Lucian, Dialogi meretricii, Γλυκέρα καὶ Θαίς 1:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Γλυκέρα καὶ Θαίς 1:)

τὸν στρατιώτην ἐκεῖνον, Θαΐ, τὸν Ἀκαρνᾶνα, ὅσ πάλαι μὲν Ἀβρότονον εἶχε, μετὰ ταῦτα δὲ ἠράσθη ἐμοῦ, τὸν εὐπάρυφον λέγω, τὸν ἐν τῇ χλαμύδι, οἶσθα αὐτόν, ἢ ἐπιλέλησαι τὸν ἄνθρωπον; οὐδὲ γὰρ σὲ Ἀβρότονον ἐπ̓ αὐτῷ πρότερον ἐμέμψατο, καίτοι φίλαι ἦτε. οὔκ, ἀλλὰ οἶδα, ὦ Γλυκέριον, καὶ συνέπιε μεθ̓ ἡμῶν πέρυσιν ἐν τοῖσ Ἁλώοισ. τί δὲ τοῦτο; ἐῴκεισ γάρ τι περὶ αὐτοῦ διηγεῖσθαι. Γοργόνα αὐτὸν ἡ παμπόνηροσ, φίλη δοκοῦσα εἶναι, ἀπέσπασεν ἀπ̓ ἐμοῦ ὑπελθοῦσα. καὶ νῦν σοὶ μὲν ἐκεῖνοσ οὐ πρόσεστι, Γοργόναν δὲ ἑταίραν πεποίηται; ναί, ὦ Θαΐ, καὶ τὸ πρᾶγμα οὐ μετρίωσ μου ἥψατο. πονηρὸν μέν ὦ Γλυκέριον, οὐκ ἀδόκητον δέ, ἀλλ̓ εἰωθὸσ γίγνεσθαι ὑφ̓ ἡμῶν τῶν ἑταιρῶν. οὔκουν χρὴ οὔτε ἀνιᾶσθαι ἄγαν οὔτε μέμφεσθαι τῇ Γοργόνῃ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION