεαυτὸν γὰρ ὕβριζεσ τοιαύτην φιλῶν· Πυραλλίδα δὲ ὅσον ἐνένευεσ, καὶ πιὼν ἄν ἐκείνῃ μὲν ὑπέδειξασ τὸ ποτήριον, ἀποδιδοὺσ δὲ τῷ παιδὶ πρὸσ τὸ οὖσ ἐκέλευεσ, εἰ μὴ Πυραλλὶσ αἰτήσειε, μὴ ἂν ἄλλῳ ἐγχέαι· τέλοσ δὲ τοῦ μήλου ἀποδακών, ὁπότε τὸν Δίφιλον εἶδεσ ἀσχολούμενον ‐ ἐλάλει γὰρ Θράσωνι ‐ προκύψασ πωσ εὐστόχωσ προσηκόντισασ ἐσ τὸν κόλπον αὐτῆσ, οὐδὲ λαθεῖν γε πειρώμενοσ ἐμέ· ἡ δὲ φιλήσασα μεταξὺ τῶν μαστῶν ὑπὸ τῷ ἀποδέσμῳ παρεβύσατο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION