헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́22́

(에픽테토스, Works, book 2, Περὶ φιλίασ.)

Περὶ ἅ τισ ἐσπούδακεν, φιλεῖ ταῦτα εἰκότωσ. μή τι οὖν περὶ τὰ κακὰ ἐσπουδάκασιν οἱ ἄνθρωποι; οὐδαμῶσ. ἀλλὰ μή τι περὶ τὰ μηδὲν πρὸσ αὐτούσ; οὐδὲ περὶ ταῦτα. ὑπολείπεται τοίνυν περὶ μόνα τὰ ἀγαθὰ ἐσπουδακέναι αὐτούσ·

εἰ δ’ ἐσπουδακέναι, καὶ φιλεῖν ταῦτα. ὅστισ οὖν ἀγαθῶν ἐπιστήμων ἐστίν, οὗτοσ ἂν καὶ φιλεῖν εἰδείη·

ὁ δὲ μὴ δυνάμενοσ διακρῖναι τὰ ἀγαθὰ ἀπὸ τῶν κακῶν καὶ τὰ οὐδέτερα ἀπ’ ἀμφοτέρων πῶσ ἂν ἔτι οὗτοσ φιλεῖν δύναιτο; τοῦ φρονίμου τοίνυν ἐστὶ μόνου τὸ φιλεῖν. Καὶ πῶσ; φησίν·

ἐγὼ γὰρ ἄφρων ὢν ὅμωσ φιλῶ μου τὸ παιδίον. ‐ Θαυμάζω μὲν νὴ τοὺσ θεούσ, πῶσ καὶ τὸ πρῶτον ὡμολόγηκασ ἄφρονα εἶναι σεαυτόν.

τί γάρ σοι λείπει; οὐ χρῇ αἰσθήσει, οὐ φαντασίασ διακρίνεισ, οὐ τροφὰσ προσφέρῃ τὰσ ἐπιτηδείουσ τῷ σώματι, οὐ σκέπην, οὐκ οἴκησιν; πόθεν οὖν ὁμολογεῖσ ἄφρων εἶναι;

ὅτι νὴ Δία πολλάκισ ἐξίστασαι ὑπὸ τῶν φαντασιῶν καὶ ταράττῃ καὶ ἡττῶσίν σε αἱ πιθανότητεσ αὐτῶν· καὶ ποτὲ μὲν ταῦτα ἀγαθὰ ὑπολαμβάνεισ, εἶτα ἐκεῖνα αὐτὰ κακά, ὕστερον δ’ οὐδέτερα· καὶ ὅλωσ λυπῇ, φοβῇ, φθονεῖσ, ταράσσῃ, μεταβάλλῃ· διὰ ταῦτα ὁμολογεῖσ ἄφρων εἶναι. ἐν δὲ τῷ φιλεῖν οὐ μεταβάλλῃ;

ἀλλὰ πλοῦτον μὲν καὶ ἡδονὴν καὶ ἁπλῶσ αὐτὰ τὰ πράγματα ποτὲ μὲν ἀγαθὰ ὑπολαμβάνεισ εἶναι, ποτὲ δὲ κακά· ἀνθρώπουσ δὲ τοὺσ αὐτοὺσ οὐχὶ ποτὲ μὲν ἀγαθούσ, ποτὲ δὲ κακοὺσ καὶ ποτὲ μὲν οἰκείωσ ἔχεισ, ποτὲ δ’ ἐχθρῶσ αὐτοῖσ καὶ ποτὲ μὲν ἐπαινεῖσ, ποτὲ δὲ ψέγεισ; ‐ Ναὶ καὶ ταῦτα πάσχω. ‐ Τί οὖν;

ὁ ἐξηπατημένοσ περί τινοσ δοκεῖ σοι φίλοσ εἶναι αὐτοῦ; ‐ Οὐ πάνυ. ‐ Οὐδ’ ὁ μεταπτώτωσ ἑλόμενοσ αὐτὸν εἶναι εὔνουσ αὐτῷ; ‐ Οὐδ’ οὗτοσ. ‐ Ὁ δὲ νῦν λοιδορῶν μέν τινα, ὕστερον δὲ θαυμάζων; ‐ Οὐδ’ οὗτοσ.

‐ Τί οὖν; κυνάρια οὐδέποτ’ εἶδεσ σαίνοντα καὶ προσπαίζοντα ἀλλήλοισ, ἵν’ εἴπῃσ "οὐδὲν φιλικώτερον"; ἀλλ’ ὅπωσ ἴδῃσ, τί ἐστι φιλία, βάλε κρέασ εἰσ μέσον καὶ γνώσῃ. βάλε καὶ σοῦ καὶ τοῦ παιδίου μέσον ἀγρίδιον καὶ γνώσῃ, πῶσ σὲ τὸ παιδίον ταχέωσ κατορύξαι θέλει καὶ σὺ τὸ παιδίον εὔχῃ ἀποθανεῖν.

εἶτα σὺ πάλιν "οἱο͂ν ἐξέθρεψα τεκνίον· πάλαι ἐκφέρει". βάλε κορασίδιον κομψὸν καὶ αὐτὸ ὁ γέρων φίλει κἀκεῖνοσ ὁ νέοσ·

ἂν δέ, δοξάριον. ἂν δὲ κινδυνεῦσαι δέῃ, ἐρεῖσ τὰσ φωνὰσ τὰσ τοῦ Ἀδμήτου πατρόσ· [χαίρεισ ὁρῶν φῶσ, πατέρα δ’ οὐ χαίρειν δοκεῖσ; ] θέλεισ βλέπειν φῶσ, πατέρα δ’ οὐ θέλειν δοκεῖσ; οἰεί ὅτι ἐκεῖνοσ οὐκ ἐφίλει τὸ ἴδιον παιδίον, ὅτε μικρὸν ἦν, οὐδὲ πυρέσσοντοσ αὐτοῦ ἠγωνία οὐδ’ ἔλεγεν πολλάκισ ὅτι "ὤφελον ἐγὼ μᾶλλον ἐπύρεσσον"; εἶτα ἐλθόντοσ τοῦ πράγματοσ καὶ ἐγγίσαντοσ ὁρ́α οἱάσ φωνὰσ ἀφιᾶσιν.

ὁ Ἐτεοκλῆσ καὶ ὁ Πολυνείκησ οὐκ ἦσαν ἐκ τῆσ αὐτῆσ μητρὸσ καὶ τοῦ αὐτοῦ πατρόσ;

οὐκ ἦσαν συντεθραμμένοι, συμβεβιωκότεσ, συμπεπωκότεσ, συγκεκοιμημένοι, πολλάκισ ἀλλήλουσ καταπεφιληκότεσ; ὥστ’ εἴ τισ οἶμαι εἶδεν αὐτούσ, κατεγέλασεν ἂν τῶν φιλοσόφων ἐφ’ οἷσ περὶ φιλίασ παραδοξολογοῦσιν. ἀλλ’ ἐμπεσούσησ εἰσ τὸ μέσον ὥσπερ κρέωσ τῆσ τυραννίδοσ ὁρ́α οἱᾶ λέγουσι·

ποῦ ποτε στήσῃ πρὸ πύργων; ‐ ὡσ τί μ’ ἐρωτᾷσ τῷδ’ ; ‐ ἀντιτάξομαι κτενῶν σε. ‐ κἀμὲ τοῦδ’ ἔρωσ ἔχει. καὶ εὔχονται εὐχὰσ τοιάσδε. Καθόλου γὰρ ‐ μὴ ἐξαπατᾶσθε ‐ πᾶν ζῷον οὐδενὶ οὕτωσ ᾠκείωται ὡσ τῷ ἰδίῳ συμφέροντι. ὅ τι ἂν οὖν πρὸσ τοῦτο φαίνηται αὐτῷ ἐμποδίζειν, ἄν τ’ ἀδελφὸσ ᾖ τοῦτο ἄν τε πατὴρ ἄν τε τέκνον ἄν τ’ ἐρώμενοσ ἄν τ’ ἐραστήσ, μισεῖ, προβάλλεται, καταρᾶται.

οὐδὲν γὰρ οὕτωσ φιλεῖν πέφυκεν ὡσ τὸ αὑτοῦ συμφέρον·

τοῦτο πατὴρ καὶ ἀδελφὸσ καὶ συγγενεῖσ καὶ πατρὶσ καὶ θεόσ. κἀκείνουσ λοιδοροῦμεν καὶ τὰ ἱδρύματα αὐτῶν καταστρέφομεν καὶ τοὺσ ναοὺσ ἐμπιπρῶμεν, ὥσπερ Ἀλέξανδροσ ἐκέλευσεν ἐμπρησθῆναι τὰ Ἀσκλήπεια ἀποθανόντοσ τοῦ ἐρωμένου.

διὰ τοῦτο ἂν μὲν ἐν ταὐτῷ τισ θῇ τὸ συμφέρον καὶ τὸ ὅσιον καὶ τὸ καλὸν καὶ πατρίδα καὶ γονεῖσ καὶ φίλουσ, σῴζεται ταῦτα πάντα·

ἂν δ’ ἀλλαχοῦ μὲν τὸ συμφέρον, ἀλλαχοῦ δὲ τοὺσ φίλουσ καὶ τὴν πατρίδα καὶ τοὺσ συγγενεῖσ καὶ αὐτὸ τὸ δίκαιον, οἴχεται πάντα ταῦτα καταβαρούμενα ὑπὸ τοῦ συμφέροντοσ. ὅπου γὰρ ἂν τὸ "ἐγὼ" καὶ τὸ "ἐμόν", ἐκεῖ ἀνάγκη ῥέπειν τὸ ζῷον·

εἰ ἐν σαρκί, ἐκεῖ τὸ κυριεῦον εἶναι· εἰ ἐν προαιρέσει, ἐκεῖ[νο] εἶναι· εἰ ἐν τοῖσ ἐκτόσ, ἐκεῖ[νο]. εἰ τοίνυν ἐκεῖ εἰμι ἐγώ, ὅπου ἡ προαίρεσισ, οὕτωσ μόνωσ καὶ φίλοσ ἔσομαι οἱο͂σ δεῖ καὶ υἱὸσ καὶ πατήρ.

τοῦτο γάρ μοι συνοίσει τηρεῖν τὸν πιστόν, τὸν αἰδήμονα, τὸν ἀνεκτικόν, τὸν ἀφεκτικὸν καὶ συνεργητικόν, φυλάσσειν τὰσ σχέσεισ. ἂν δ’ ἀλλαχοῦ μὲν ἐμαυτὸν θῶ, ἀλλαχοῦ δὲ τὸ καλόν, οὕτωσ ἰσχυρὸσ γίνεται ὁ Ἐπικούρου λόγοσ, ἀποφαίνων ἢ μηδὲν εἶναι τὸ καλὸν ἢ εἰ ἄρα τὸ ἔνδοξον.

Διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιαν καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι διεφέροντο καὶ Θηβαῖοι πρὸσ ἀμφοτέρουσ καὶ μέγασ βασιλεὺσ πρὸσ τὴν Ἑλλάδα καὶ Μακεδόνεσ πρὸσ ἀμφοτέρουσ καὶ νῦν Ῥωμαῖοι πρὸσ Γέτασ καὶ ἔτι πρότερον τὰ ἐν Ἰλίῳ διὰ ταῦτα ἐγένετο.

ὁ Ἀλέξανδροσ τοῦ Μενελάου ξένοσ ἦν, καὶ εἴ τισ αὐτοὺσ εἶδεν φιλοφρονουμένουσ ἀλλήλουσ, ἠπίστησεν ἂν τῷ λέγοντι οὐκ εἶναι φίλουσ αὐτούσ.

ἀλλ’ ἐβλήθη εἰσ τὸ μέσον μερίδιον, κομψὸν γυναικάριον, καὶ περὶ αὐτοῦ πόλεμοσ. καὶ νῦν ὅταν ἴδῃσ φίλουσ, ἀδελφοὺσ ὁμονοεῖν δοκοῦντασ, μὴ αὐτόθεν ἀποφήνῃ περὶ τῆσ φιλίασ τι αὐτῶν μηδ’ ἂν ὀμνύωσιν μηδ’ ἂν ἀδυνάτωσ ἔχειν λέγωσιν ἀπηλλάχθαι ἀλλήλων.

οὐκ ἔστι πιστὸν τὸ τοῦ φαύλου ἡγεμονικόν·

ἀβέβαιόν ἐστιν, ἄκριτον, ἄλλοθ’ ὑπ’ ἄλλησ φαντασίασ νικώμενον. ἀλλ’ ἐξέτασον μὴ ταῦθ’ ἃ οἱ ἄλλοι, εἰ ἐκ τῶν αὐτῶν γονέων καὶ ὁμοῦ ἀνατεθραμμένοι καὶ ὑπὸ τῷ αὐτῷ παιδαγωγῷ, ἀλλ’ ἐκεῖνο μόνον, ποῦ τὸ συμφέρον αὐτοῖσ τίθενται, πότερον ἐκτὸσ ἢ ἐν προαιρέσει.

ἂν ἐκτόσ, μὴ εἴπῃσ φίλουσ οὐ μᾶλλον ἢ πιστοὺσ ἢ βεβαίουσ ἢ θαρραλέουσ ἢ ἐλευθέρουσ, ἀλλὰ μηδ’ ἀνθρώπουσ, εἰ νοῦν ἔχεισ.

οὐ γὰρ ἀνθρωπικὸν δόγμα ἐστὶ τὸ ποιοῦν δάκνειν ἀλλήλουσ καὶ λοιδορεῖσθαι καὶ τὰσ ἐρημίασ καταλαμβάνειν ἢ τὰσ ἀγορὰσ ὡσ τὰ ὄρη καὶ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ ἀποδείκνυσθαι τὰ λῃστῶν·

οὐδὲ τὸ ἀκρατεῖσ καὶ μοιχοὺσ καὶ φθορεῖσ ἀπεργαζόμενον οὐδ’ ὅσ’ ἄλλα πλημμελοῦσιν ἄνθρωποι κατ’ ἀλλήλων δι’ ἓν καὶ μόνον τοῦτο δόγμα, τὸ ἐν τοῖσ ἀπροαιρέτοισ τίθεσθαι αὑτοὺσ καὶ τὰ ἑαυτῶν. ἂν δ’ ἀκούσῃσ, ὅτι ταῖσ ἀληθείαισ οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖ μόνον οἰόνται τὸ ἀγαθὸν ὅπου προαίρεσισ, ὅπου χρῆσισ ὀρθὴ φαντασιῶν, μηκέτι πολυπραγμονήσῃσ μήτ’ εἰ υἱὸσ καὶ πατήρ ἐστι μήτ’ εἰ ἀδελφοὶ μήτ’ εἰ πολὺν χρόνον συμπεφοιτηκότεσ καὶ ἑταῖροι, ἀλλὰ μόνον αὐτὸ τοῦτο γνοὺσ θαρρῶν ἀποφαίνου, ὅτι φίλοι, ὥσπερ ὅτι πιστοί, ὅτι δίκαιοι.

ποῦ γὰρ ἀλλαχοῦ φιλία ἢ ὅπου πίστισ, ὅπου αἰδώσ, ὅπου δόσισ τοῦ καλοῦ, τῶν δ’ ἄλλων οὐδενόσ;

3Ἀλλὰ τεθεράπευκέ με τοσούτῳ χρόνῳ·

καὶ οὐκ ἐφίλει με; πόθεν οἶδασ, ἀνδράποδον, εἰ οὕτωσ τεθεράπευκεν ὡσ τὰ ὑποδήματα σπογγίζει τὰ ἑαυτοῦ, ὡσ τὸ κτῆνοσ; πόθεν οἶδασ, εἰ τὴν χρείαν σ’ ἀποβαλόντα τὴν τοῦ σκευαρίου ῥίψει ὡσ κατεαγὸσ πινάκιον; "ἀλλὰ γυνή μου ἐστὶ καὶ τοσούτῳ χρόνῳ συμβεβιώκαμεν.

" πόσῳ δ’ ἡ Ἐριφύλη μετὰ τοῦ Ἀμφιαράου καὶ τέκνων μήτηρ καὶ πολλῶν; ἀλλ’ ὁρ́μοσ ἦλθεν εἰσ τὸ μέσον.

τί δ’ ἐστὶν ὁρ́μοσ; τὸ δόγμα τὸ περὶ τῶν τοιούτων. ἐκεῖνο ἦν τὸ θηριῶδεσ, ἐκεῖνο τὸ διακόπτον τὴν φιλίαν, τὸ οὐκ ἐῶν εἶναι γυναῖκα γαμετήν, [τὴν] μητέρα μητέρα. καὶ ὑμῶν ὅστισ ἐσπούδακεν ἢ αὐτόσ τινι εἶναι φίλοσ ἢ ἄλλον κτήσασθαι φίλον, ταῦτα τὰ δόγματα ἐκκοπτέτω, ταῦτα μισησάτω, ταῦτα ἐξελασάτω ἐκ τῆσ ψυχῆσ τῆσ ἑαυτοῦ.

καὶ οὕτωσ ἔσται πρῶτον μὲν αὐτὸσ ἑαυτῷ μὴ λοιδορούμενοσ, μὴ μαχόμενοσ, μὴ μετανοῶν, μὴ βασανίζων ἑαυτόν·

ἔπειτα καὶ ἑτέρῳ, τῷ μὲν ὁμοίῳ παντὶ ἁπλῶσ, τοῦ δ’ ἀνομοίου ἀνεκτικόσ, πρᾷοσ πρὸσ αὐτόν, ἥμεροσ, συγγνωμονικὸσ ὡσ πρὸσ ἀγνοοῦντα, ὡσ πρὸσ διαπίπτοντα περὶ τῶν μεγίστων·

οὐδενὶ χαλεπόσ, ἅτ’ εἰδὼσ ἀκριβῶσ τὸ τοῦ Πλάτωνοσ, ὅτι πᾶσα ψυχὴ ἄκουσα στέρεται τῆσ ἀληθείασ. εἰ δὲ μή, τὰ μὲν ἄλλα πράξετε πάντα ὅσα οἱ φίλοι καὶ συμπιεῖσθε καὶ συσκηνήσετε καὶ συμπλεύσετε καὶ ἐκ τῶν αὐτῶν γεγενημένοι ἔσεσθε·

καὶ γὰρ οἱ ὄφεισ· φίλοι δ’ οὔτ’ ἐκεῖνοι οὔθ’ ὑμεῖσ, μέχρισ ἂν ἔχητε τὰ θηριώδη ταῦτα καὶ μιαρὰ δόγματα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Περὶ φιλίασ.

(에픽테토스, Works, book 2, Περὶ φιλίασ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION