헬라어 문장 검색 - Ηομερ́Οδψσσεψ́11́

(호메로스, 오디세이아, Book 11)

"αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐπὶ νῆα κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, νῆα μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰσ ἅλα δῖαν, ἐν δ’ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ, ἐν δὲ τὰ μῆλα λαβόντεσ ἐβήσαμεν, ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βαίνομεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντεσ. ἡμῖν δ’ αὖ κατόπισθε νεὸσ κυανοπρῴροιο ἴκμενον οὖρον ἱεί πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταῖρον, Κίρκη εὐπλόκαμοσ, δεινὴ θεὸσ αὐδήεσσα. ἡμεῖσ δ’ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ νῆα ἥμεθα· τὴν δ’ ἄνεμόσ τε κυβερνήτησ τ’ ἴθυνε. τῆσ δὲ πανημερίησ τέταθ’ ἱστία ποντοπορούσησ· δύσετό τ’ ἠέλιοσ σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί. "ἡ δ’ ἐσ πείραθ’ ἵκανε βαθυρρόου Ὠκεανοῖο.

ἔνθα δὲ Κιμμερίων ἀνδρῶν δῆμόσ τε πόλισ τε, ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένοι· οὐδέ ποτ’ αὐτοὺσ ἠέλιοσ φαέθων καταδέρκεται ἀκτίνεσσιν, οὔθ’ ὁπότ’ ἂν στείχῃσι πρὸσ οὐρανὸν ἀστερόεντα, οὔθ’ ὅτ’ ἂν ἂψ ἐπὶ γαῖαν ἀπ’ οὐρανόθεν προτράπηται, ἀλλ’ ἐπὶ νὺξ ὀλοὴ τέταται δειλοῖσι βροτοῖσι. νῆα μὲν ἔνθ’ ἐλθόντεσ ἐκέλσαμεν, ἐκ δὲ τὰ μῆλα εἱλόμεθ’· αὐτοὶ δ’ αὖτε παρὰ ῥόον Ὠκεανοῖο ᾔομεν, ὄφρ’ ἐσ χῶρον ἀφικόμεθ’, ὃν φράσε Κίρκη. "ἔνθ’ ἱερήια μὲν Περιμήδησ Εὐρύλοχόσ τε ἔσχον·

ἐγὼ δ’ ἀόρ ὀξὺ ἐρυσσάμενοσ παρὰ μηροῦ βόθρον ὄρυξ’ ὅσσον τε πυγούσιον ἔνθα καὶ ἔνθα, ἀμφ’ αὐτῷ δὲ χοὴν χεόμην πᾶσιν νεκύεσσι, πρῶτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέι οἴνῳ, τὸ τρίτον αὖθ’ ὕδατι· ἐπὶ δ’ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνον. πολλὰ δὲ γουνούμην νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, ἐλθὼν εἰσ Ἰθάκην στεῖραν βοῦν, ἥ τισ ἀρίστη, ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν τ’ ἐμπλησέμεν ἐσθλῶν, Τειρεσίῃ δ’ ἀπάνευθεν ὀίν ἱερευσέμεν οἰῴ παμμέλαν’, ὃσ μήλοισι μεταπρέπει ἡμετέροισι. τοὺσ δ’ ἐπεὶ εὐχωλῇσι λιτῇσί τε, ἔθνεα νεκρῶν, ἐλλισάμην, τὰ δὲ μῆλα λαβὼν ἀπεδειροτόμησα ἐσ βόθρον, ῥέε δ’ αἷμα κελαινεφέσ· αἱ δ’ ἀγέροντο ψυχαὶ ὑπὲξ Ἐρέβευσ νεκύων κατατεθνηώτων. νύμφαι τ’ ἠίθεοί τε πολύτλητοί τε γέροντεσ παρθενικαί τ’ ἀταλαὶ νεοπενθέα θυμὸν ἔχουσαι, πολλοὶ δ’ οὐτάμενοι χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν, ἄνδρεσ ἀρηίφατοι βεβροτωμένα τεύχε’ ἔχοντεσ· οἳ πολλοὶ περὶ βόθρον ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλοσ θεσπεσίῃ ἰαχῇ· ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέοσ ᾕρει. δὴ τότ’ ἔπειθ’ ἑτάροισιν ἐποτρύνασ ἐκέλευσα μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ’ ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, δείραντασ κατακῆαι, ἐπεύξασθαι δὲ θεοῖσιν, ἰφθίμῳ τ’ Αἴ̈δῃ καὶ ἐπαινῇ Περσεφονείῃ· αὐτὸσ δὲ ξίφοσ ὀξὺ ἐρυσσάμενοσ παρὰ μηροῦ ἥμην, οὐδ’ εἰών νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα αἵματοσ ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. "πρώτη δὲ ψυχὴ Ἐλπήνοροσ ἦλθεν ἑταίρου·

οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονὸσ εὐρυοδείησ· σῶμα γὰρ ἐν Κίρκησ μεγάρῳ κατελείπομεν ἡμεῖσ ἄκλαυτον καὶ ἄθαπτον, ἐπεὶ πόνοσ ἄλλοσ ἔπειγε. τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ, καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδων· "Ἐλπῆνορ, πῶσ ἦλθεσ ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα;

ἔφθησ πεζὸσ ἰὼν ἢ ἐγὼ σὺν νηὶ μελαίνῃ. "ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οἰμώξασ ἠμείβετο μύθῳ·

διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, ἆσέ με δαίμονοσ αἶσα κακὴ καὶ ἀθέσφατοσ οἶνοσ. Κίρκησ δ’ ἐν μεγάρῳ καταλέγμενοσ οὐκ ἐνόησα ἄψορρον καταβῆναι ἰὼν ἐσ κλίμακα μακρήν, ἀλλὰ καταντικρὺ τέγεοσ πέσον· ἐκ δέ μοι αὐχὴν ἀστραγάλων ἐάγη, ψυχὴ δ’ Αἴ̈δόσδε κατῆλθε. νῦν δέ σε τῶν ὄπιθεν γουνάζομαι, οὐ παρεόντων, πρόσ τ’ ἀλόχου καὶ πατρόσ, ὅ σ’ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα, Τηλεμάχου θ’, ὃν μοῦνον ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπεσ· οἶδα γὰρ ὡσ ἐνθένδε κιὼν δόμου ἐξ Αἴδαο νῆσον ἐσ Αἰαίην σχήσεισ ἐυεργέα νῆα· ἔνθα σ’ ἔπειτα, ἄναξ, κέλομαι μνήσασθαι ἐμεῖο. μή μ’ ἄκλαυτον ἄθαπτον ἰὼν ὄπιθεν καταλείπειν νοσφισθείσ, μή τοί τι θεῶν μήνιμα γένωμαι, ἀλλά με κακκῆαι σὺν τεύχεσιν, ἅσσα μοι ἔστιν, σῆμά τέ μοι χεῦαι πολιῆσ ἐπὶ θινὶ θαλάσσησ, ἀνδρὸσ δυστήνοιο καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι. ταῦτά τέ μοι τελέσαι πῆξαί τ’ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν, τῷ καὶ ζωὸσ ἔρεσσον ἐὼν μετ’ ἐμοῖσ ἑτάροισιν. "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

ταῦτά τοι, ὦ δύστηνε, τελευτήσω τε καὶ ἔρξω. "νῶι μὲν ὣσ ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροῖσιν ἥμεθ’, ἐγὼ μὲν ἄνευθεν ἐφ’ αἵματι φάσγανον ἴσχων, εἴδωλον δ’ ἑτέρωθεν ἑταίρου πόλλ’ ἀγόρευεν·

"ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ μητρὸσ κατατεθνηυίησ, Αὐτολύκου θυγάτηρ μεγαλήτοροσ Ἀντίκλεια, τὴν ζωὴν κατέλειπον ἰὼν εἰσ Ἴλιον ἱρήν.

τὴν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ· ἀλλ’ οὐδ’ ὣσ εἰών προτέρην, πυκινόν περ ἀχεύων, αἵματοσ ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. "ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Θηβαίου Τειρεσίαο χρύσεον σκῆπτρον ἔχων, ἐμὲ δ’ ἔγνω καὶ προσέειπεν·

διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, τίπτ’ αὖτ’, ὦ δύστηνε, λιπὼν φάοσ ἠελίοιο ἤλυθεσ, ὄφρα ἴδῃ νέκυασ καὶ ἀτερπέα χῶρον; ἀλλ’ ἀποχάζεο βόθρου, ἄπισχε δὲ φάσγανον ὀξύ, αἵματοσ ὄφρα πίω καί τοι νημερτέα εἴπω. "ὣσ φάτ’, ἐγὼ δ’ ἀναχασσάμενοσ ξίφοσ ἀργυρόηλον κουλεῷ ἐγκατέπηξ’.

ὁ δ’ ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν, καὶ τότε δή μ’ ἐπέεσσι προσηύδα μάντισ ἀμύμων· "νόστον δίζηαι μελιηδέα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ·

τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεόσ· οὐ γὰρ ὀίω λήσειν ἐννοσίγαιον, ὅ τοι κότον ἔνθετο θυμῷ χωόμενοσ ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσασ. ἀλλ’ ἔτι μέν κε καὶ ὣσ κακά περ πάσχοντεσ ἵκοισθε, αἴ κ’ ἐθέλῃσ σὸν θυμὸν ἐρυκακέειν καὶ ἑταίρων, ὁππότε κε πρῶτον πελάσῃσ ἐυεργέα νῆα Θρινακίῃ νήσῳ, προφυγὼν ἰοειδέα πόντον, βοσκομένασ δ’ εὑρ́ητε βόασ καὶ ἴφια μῆλα Ηἐλίου, ὃσ πάντ’ ἐφορᾷ καὶ πάντ’ ἐπακούει. τὰσ εἰ μέν κ’ ἀσινέασ ἐάᾳσ νόστου τε μέδηαι, καί κεν ἔτ’ εἰσ Ἰθάκην κακά περ πάσχοντεσ ἵκοισθε· εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ’ ὄλεθρον, νηί τε καὶ ἑτάροισ. αὐτὸσ δ’ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃσ, ὀψὲ κακῶσ νεῖαι, ὀλέσασ ἄπο πάντασ ἑταίρουσ, νηὸσ ἐπ’ ἀλλοτρίησ· δήεισ δ’ ἐν πήματα οἴκῳ, ἄνδρασ ὑπερφιάλουσ, οἵ τοι βίοτον κατέδουσι μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντεσ. ἀλλ’ ἦ τοι κείνων γε βίασ ἀποτίσεαι ἐλθών· αὐτὰρ ἐπὴν μνηστῆρασ ἐνὶ μεγάροισι τεοῖσι κτείνῃσ ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδὸν ὀξέι χαλκῷ, ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα λαβὼν ἐυῆρεσ ἐρετμόν, εἰσ ὅ κε τοὺσ ἀφίκηαι οἳ οὐκ ἴσασι θάλασσαν ἀνέρεσ, οὐδέ θ’ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν· οὐδ’ ἄρα τοί γ’ ἴσασι νέασ φοινικοπαρῄουσ οὐδ’ ἐυήρε’ ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται. σῆμα δέ τοι ἐρέω μάλ’ ἀριφραδέσ, οὐδέ σε λήσει· ὁππότε κεν δή τοι συμβλήμενοσ ἄλλοσ ὁδίτησ φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ, καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξασ ἐυῆρεσ ἐρετμόν, ῥέξασ ἱερὰ καλὰ Ποσειδάωνι ἄνακτι, ἀρνειὸν ταῦρόν τε συῶν τ’ ἐπιβήτορα κάπρον, οἴκαδ’ ἀποστείχειν ἔρδειν θ’ ἱερᾶσ ἑκατόμβασ ἀθανάτοισι θεοῖσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, πᾶσι μάλ’ ἑξείησ. θάνατοσ δέ τοι ἐξ ἁλὸσ αὐτῷ ἀβληχρὸσ μάλα τοῖοσ ἐλεύσεται, ὅσ κέ σε πέφνῃ γήραι ὕπο λιπαρῷ ἀρημένον· ἀμφὶ δὲ λαοὶ ὄλβιοι ἔσσονται. τὰ δέ τοι νημερτέα εἴρω. "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

"Τειρεσίη, τὰ μὲν ἄρ που ἐπέκλωσαν θεοὶ αὐτοί. ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέωσ κατάλεξον· μητρὸσ τήνδ’ ὁρόω ψυχὴν κατατεθνηυίησ· ἡ δ’ ἀκέουσ’ ἧσται σχεδὸν αἵματοσ, οὐδ’ ἑὸν υἱὸν ἔτλη ἐσάντα ἰδεῖν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι. εἰπέ, ἄναξ, πῶσ κέν με ἀναγνοίη τὸν ἐόντα; "ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενοσ προσέειπεν·

"ῥηί̈διόν τοι ἔποσ ἐρέω καὶ ἐπὶ φρεσὶ θήσω. ὅν τινα μέν κεν ἐᾷσ νεκύων κατατεθνηώτων αἵματοσ ἆσσον ἴμεν, ὁ δέ τοι νημερτὲσ ἐνίψει· ᾧ δέ κ’ ἐπιφθονέῃσ, ὁ δέ τοι πάλιν εἶσιν ὀπίσσω. "ὣσ φαμένη ψυχὴ μὲν ἔβη δόμον Αἴ̈δοσ εἴσω Τειρεσίαο ἄνακτοσ, ἐπεὶ κατὰ θέσφατ’ ἔλεξεν·

αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, ὄφρ’ ἐπὶ μήτηρ ἤλυθε καὶ πίεν αἷμα κελαινεφέσ· αὐτίκα δ’ ἔγνω, καί μ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "τέκνον ἐμόν, πῶσ ἦλθεσ ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα ζωὸσ ἐών;

χαλεπὸν δὲ τάδε ζωοῖσιν ὁρᾶσθαι. μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ καὶ δεινὰ ῥέεθρα, Ὠκεανὸσ μὲν πρῶτα, τὸν οὔ πωσ ἔστι περῆσαι πεζὸν ἐόντ’, ἢν μή τισ ἔχῃ ἐυεργέα νῆα. ἦ νῦν δὴ Τροίηθεν ἀλώμενοσ ἐνθάδ’ ἱκάνεισ νηί τε καὶ ἑτάροισι πολὺν χρόνον; οὐδέ πω ἦλθεσ εἰσ Ἰθάκην, οὐδ’ εἶδεσ ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκα; "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

μῆτερ ἐμή, χρειώ με κατήγαγεν εἰσ Αἴδαο ψυχῇ χρησόμενον Θηβαίου Τειρεσίαο· οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιί̈δοσ, οὐδέ πω ἁμῆσ γῆσ ἐπέβην, ἀλλ’ αἰὲν ἔχων ἀλάλημαι ὀιζύν, ἐξ οὗ τὰ πρώτισθ’ ἑπόμην Ἀγαμέμνονι δίῳ Ἴλιον εἰσ ἐύπωλον, ἵνα Τρώεσσι μαχοίμην. ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέωσ κατάλεξον· τίσ νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέοσ θανάτοιο; ἦ δολιχὴ νοῦσοσ, ἦ Ἄρτεμισ ἰοχέαιρα οἷσ ἀγανοῖσ βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν; εἰπὲ δέ μοι πατρόσ τε καὶ υἱέοσ, ὃν κατέλειπον, ἢ ἔτι πὰρ κείνοισιν ἐμὸν γέρασ, ἠε͂́ τισ ἤδη ἀνδρῶν ἄλλοσ ἔχει, ἐμὲ δ’ οὐκέτι φασὶ νέεσθαι. εἰπὲ δέ μοι μνηστῆσ ἀλόχου βουλήν τε νόον τε, ἠὲ μένει παρὰ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσει ἦ ἤδη μιν ἔγημεν Ἀχαιῶν ὅσ τισ ἄριστοσ. "ὣσ ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο πότνια μήτηρ·

καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῷ σοῖσιν ἐνὶ μεγάροισιν· ὀιζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ φθίνουσιν νύκτεσ τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ. σὸν δ’ οὔ πώ τισ ἔχει καλὸν γέρασ, ἀλλὰ ἕκηλοσ Τηλέμαχοσ τεμένεα νέμεται καὶ δαῖτασ ἐίσασ δαίνυται, ἃσ ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρ’ ἀλεγύνειν· πάντεσ γὰρ καλέουσι. πατὴρ δὲ σὸσ αὐτόθι μίμνει ἀγρῷ, οὐδὲ πόλινδε κατέρχεται. οὐδέ οἱ εὐναὶ δέμνια καὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα, ἀλλ’ ὅ γε χεῖμα μὲν εὕδει ὅθι δμῶεσ ἐνὶ οἴκῳ, ἐν κόνι ἄγχι πυρόσ, κακὰ δὲ χροὶ̈ εἵματα εἷται· αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσι θέροσ τεθαλυῖά τ’ ὀπώρη, πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλωῆσ οἰνοπέδοιο φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήαται εὐναί. ἔνθ’ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων, μέγα δὲ φρεσὶ πένθοσ ἀέξει σὸν νόστον ποθέων, χαλεπὸν δ’ ἐπὶ γῆρασ ἱκάνει. οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον· οὔτ’ ἐμέ γ’ ἐν μεγάροισιν ἐύσκοποσ ἰοχέαιρα οἷσ ἀγανοῖσ βελέεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν, οὔτε τισ οὖν μοι νοῦσοσ ἐπήλυθεν, ἥ τε μάλιστα τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο θυμόν· ἀλλά με σόσ τε πόθοσ σά τε μήδεα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ, σή τ’ ἀγανοφροσύνη μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα. "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ γ’ ἔθελον φρεσὶ μερμηρίξασ μητρὸσ ἐμῆσ ψυχὴν ἑλέειν κατατεθνηυίησ.

τρὶσ μὲν ἐφωρμήθην, ἑλέειν τέ με θυμὸσ ἀνώγει, τρὶσ δέ μοι ἐκ χειρῶν σκιῇ εἴκελον ἢ καὶ ὀνείρῳ ἔπτατ’. ἐμοὶ δ’ ἄχοσ ὀξὺ γενέσκετο κηρόθι μᾶλλον, καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδων· "μῆτερ ἐμή, τί νύ μ’ οὐ μίμνεισ ἑλέειν μεμαῶτα, ὄφρα καὶ εἰν Αἴδαο φίλασ περὶ χεῖρε βαλόντε ἀμφοτέρω κρυεροῖο τεταρπώμεσθα γόοιο;

ἦ τί μοι εἴδωλον τόδ’ ἀγαυὴ Περσεφόνεια ὤτρυν’, ὄφρ’ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενοσ στεναχίζω; "ὣσ ἐφάμην, ἡ δ’ αὐτίκ’ ἀμείβετο πότνια μήτηρ·

ὤ μοι, τέκνον ἐμόν, περὶ πάντων κάμμορε φωτῶν, οὔ τί σε Περσεφόνεια Διὸσ θυγάτηρ ἀπαφίσκει, ἀλλ’ αὕτη δίκη ἐστὶ βροτῶν, ὅτε τίσ κε θάνῃσιν· οὐ γὰρ ἔτι σάρκασ τε καὶ ὀστέα ἶνεσ ἔχουσιν, ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸσ κρατερὸν μένοσ αἰθομένοιο δαμνᾷ, ἐπεί κε πρῶτα λίπῃ λεύκ’ ὀστέα θυμόσ, ψυχὴ δ’ ἠύτ’ ὄνειροσ ἀποπταμένη πεπότηται. ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα λιλαίεο· ταῦτα δὲ πάντα ἴσθ’, ἵνα καὶ μετόπισθε τεῇ εἴπῃσθα γυναικί. "νῶι μὲν ὣσ ἐπέεσσιν ἀμειβόμεθ’, αἱ δὲ γυναῖκεσ ἤλυθον, ὤτρυνεν γὰρ ἀγαυὴ Περσεφόνεια, ὅσσαι ἀριστήων ἄλοχοι ἔσαν ἠδὲ θύγατρεσ.

αἱ δ’ ἀμφ’ αἷμα κελαινὸν ἀολλέεσ ἠγερέθοντο, αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον ὅπωσ ἐρέοιμι ἑκάστην. ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή· σπασσάμενοσ τανύηκεσ ἀόρ παχέοσ παρὰ μηροῦ οὐκ εἰών πίνειν ἅμα πάσασ αἷμα κελαινόν. αἱ δὲ προμνηστῖναι ἐπήισαν, ἠδὲ ἑκάστη ὃν γόνον ἐξαγόρευεν· ἐγὼ δ’ ἐρέεινον ἁπάσασ. "ἔνθ’ ἦ τοι πρώτην Τυρὼ ἴδον εὐπατέρειαν, ἣ φάτο Σαλμωνῆοσ ἀμύμονοσ ἔκγονοσ εἶναι, φῆ δὲ Κρηθῆοσ γυνὴ ἔμμεναι Αἰολίδαο·

ἣ ποταμοῦ ἠράσσατ’ Ἐνιπῆοσ θείοιο, ὃσ πολὺ κάλλιστοσ ποταμῶν ἐπὶ γαῖαν ἱήσι, καί ῥ’ ἐπ’ Ἐνιπῆοσ πωλέσκετο καλὰ ῥέεθρα. τῷ δ’ ἄρα εἰσάμενοσ γαιήοχοσ ἐννοσίγαιοσ ἐν προχοῇσ ποταμοῦ παρελέξατο δινήεντοσ· πορφύρεον δ’ ἄρα κῦμα περιστάθη, οὔρεϊ ἶσον, κυρτωθέν, κρύψεν δὲ θεὸν θνητήν τε γυναῖκα. λῦσε δὲ παρθενίην ζώνην, κατὰ δ’ ὕπνον ἔχευεν. αὐτὰρ ἐπεί ῥ’ ἐτέλεσσε θεὸσ φιλοτήσια ἔργα, ἔν τ’ ἄρα οἱ φῦ χειρί, ἔποσ τ’ ἔφατ’ ἔκ τ’ ὀνόμαζε· "χαῖρε, γύναι, φιλότητι·

περιπλομένου δ’ ἐνιαυτοῦ τέξεισ ἀγλαὰ τέκνα, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ ἀθανάτων· σὺ δὲ τοὺσ κομέειν ἀτιταλλέμεναί τε. νῦν δ’ ἔρχευ πρὸσ δῶμα, καὶ ἴσχεο μηδ’ ὀνομήνῃσ· αὐτὰρ ἐγώ τοί εἰμι Ποσειδάων ἐνοσίχθων. "ὣσ εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα.

ἡ δ’ ὑποκυσαμένη Πελίην τέκε καὶ Νηλῆα, τὼ κρατερὼ θεράποντε Διὸσ μεγάλοιο γενέσθην ἀμφοτέρω· Πελίησ μὲν ἐν εὐρυχόρῳ Ιαὠλκῷ ναῖε πολύρρηνοσ, ὁ δ’ ἄρ’ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι. τοὺσ δ’ ἑτέρουσ Κρηθῆι τέκεν βασίλεια γυναικῶν, Αἴσονά τ’ ἠδὲ Φέρητ’ Ἀμυθάονά θ’ ἱππιοχάρμην. "τὴν δὲ μετ’ Ἀντιόπην ἴδον, Ἀσωποῖο θύγατρα, ἣ δὴ καὶ Διὸσ εὔχετ’ ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαῦσαι, καί ῥ’ ἔτεκεν δύο παῖδ’, Ἀμφίονά τε Ζῆθόν τε, οἳ πρῶτοι Θήβησ ἕδοσ ἔκτισαν ἑπταπύλοιο, πύργωσάν τ’, ἐπεὶ οὐ μὲν ἀπύργωτόν γ’ ἐδύναντο ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε.

"τὴν δὲ μετ’ Ἀλκμήνην ἴδον, Ἀμφιτρύωνοσ ἄκοιτιν, ἥ ῥ’ Ἡρακλῆα θρασυμέμνονα θυμολέοντα γείνατ’ ἐν ἀγκοίνῃσι Διὸσ μεγάλοιο μιγεῖσα·

καὶ Μεγάρην, Κρείοντοσ ὑπερθύμοιο θύγατρα, τὴν ἔχεν Ἀμφιτρύωνοσ υἱὸσ μένοσ αἰὲν ἀτειρήσ. "μητέρα τ’ Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην, ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀιδρείῃσι νόοιο γημαμένη ᾧ υἱῖ·

ὁ δ’ ὃν πατέρ’ ἐξεναρίξασ γῆμεν· ἄφαρ δ’ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν. ἀλλ’ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰσ διὰ βουλάσ· ἡ δ’ ἔβη εἰσ Αἴδαο πυλάρταο κρατεροῖο, ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ’ ὑψηλοῖο μελάθρου, ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ δ’ ἄλγεα κάλλιπ’ ὀπίσσω πολλὰ μάλ’, ὅσσα τε μητρὸσ Ἐρινύεσ ἐκτελέουσιν. "καὶ Χλῶριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺσ γῆμεν ἑὸν διὰ κάλλοσ, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα, ὁπλοτάτην κούρην Ἀμφίονοσ Ιἀσίδαο, ὅσ ποτ’ ἐν Ὀρχομενῷ Μινυείῳ ἶφι ἄνασσεν·

ἡ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα, Νέστορά τε Χρόνιον τε Περικλύμενόν τ’ ἀγέρωχον. τοῖσι δ’ ἐπ’ ἰφθίμην Πηρὼ τέκε, θαῦμα βροτοῖσι, τὴν πάντεσ μνώοντο περικτίται· οὐδ’ ἄρα Νηλεὺσ τῷ ἐδίδου ὃσ μὴ ἕλικασ βόασ εὐρυμετώπουσ ἐκ Φυλάκησ ἐλάσειε βίησ Ἰφικληείησ ἀργαλέασ· τὰσ δ’ οἰο͂σ ὑπέσχετο μάντισ ἀμύμων ἐξελάαν· χαλεπὴ δὲ θεοῦ κατὰ μοῖρα πέδησε, δεσμοί τ’ ἀργαλέοι καὶ βουκόλοι ἀγροιῶται. ἀλλ’ ὅτε δὴ μῆνέσ τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο ἂψ περιτελλομένου ἔτεοσ καὶ ἐπήλυθον ὡρ͂αι, καὶ τότε δή μιν ἔλυσε βίη Ἰφικληείη, θέσφατα πάντ’ εἰπόντα· Διὸσ δ’ ἐτελείετο βουλή. "καὶ Λήδην εἶδον, τὴν Τυνδαρέου παράκοιτιν, ἥ ῥ’ ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παῖδε, Κάστορά θ’ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα, τοὺσ ἄμφω ζωοὺσ κατέχει φυσίζοοσ αἰᾶ·

οἳ καὶ νέρθεν γῆσ τιμὴν πρὸσ Ζηνὸσ ἔχοντεσ ἄλλοτε μὲν ζώουσ’ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ’ αὖτε τεθνᾶσιν· τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα θεοῖσι. "τὴν δὲ μετ’ Ἰφιμέδειαν, Ἀλωῆοσ παράκοιτιν εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι, καί ῥ’ ἔτεκεν δύο παῖδε, μινυνθαδίω δ’ ἐγενέσθην, Ὦτόν τ’ ἀντίθεον τηλεκλειτόν τ’ Ἐφιάλτην, οὓσ δὴ μηκίστουσ θρέψε ζείδωροσ ἄρουρα καὶ πολὺ καλλίστουσ μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα·

ἐννέωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεεσ ἦσαν εὖροσ, ἀτὰρ μῆκόσ γε γενέσθην ἐννεόργυιοι. οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ φυλόπιδα στήσειν πολυάικοσ πολέμοιο. Ὄσσαν ἐπ’ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ’ Ὄσσῃ Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν’ οὐρανὸσ ἀμβατὸσ εἰή. καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβησ μέτρον ἵκοντο· ἀλλ’ ὄλεσεν Διὸσ υἱόσ, ὃν ἠύκομοσ τέκε Λητώ, ἀμφοτέρω, πρίν σφωιν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλουσ ἀνθῆσαι πυκάσαι τε γένυσ ἐυανθέι λάχνῃ. "Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον καλήν τ’ Ἀριάδνην, κούρην Μίνωοσ ὀλοόφρονοσ, ἥν ποτε Θησεὺσ ἐκ Κρήτησ ἐσ γουνὸν Ἀθηνάων ἱεράων ἦγε μέν, οὐδ’ ἀπόνητο·

πάροσ δέ μιν Ἄρτεμισ ἔκτα Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ Διονύσου μαρτυρίῃσιν. "Μαῖράν τε Κλυμένην τε ἴδον στυγερήν τ’ Ἐριφύλην, ἣ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸσ ἐδέξατο τιμήεντα.

πάσασ δ’ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω, ὅσσασ ἡρώων ἀλόχουσ ἴδον ἠδὲ θύγατρασ· πρὶν γάρ κεν καὶ νὺξ φθῖτ’ ἄμβροτοσ. ἀλλὰ καὶ ὡρ́η εὕδειν, ἢ ἐπὶ νῆα θοὴν ἐλθόντ’ ἐσ ἑταίρουσ ἢ αὐτοῦ· πομπὴ δὲ θεοῖσ ὑμῖν τε μελήσει. ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ, κηληθμῷ δ’ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα.

τοῖσιν δ’ Ἀρήτη λευκώλενοσ ἤρχετο μύθων. "Φαίηκεσ, πῶσ ὔμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναι εἶδόσ τε μέγεθόσ τε ἰδὲ φρένασ ἔνδον ἐίσασ;

ξεῖνοσ δ’ αὖτ’ ἐμόσ ἐστιν, ἕκαστοσ δ’ ἔμμορε τιμῆσ· τῷ μὴ ἐπειγόμενοι ἀποπέμπετε, μηδὲ τὰ δῶρα οὕτω χρηίζοντι κολούετε· πολλὰ γὰρ ὑμῖν κτήματ’ ἐνὶ μεγάροισι θεῶν ἰότητι κέονται. τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἡρ́ωσ Ἐχένηοσ, ὃσ δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστεροσ ἠε͂ν·

"ὦ φίλοι, οὐ μὰν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδ’ ἀπὸ δόξησ μυθεῖται βασίλεια περίφρων· ἀλλὰ πίθεσθε. Ἀλκινόου δ’ ἐκ τοῦδ’ ἔχεται ἔργον τε ἔποσ τε. τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοοσ ἀπαμείβετο φώνησέν τε·

"τοῦτο μὲν οὕτω δὴ ἔσται ἔποσ, αἴ κεν ἐγώ γε ζωὸσ Φαιήκεσσι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω· ξεῖνοσ δὲ τλήτω μάλα περ νόστοιο χατίζων ἔμπησ οὖν ἐπιμεῖναι ἐσ αὔριον, εἰσ ὅ κε πᾶσαν δωτίνην τελέσω· πομπὴ δ’ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ’ ἐμοί· τοῦ γὰρ κράτοσ ἔστ’ ἐνὶ δήμῳ. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, εἴ με καὶ εἰσ ἐνιαυτὸν ἀνώγοιτ’ αὐτόθι μίμνειν, πομπὴν δ’ ὀτρύνοιτε καὶ ἀγλαὰ δῶρα διδοῖτε, καὶ κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἰή, πλειοτέρῃ σὺν χειρὶ φίλην ἐσ πατρίδ’ ἱκέσθαι· καί κ’ αἰδοιότεροσ καὶ φίλτεροσ ἀνδράσιν εἰήν πᾶσιν, ὅσοι μ’ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα. τὸν δ’ αὖτ’ Ἀλκίνοοσ ἀπαμείβετο φώνησέν τε·

"ὦ Ὀδυσεῦ, τὸ μὲν οὔ τί σ’ ἐίσκομεν εἰσορόωντεσ, ἠπεροπῆά τ’ ἔμεν καὶ ἐπίκλοπον, οἱᾶ́ τε πολλοὺσ βόσκει γαῖα μέλαινα πολυσπερέασ ἀνθρώπουσ, ψεύδεά τ’ ἀρτύνοντασ ὅθεν κέ τισ οὐδὲ ἴδοιτο· σοὶ δ’ ἔπι μὲν μορφὴ ἐπέων, ἔνι δὲ φρένεσ ἐσθλαί. μῦθον δ’ ὡσ ὅτ’ ἀοιδὸσ ἐπισταμένωσ κατέλεξασ, πάντων τ’ Ἀργείων σέο τ’ αὐτοῦ κήδεα λυγρά. ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέωσ κατάλεξον, εἴ τινασ ἀντιθέων ἑτάρων ἴδεσ, οἵ τοι ἅμ’ αὐτῷ Ἴλιον εἰσ ἅμ’ ἕποντο καὶ αὐτοῦ πότμον ἐπέσπον. νὺξ δ’ ἥδε μάλα μακρή, ἀθέσφατοσ· οὐδέ πω ὡρ́η εὕδειν ἐν μεγάρῳ, σὺ δέ μοι λέγε θέσκελα ἔργα. καί κεν ἐσ ἠῶ δῖαν ἀνασχοίμην, ὅτε μοι σὺ τλαίησ ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυθήσασθαι. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, ὡρ́η μὲν πολέων μύθων, ὡρ́η δὲ καὶ ὕπνου· εἰ δ’ ἔτ’ ἀκουέμεναί γε λιλαίεαι, οὐκ ἂν ἐγώ γε τούτων σοι φθονέοιμι καὶ οἰκτρότερ’ ἄλλ’ ἀγορεύειν, κήδε’ ἐμῶν ἑτάρων, οἳ δὴ μετόπισθεν ὄλοντο, οἳ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον στονόεσσαν ἀυτήν, ἐν νόστῳ δ’ ἀπόλοντο κακῆσ ἰότητι γυναικόσ. "αὐτὰρ ἐπεὶ ψυχὰσ μὲν ἀπεσκέδασ’ ἄλλυδισ ἄλλῃ ἁγνὴ Περσεφόνεια γυναικῶν θηλυτεράων, ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Ἀγαμέμνονοσ Ἀτρεί̈δαο ἀχνυμένη·

περὶ δ’ ἄλλαι ἀγηγέραθ’, ὅσσοι ἅμ’ αὐτῷ οἴκῳ ἐν Αἰγίσθοιο θάνον καὶ πότμον ἐπέσπον. ἔγνω δ’ αἶψ’ ἔμ’ ἐκεῖνοσ, ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν· κλαῖε δ’ ὅ γε λιγέωσ, θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἴβων, πιτνὰσ εἰσ ἐμὲ χεῖρασ, ὀρέξασθαι μενεαίνων· ἀλλ’ οὐ γάρ οἱ ἔτ’ ἦν ἲσ ἔμπεδοσ οὐδέ τι κῖκυσ, οἱή περ πάροσ ἔσκεν ἐνὶ γναμπτοῖσι μέλεσσι. "τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῷ, καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·

Ἀτρεί̈δη κύδιστε, ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον, τίσ νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέοσ θανάτοιο; ἠε͂ σέ γ’ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν ὄρσασ ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν; ἠε͂́ σ’ ἀνάρσιοι ἄνδρεσ ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου βοῦσ περιταμνόμενον ἠδ’ οἰῶν πώεα καλά, ἠὲ περὶ πτόλιοσ μαχεούμενον ἠδὲ γυναικῶν; "ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενοσ προσέειπε·

διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, οὔτ’ ἐμέ γ’ ἐν νήεσσι Ποσειδάων ἐδάμασσεν ὄρσασ ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀυτμήν, οὔτε μ’ ἀνάρσιοι ἄνδρεσ ἐδηλήσαντ’ ἐπὶ χέρσου, ἀλλά μοι Αἴγισθοσ τεύξασ θάνατόν τε μόρον τε ἔκτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ, οἶκόνδε καλέσσασ, δειπνίσσασ, ὥσ τίσ τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. ὣσ θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ· περὶ δ’ ἄλλοι ἑταῖροι νωλεμέωσ κτείνοντο σύεσ ὣσ ἀργιόδοντεσ, οἵ ῥά τ’ ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸσ μέγα δυναμένοιο ἢ γάμῳ ἢ ἐράνῳ ἢ εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ. ἤδη μὲν πολέων φόνῳ ἀνδρῶν ἀντεβόλησασ, μουνὰξ κτεινομένων καὶ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ· ἀλλά κε κεῖνα μάλιστα ἰδὼν ὀλοφύραο θυμῷ, ὡσ ἀμφὶ κρητῆρα τραπέζασ τε πληθούσασ κείμεθ’ ἐνὶ μεγάρῳ, δάπεδον δ’ ἅπαν αἵματι θῦεν. οἰκτροτάτην δ’ ἤκουσα ὄπα Πριάμοιο θυγατρόσ, Κασσάνδρησ, τὴν κτεῖνε Κλυταιμνήστρη δολόμητισ ἀμφ’ ἐμοί, αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χεῖρασ ἀείρων βάλλον ἀποθνήσκων περὶ φασγάνῳ· ἡ δὲ κυνῶπισ νοσφίσατ’, οὐδέ μοι ἔτλη ἰόντι περ εἰσ Αἴδαο χερσὶ κατ’ ὀφθαλμοὺσ ἑλέειν σύν τε στόμ’ ἐρεῖσαι. ὣσ οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικόσ, ἥ τισ δὴ τοιαῦτα μετὰ φρεσὶν ἔργα βάληται· οἱο͂ν δὴ καὶ κείνη ἐμήσατο ἔργον ἀεικέσ, κουριδίῳ τεύξασα πόσει φόνον. ἦ τοι ἔφην γε ἀσπάσιοσ παίδεσσιν ἰδὲ δμώεσσιν ἐμοῖσιν οἴκαδ’ ἐλεύσεσθαι· ἡ δ’ ἔξοχα λυγρὰ ἰδυῖα οἷ τε κατ’ αἶσχοσ ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ’ ἐυεργὸσ ἐῄσιν. "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ γόνον Ἀτρέοσ εὐρύοπα Ζεὺσ ἐκπάγλωσ ἤχθηρε γυναικείασ διὰ βουλὰσ ἐξ ἀρχῆσ· Ἑλένησ μὲν ἀπωλόμεθ’ εἵνεκα πολλοί, σοὶ δὲ Κλυταιμνήστρη δόλον ἤρτυε τηλόθ’ ἐόντι. "ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενοσ προσέειπε·

τῷ νῦν μή ποτε καὶ σὺ γυναικί περ ἤπιοσ εἶναι· μή οἱ μῦθον ἅπαντα πιφαυσκέμεν, ὅν κ’ ἐὺ εἰδῇσ, ἀλλὰ τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ καὶ κεκρυμμένον εἶναι. ἀλλ’ οὐ σοί γ’, Ὀδυσεῦ, φόνοσ ἔσσεται ἔκ γε γυναικόσ· λίην γὰρ πινυτή τε καὶ εὖ φρεσὶ μήδεα οἶδε κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια. ἦ μέν μιν νύμφην γε νέην κατελείπομεν ἡμεῖσ ἐρχόμενοι πόλεμόνδε· πάϊσ δέ οἱ ἦν ἐπὶ μαζῷ νήπιοσ, ὅσ που νῦν γε μετ’ ἀνδρῶν ἵζει ἀριθμῷ, ὄλβιοσ· ἦ γὰρ τόν γε πατὴρ φίλοσ ὄψεται ἐλθών, καὶ κεῖνοσ πατέρα προσπτύξεται, ἣ θέμισ ἐστίν. ἡ δ’ ἐμὴ οὐδέ περ υἱο͂σ ἐνιπλησθῆναι ἄκοιτισ ὀφθαλμοῖσιν ἐάσε· πάροσ δέ με πέφνε καὶ αὐτόν. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ’ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσιν· κρύβδην, μηδ’ ἀναφανδά, φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν νῆα κατισχέμεναι· ἐπεὶ οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν. ἀλλ’ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέωσ κατάλεξον, εἴ που ἔτι ζώοντοσ ἀκούετε παιδὸσ ἐμοῖο, ἤ που ἐν Ὀρχομενῷ ἢ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι, ἤ που πὰρ Μενελάῳ ἐνὶ Σπάρτῃ εὐρείῃ· οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δῖοσ Ὀρέστησ. "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

Ἀτρεί̈δη, τί με ταῦτα διείρεαι; οὐδέ τι οἶδα, ζώει ὅ γ’ ἦ τέθνηκε· κακὸν δ’ ἀνεμώλια βάζειν. "νῶι μὲν ὣσ ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροῖσιν ἕσταμεν ἀχνύμενοι θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντεσ·

ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆοσ καὶ Πατροκλῆοσ καὶ ἀμύμονοσ Ἀντιλόχοιο Αἰάντόσ θ’, ὃσ ἄριστοσ ἐήν εἶδόσ τε δέμασ τε τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεί̈ωνα. ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεοσ Αἰακίδαο καί ῥ’ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· " διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, σχέτλιε, τίπτ’ ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον;

πῶσ ἔτλησ Αἴ̈δόσδε κατελθέμεν, ἔνθα τε νεκροὶ ἀφραδέεσ ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων; "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

ὦ Ἀχιλεῦ Πηλῆοσ υἱέ, μέγα φέρτατ’ Ἀχαιῶν, ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέοσ, εἴ τινα βουλὴν εἴποι, ὅπωσ Ἰθάκην ἐσ παιπαλόεσσαν ἱκοίμην· οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιί̈δοσ, οὐδέ πω ἁμῆσ γῆσ ἐπέβην, ἀλλ’ αἰὲν ἔχω κακά. σεῖο δ’, Ἀχιλλεῦ, οὔ τισ ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτατοσ οὔτ’ ἄρ’ ὀπίσσω. πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν Ἀργεῖοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεισ νεκύεσσιν ἐνθάδ’ ἐών· τῷ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ. "ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ αὐτίκ’ ἀμειβόμενοσ προσέειπε·

μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ’ Ὀδυσσεῦ. βουλοίμην κ’ ἐπάρουροσ ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ, ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτοσ πολὺσ εἰή, ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν. ἀλλ’ ἄγε μοι τοῦ παιδὸσ ἀγαυοῦ μῦθον ἐνίσπεσ, ἢ ἕπετ’ ἐσ πόλεμον πρόμοσ ἔμμεναι, ἠε͂ καὶ οὐκί. εἰπὲ δέ μοι Πηλῆοσ ἀμύμονοσ, εἴ τι πέπυσσαι, ἢ ἔτ’ ἔχει τιμὴν πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, ἦ μιν ἀτιμάζουσιν ἀν’ Ἑλλάδα τε Φθίην τε, οὕνεκά μιν κατὰ γῆρασ ἔχει χεῖράσ τε πόδασ τε. οὐ γὰρ ἐγὼν ἐπαρωγὸσ ὑπ’ αὐγὰσ ἠελίοιο, τοῖοσ ἐών, οἱο͂́σ ποτ’ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ πέφνον λαὸν ἄριστον, ἀμύνων Ἀργείοισιν· εἰ τοιόσδ’ ἔλθοιμι μίνυνθά περ ἐσ πατέροσ δῶ· τῷ κέ τεῳ στύξαιμι μένοσ καὶ χεῖρασ ἀάπτουσ, οἳ κεῖνον βιόωνται ἐέργουσίν τ’ ἀπὸ τιμῆσ. "ὣσ ἔφατ’, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενοσ προσέειπον·

ἦ τοι μὲν Πηλῆοσ ἀμύμονοσ οὔ τι πέπυσμαι, αὐτάρ τοι παιδόσ γε Νεοπτολέμοιο φίλοιο πᾶσαν ἀληθείην μυθήσομαι, ὥσ με κελεύεισ· αὐτὸσ γάρ μιν ἐγὼ κοίλησ ἐπὶ νηὸσ ἐίσησ ἤγαγον ἐκ Σκύρου μετ’ ἐυκνήμιδασ Ἀχαιούσ. ἦ τοι ὅτ’ ἀμφὶ πόλιν Τροίην φραζοίμεθα βουλάσ, αἰεὶ πρῶτοσ ἔβαζε καὶ οὐχ ἡμάρτανε μύθων· Νέστωρ ἀντίθεοσ καὶ ἐγὼ νικάσκομεν οἰώ. αὐτὰρ ὅτ’ ἐν πεδίῳ Τρώων μαρναίμεθα χαλκῷ, οὔ ποτ’ ἐνὶ πληθυῖ μένεν ἀνδρῶν οὐδ’ ἐν ὁμίλῳ, ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε τὸ ὃν μένοσ οὐδενὶ εἴκων, πολλοὺσ δ’ ἄνδρασ ἔπεφνεν ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι. πάντασ δ’ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ’ ὀνομήνω, ὅσσον λαὸν ἔπεφνεν ἀμύνων Ἀργείοισιν, ἀλλ’ οἱο͂ν τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ, ἡρ́ω’ Εὐρύπυλον, πολλοὶ δ’ ἀμφ’ αὐτὸν ἑταῖροι Κήτειοι κτείνοντο γυναίων εἵνεκα δώρων. κεῖνον δὴ κάλλιστον ἴδον μετὰ Μέμνονα δῖον. αὐτὰρ ὅτ’ εἰσ ἵππον κατεβαίνομεν, ὃν κάμ’ Ἐπειόσ, Ἀργείων οἱ ἄριστοι, ἐμοὶ δ’ ἐπὶ πάντα τέταλτο, ἠμὲν ἀνακλῖναι πυκινὸν λόχον ἠδ’ ἐπιθεῖναι, ἔνθ’ ἄλλοι Δαναῶν ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ δάκρυά τ’ ὠμόργνυντο τρέμον θ’ ὑπὸ γυῖα ἑκάστου· κεῖνον δ’ οὔ ποτε πάμπαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοῖσιν οὔτ’ ὠχρήσαντα χρόα κάλλιμον οὔτε παρειῶν δάκρυ ὀμορξάμενον· ὁ δέ γε μάλα πόλλ’ ἱκέτευεν ἱππόθεν ἐξέμεναι, ξίφεοσ δ’ ἐπεμαίετο κώπην καὶ δόρυ χαλκοβαρέσ, κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα. ἀλλ’ ὅτε δὴ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν, μοῖραν καὶ γέρασ ἐσθλὸν ἔχων ἐπὶ νηὸσ ἔβαινεν ἀσκηθήσ, οὔτ’ ἂρ βεβλημένοσ ὀξέι χαλκῷ οὔτ’ αὐτοσχεδίην οὐτασμένοσ, οἱᾶ́ τε πολλὰ γίγνεται ἐν πολέμῳ· ἐπιμὶξ δέ τε μαίνεται Ἄρησ. "ὣσ ἐφάμην, ψυχὴ δὲ ποδώκεοσ Αἰακίδαο φοίτα μακρὰ βιβᾶσα κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα, γηθοσύνη ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείκετον εἶναι.

"αἱ δ’ ἄλλαι ψυχαὶ νεκύων κατατεθνηώτων ἕστασαν ἀχνύμεναι, εἴροντο δὲ κήδε’ ἑκάστη.

οἰή δ’ Αἰάντοσ ψυχὴ Τελαμωνιάδαο νόσφιν ἀφεστήκει, κεχολωμένη εἵνεκα νίκησ, τήν μιν ἐγὼ νίκησα δικαζόμενοσ παρὰ νηυσὶ τεύχεσιν ἀμφ’ Ἀχιλῆοσ· ἔθηκε δὲ πότνια μήτηρ. παῖδεσ δὲ Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰσ Ἀθήνη. ὡσ δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῷδ’ ἐπ’ ἀέθλῳ· τοίην γὰρ κεφαλὴν ἕνεκ’ αὐτῶν γαῖα κατέσχεν, Αἰάνθ’, ὃσ πέρι μὲν εἶδοσ, πέρι δ’ ἔργα τέτυκτο τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ’ ἀμύμονα Πηλεί̈ωνα. τὸν μὲν ἐγὼν ἐπέεσσι προσηύδων μειλιχίοισιν· " Αἰᾶν, παῖ Τελαμῶνοσ ἀμύμονοσ, οὐκ ἄρ’ ἔμελλεσ οὐδὲ θανὼν λήσεσθαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα τευχέων οὐλομένων;

τὰ δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν Ἀργείοισι, τοῖοσ γάρ σφιν πύργοσ ἀπώλεο· σεῖο δ’ Ἀχαιοὶ ἶσον Ἀχιλλῆοσ κεφαλῇ Πηληϊάδαο ἀχνύμεθα φθιμένοιο διαμπερέσ· οὐδέ τισ ἄλλοσ αἴτιοσ, ἀλλὰ Ζεὺσ Δαναῶν στρατὸν αἰχμητάων ἐκπάγλωσ ἤχθηρε, τεὶ̈ν δ’ ἐπὶ μοῖραν ἔθηκεν. ἀλλ’ ἄγε δεῦρο, ἄναξ, ἵν’ ἔποσ καὶ μῦθον ἀκούσῃσ ἡμέτερον· δάμασον δὲ μένοσ καὶ ἀγήνορα θυμόν. "ὣσ ἐφάμην, ὁ δέ μ’ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ’ ἄλλασ ψυχὰσ εἰσ Ἔρεβοσ νεκύων κατατεθνηώτων.

ἔνθα χ’ ὅμωσ προσέφη κεχολωμένοσ, ἤ κεν ἐγὼ τόν· ἀλλά μοι ἤθελε θυμὸσ ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι τῶν ἄλλων ψυχὰσ ἰδέειν κατατεθνηώτων. "ἔνθ’ ἦ τοι Μίνωα ἴδον, Διὸσ ἀγλαὸν υἱόν, χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα, θεμιστεύοντα νέκυσσιν, ἥμενον, οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκασ εἴροντο ἄνακτα, ἥμενοι ἑσταότεσ τε κατ’ εὐρυπυλὲσ Αἴ̈δοσ δῶ.

"τὸν δὲ μετ’ Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα θῆρασ ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ’ ἀσφοδελὸν λειμῶνα, τοὺσ αὐτὸσ κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι χερσὶν ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγέσ.

"καὶ Τιτυὸν εἶδον, Γαίησ ἐρικυδέοσ υἱόν, κείμενον ἐν δαπέδῳ·

ὁ δ’ ἐπ’ ἐννέα κεῖτο πέλεθρα, γῦπε δέ μιν ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον, δέρτρον ἔσω δύνοντεσ, ὁ δ’ οὐκ ἀπαμύνετο χερσί· Λητὼ γὰρ ἕλκησε, Διὸσ κυδρὴν παράκοιτιν, Πυθώδ’ ἐρχομένην διὰ καλλιχόρου Πανοπῆοσ. "καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον κρατέρ’ ἄλγε’ ἔχοντα ἑστεῶτ’ ἐν λίμνῃ·

ἡ δὲ προσέπλαζε γενείῳ· στεῦτο δὲ διψάων, πιέειν δ’ οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι· ὁσσάκι γὰρ κύψει’ ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων, τοσσάχ’ ὕδωρ ἀπολέσκετ’ ἀναβροχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσὶ γαῖα μέλαινα φάνεσκε, καταζήνασκε δὲ δαίμων. δένδρεα δ’ ὑψιπέτηλα κατὰ κρῆθεν χέε καρπόν, ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι· τῶν ὁπότ’ ἰθύσει’ ὁ γέρων ἐπὶ χερσὶ μάσασθαι, τὰσ δ’ ἄνεμοσ ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα. "καὶ μὴν Σίσυφον εἰσεῖδον κρατέρ’ ἄλγε’ ἔχοντα λᾶαν βαστάζοντα πελώριον ἀμφοτέρῃσιν.

ἦ τοι ὁ μὲν σκηριπτόμενοσ χερσίν τε ποσίν τε λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον· ἀλλ’ ὅτε μέλλοι ἄκρον ὑπερβαλέειν, τότ’ ἀποστρέψασκε κραταιίσ· αὖτισ ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶασ ἀναιδήσ. αὐτὰρ ὅ γ’ ἂψ ὤσασκε τιταινόμενοσ, κατὰ δ’ ἱδρὼσ ἔρρεεν ἐκ μελέων, κονίη δ’ ἐκ κρατὸσ ὀρώρει. "τὸν δὲ μετ’ εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην, εἴδωλον·

αὐτὸσ δὲ μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι τέρπεται ἐν θαλίῃσ καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην, παῖδα Διὸσ μεγάλοιο καὶ Ἥρησ χρυσοπεδίλου. ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνῶν ὥσ, πάντοσ’ ἀτυζομένων· ὁ δ’ ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικώσ, γυμνὸν τόξον ἔχων καὶ ἐπὶ νευρῆφιν ὀιστόν, δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικώσ. σμερδαλέοσ δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτὴρ χρύσεοσ ἦν τελαμών, ἵνα θέσκελα ἔργα τέτυκτο, ἄρκτοι τ’ ἀγρότεροί τε σύεσ χαροποί τε λέοντεσ, ὑσμῖναί τε μάχαι τε φόνοι τ’ ἀνδροκτασίαι τε. μὴ τεχνησάμενοσ μηδ’ ἄλλο τι τεχνήσαιτο, ὃσ κεῖνον τελαμῶνα ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ. ἔγνω δ’ αὖτ’ ἔμ’ ἐκεῖνοσ, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσιν, καί μ’ ὀλοφυρόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, ἆ δείλ’, ἦ τινὰ καὶ σὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζεισ, ὅν περ ἐγὼν ὀχέεσκον ὑπ’ αὐγὰσ ἠελίοιο.

Ζηνὸσ μὲν πάϊσ ἠᾶ Κρονίονοσ, αὐτὰρ ὀιζὺν εἶχον ἀπειρεσίην· μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ δεδμήμην, ὁ δέ μοι χαλεποὺσ ἐπετέλλετ’ ἀέθλουσ. καί ποτέ μ’ ἐνθάδ’ ἔπεμψε κύν’ ἄξοντ’· οὐ γὰρ ἔτ’ ἄλλον φράζετο τοῦδέ γέ μοι κρατερώτερον εἶναι ἀέθλον· τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα καὶ ἤγαγον ἐξ Αἴδαο· Ἑρμείασ δέ μ’ ἔπεμψεν ἰδὲ γλαυκῶπισ Ἀθήνη. "ὣσ εἰπὼν ὁ μὲν αὖτισ ἔβη δόμον Αἴ̈δοσ εἴσω, αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, εἴ τισ ἔτ’ ἔλθοι ἀνδρῶν ἡρώων, οἳ δὴ τὸ πρόσθεν ὄλοντο.

καί νύ κ’ ἔτι προτέρουσ ἴδον ἀνέρασ, οὓσ ἔθελόν περ, Θησέα Πειρίθοόν τε, θεῶν ἐρικυδέα τέκνα· ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ ἔθνε’ ἀγείρετο μυρία νεκρῶν ἠχῇ θεσπεσίῃ· ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέοσ ᾕρει, μή μοι Γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου ἐξ Αἴδεω πέμψειεν ἀγαυὴ Περσεφόνεια. "αὐτίκ’ ἔπειτ’ ἐπὶ νῆα κιὼν ἐκέλευον ἑταίρουσ αὐτούσ τ’ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι.

οἱ δ’ αἶψ’ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον. τὴν δὲ κατ’ Ὠκεανὸν ποταμὸν φέρε κῦμα ῥόοιο, πρῶτα μὲν εἰρεσίῃ, μετέπειτα δὲ κάλλιμοσ οὖροσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Homer, Odyssey, Book 11

(호메로스, 오디세이아, Book 11)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION