헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Διαλογι

(루키아노스, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Φίλιννα.)

Ἐμάνησ, ὦ Φίλιννα, ἢ τί ἔπαθεσ ἐν τῷ ξυμποσίῳ χθέσ; ἧκε γὰρ παῤ ἐμὲ Δίφιλοσ ἑώθεν δακρύων καὶ διηγήσατό μοι ἃ ἔπαθεν ὑπὸ σοῦ· μεμεθύσθαι γάρ σε καὶ ἐσ τὸ μέσον ἀναστᾶσαν ὀρχήσασθαι αὐτοῦ διακωλύοντοσ καὶ μετὰ ταῦτα φιλῆσαι Λαμπρίαν τὸν ἑταῖρον αὐτοῦ, καὶ ἐπεὶ ἐχαλέπηνέ σοι, καταλιποῦσαν αὐτὸν ἀπελθεῖν πρὸσ τὸν Λαμπρίαν καὶ περιβαλεῖν ἐκεῖνον, ἑαυτὸν δὲ ἀποπνίγεσθαι τούτων γιγνομένων. ἀλλ̓ οὐδὲ τῆσ νυκτόσ, οἶμαι, συνεκάθευδεσ μετ̓ αὐτοῦ, καταλιποῦσα δὲ δακρύοντα μόνη ἐπὶ τοῦ πλησίον σκίμποδοσ κατέκεισο ᾅδουσα καὶ λυποῦσα ἐκεῖνον. τὰ γὰρ αὐτοῦ σοι, ὦ μῆτερ, οὐ διηγήσατο·

οὐ γὰρ ἂν συνηγόρευεσ αὐτῷ ὑβριστῇ γε ὄντι, ὃσ ἐμοῦ ἀφέμενοσ ἐκοινολογεῖτο Θαΐδι τῇ Λαμπρίου ἑταίρᾳ, μηδέπω ἐκείνου παρόντοσ· ἐπεὶ δὲ χαλεπαίνουσαν εἶδέ με καὶ διένευσα αὐτῷ οἱᾶ ποιεῖ, τοῦ ὠτὸσ ἄκρου ἐφαψάμενοσ ἀνακλάσασ τὸν αὐχένα τῆσ Θαΐδοσ ἐφίλησεν οὕτω προσφυῶσ, ὥστε μόλισ ἀπέσπασε τὰ χείλη, εἶτ̓ ἐγὼ μὲν ἐδάκρυον, ὁ δὲ ἐγέλα καὶ πρὸσ τὴν Θαΐδα πολλὰ πρὸσ τὸ οὖσ ἔλεγε κατ̓ ἐμοῦ δηλαδή, καὶ ἡ Θαῒσ ἐμειδία βλέπουσα πρὸσ ἐμέ. ὡσ δὲ προσιόντα ᾔσθοντο τὸν Λαμπρίαν καὶ ἐκορέσθησάν ποτε φιλοῦντεσ ἀλλήλουσ, ἐγὼ μὲν ὅμωσ παῤ αὐτὸν κατεκλίθην, ὡσ μὴ καὶ τοῦτο προφασίζοιτο ὕστερον, ἡ Θαῒσ δὲ ἀναστᾶσα ὠρχήσατο πρώτη ἀπογυμνοῦσα ἐπὶ πολὺ τὰ σφυρὰ ὡσ μόνη καλὰ ἔχουσα, καὶ ἐπειδὴ ἐπαύσατο, ὁ Λαμπρίασ μὲν ἐσίγα καὶ εἶπεν οὐδέν, Δίφιλοσ δὲ ὑπερεπῄνει τὸ εὔρυθμον καὶ τὸ κεχορηγημένον, καὶ ὅτι εὖ πρὸσ τὴν κιθάραν ὁ ποὺσ καὶ τὸ σφυρὸν ὡσ καλὸν καὶ ἄλλα μυρία, καθάπερ τὴν Καλάμιδοσ Σωσάνδραν ἐπαινῶν, ἀλλ̓ οὐχὶ Θαΐδα, ἣν καὶ σὺ οἶσθα συλλουομένην ἡμῖν οἱά ἐστί, Θαῒσ δὲ οἱᾶ καὶ ἔσκωψεν εὐθὺσ ἐσ ἐμέ· εἰ γάρ τισ, ἔφη, μὴ αἰσχύνεται λεπτὰ ἔχουσα τὰ σκέλη, ὀρχήσεται καὶ αὐτὴ ἐξαναστᾶσα. τί ἂν λέγοιμι, ὦ μῆτερ; ἀνέστην γὰρ καὶ ὠρχησάμην. τί γὰρ ἔδει ποιεῖν; ἀνασχέσθαι καὶ ἐπαληθεύειν τὸ σκῶμμα καὶ τὴν Θαΐδα ἐᾶν τυραννεῖν τοῦ συμποσίου; φιλοτιμότερον μέν, ὦ θύγατερ·

οὐδὲ φροντίζειν γὰρ ἐχρῆν· λέγε δ̓ ὅμωσ τὰ μετὰ ταῦτα. οἱ μὲν οὖν ἄλλοι ἐπῄνουν, ὁ Δίφιλοσ δὲ μόνοσ ὕπτιον καταβαλὼν ἑαυτὸν ἐσ τὴν ὀροφὴν ἀνέβλεπεν, ἄχρι δὴ καμοῦσα ἐπαυσάμην. τὸ φιλῆσαι δὲ τὸν Λαμπρίαν ἀληθὲσ ἦν καὶ τὸ μεταβᾶσαν περιπλέκεσθαι αὐτῷ; τί σιγᾷσ; οὐκέτι γὰρ ταῦτα συγγνώμησ ἄξια. ἀντιλυπεῖν ἐβουλόμην αὐτόν. εἶτα οὐδὲ συνεκάθευδεσ, ἀλλὰ καὶ ᾖδεσ ἐκείνου δακρύοντοσ; οὐκ αἰσθάνῃ, ὦ θύγατερ, ὅτι πτωχαί ἐσμεν, οὐδὲ μέμησαι ὅσα παῤ αὐτοῦ ἐλάβομεν ἢ οἱο͂ν δὴ τὸν πέρυσι χειμῶνα διηγάγομεν ἄν, εἰ μὴ τοῦτον ἡμῖν ἡ Ἀφροδίτη ἔπεμψε; τί οὖν; ἀνέχωμαι διὰ τοῦτο ὑβριζομένη ὑπ̓ αὐτοῦ; Ὀργίζου μέν, μη ἀνθύβριζε δέ. οὐκ οἶσθα ὅτι ὑβριζόμενοι παύονται οἱ ἐρῶντεσ καὶ ἐπιτιμῶσιν ἑαυτοῖσ; σὺ δὲ πάνυ χαλεπὴ ἀεὶ τῷ ἀνθρώπῳ γεγένησαι, καὶ ὁρ́α μὴ κατὰ τὴν παροιμίαν ἀπορρήξωμεν πάνυ τείνουσαι τὸ καλώδιον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Φίλιννα.

(루키아노스, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Φίλιννα.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION