Lucian, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Φίλιννα. 1:

(루키아노스, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Φίλιννα. 1:)

Ἐμάνησ, ὦ Φίλιννα, ἢ τί ἔπαθεσ ἐν τῷ ξυμποσίῳ χθέσ; ἧκε γὰρ παῤ ἐμὲ Δίφιλοσ ἑώθεν δακρύων καὶ διηγήσατό μοι ἃ ἔπαθεν ὑπὸ σοῦ· μεμεθύσθαι γάρ σε καὶ ἐσ τὸ μέσον ἀναστᾶσαν ὀρχήσασθαι αὐτοῦ διακωλύοντοσ καὶ μετὰ ταῦτα φιλῆσαι Λαμπρίαν τὸν ἑταῖρον αὐτοῦ, καὶ ἐπεὶ ἐχαλέπηνέ σοι, καταλιποῦσαν αὐτὸν ἀπελθεῖν πρὸσ τὸν Λαμπρίαν καὶ περιβαλεῖν ἐκεῖνον, ἑαυτὸν δὲ ἀποπνίγεσθαι τούτων γιγνομένων. ἀλλ̓ οὐδὲ τῆσ νυκτόσ, οἶμαι, συνεκάθευδεσ μετ̓ αὐτοῦ, καταλιποῦσα δὲ δακρύοντα μόνη ἐπὶ τοῦ πλησίον σκίμποδοσ κατέκεισο ᾅδουσα καὶ λυποῦσα ἐκεῖνον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION