Lucian, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Μουσάριον. 2:

(루키아노스, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Μουσάριον. 2:)

ἀλλὰ καλὸσ καὶ ἀγένειοσ, καὶ φησὶν ἐραν καὶ δακρύει καὶ Δεινομάχησ καὶ Λάχητοσ υἱόσ ἐστι τοῦ Ἀρεοπαγίτου καὶ φησὶν ἡμᾶσ γαμήσειν καὶ μεγάλασ ἐλπίδασ ἔχομεν παῤ αὐτοῦ, ἢν ὁ γέρων μόνον καταμύσῃ. οὐκοῦν, ὦ Μουσάριον, ἐὰν ὑποδήσασθαι δέῃ, καὶ ὁ σκυτοτόμοσ αἰτῇ τὸ δίδραχμον, ἐροῦμεν πρὸσ αὐτόν, Ἀργύριον μὲν οὐκ ἔχομεν, σὺ δὲ τῶν ἐλπίδων ὀλίγασ παῤ ἡμῶν λαβέ· καὶ πρὸσ τὸν ἀλφιτοπώλην τὰ αὐτά· καὶ ἢν τὸ ἐνοίκιον αἰτώμεθα, Περίμεινον, φήσομεν, ἔστ̓ ἂν Λάχησ ὁ Κολυττεὺσ ἀποθάνῃ· ἀποδώσομεν γάρ σοι μετὰ τοὺσ γάμουσ. οὐκ αἰσχύνῃ μόνη τῶν ἑταιρῶν οὐκ ἐλλόβιον οὐχ ὁρ́μον οὐ ταραντινίδιον ἔχουσα;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION