헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́20́

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ Ἐπικουρείουσ καὶ Ἀκαδημαικούσ.)

Τοῖσ ὑγιέσι καὶ ἐναργέσιν ἐξ ἀνάγκησ καὶ οἱ ἀντιλέγοντεσ προσχρῶνται. καὶ σχεδὸν τοῦτο μέγιστον ἄν τισ ποιήσαιτο τεκμήριον τοῦ ἐναργέσ τι εἶναι, τὸ ἐπάναγκεσ εὑρίσκεσθαι καὶ τῷ ἀντιλέγοντι συγχρήσασθαι αὐτῷ· οἱο͂ν εἴ τισ ἀντιλέγοι τῷ εἶναί τι καθολικὸν ἀληθέσ, δῆλον ὅτι τὴν ἐναντίαν ἀπόφασιν οὗτοσ ὀφείλει ποιήσασθαι· οὐδέν ἐστι καθολικὸν ἀληθέσ.

ἀνδράποδον, οὐδὲ τοῦτο. τί γὰρ ἄλλο ἐστὶ τοῦτο ἢ οἱο͂ν εἴ τι ἔστι καθολικόν, ψεῦδόσ ἐστιν;

πάλιν ἄν τισ παρελθὼν λέγῃ "γίγνωσκε, ὅτι οὐδέν ἐστι γνωστόν, ἀλλὰ πάντα ἀτέκμαρτα" ἢ ἄλλοσ ὅτι "πίστευσόν μοι καὶ ὠφεληθήσῃ·

οὐδὲν δεῖ ἀνθρώπῳ πιστεύειν" ἢ πάλιν ἄλλοσ "μάθε παρ’ ἐμοῦ, ἄνθρωπε, ὅτι οὐδὲν ἐνδέχεται μαθεῖν· ἐγώ σοι λέγω τοῦτο καὶ διδάξω σε, ἐὰν θέλῃσ" 3· τίνι οὖν τούτων διαφέρουσιν οὗτοι ‐ τίνεσ ποτέ;

‐ οἱ Ἀκαδημαικοὺσ αὑτοὺσ λέγοντεσ; "ὦ ἄνθρωποι, συγκατάθεσθε ὅτι οὐδεὶσ συγκατατίθεται· πιστεύσατε ἡμῖν ὅτι οὐδεὶσ πιστεύει οὐδενί. ὅταν ἀναιρεῖν θέλῃ τὴν φυσικὴν κοινωνίαν ἀνθρώποισ πρὸσ ἀλλήλουσ, αὐτῷ τῷ ἀναιρουμένῳ συγχρῆται.

τί γὰρ λέγει;

"μὴ ἐξαπατᾶσθε, ἄνθρωποι, μηδὲ παράγεσθε μηδὲ διαπίπτετε· οὐκ ἔστι φυσικὴ κοινωνία τοῖσ λογικοῖσ πρὸσ ἀλλήλουσ· πιστεύσατέ μοι. οἱ δὲ τὰ ἕτερα λέγοντεσ ἐξαπατῶσιν ὑμᾶσ καὶ παραλογίζονται. " τί οὖν σοι μέλει;

ἄφεσ ἡμᾶσ ἐξαπατηθῆναι. μή τι χεῖρον ἀπαλλάξεισ, ἂν πάντεσ οἱ ἄλλοι πεισθῶμεν, ὅτι φυσική ἐστιν ἡμῖν κοινωνία πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ ταύτην δεῖ παντὶ τρόπῳ φυλάσσειν; καὶ πολὺ κρεῖσσον καὶ ἀσφαλέστερον. ἄνθρωπε, τί ὑπὲρ ἡμῶν φροντίζεισ, τί δι’ ἡμᾶσ ἀγρυπνεῖσ, τί λύχνον ἅπτεισ, τί ἐπανίστασαι, τί τηλικαῦτα βιβλία συγγράφεισ;

μή τισ ἡμῶν ἐξαπατηθῇ περὶ θεῶν ὡσ ἐπιμελουμένων ἀνθρώπων ἢ μή τισ ἄλλην οὐσίαν ὑπολάβῃ τοῦ ἀγαθοῦ ἢ ἡδονήν; εἰ γὰρ οὕτωσ ταῦτα ἔχει, βαλὼν κάθευδε καὶ τὰ τοῦ σκώληκοσ ποίει, ὧν ἄξιον ἔκρινασ σεαυτόν·

ἔσθιε καὶ πῖνε καὶ συνουσίαζε καὶ ἀφόδευε καὶ ῥέγκε. τί δὲ σοὶ μέλει, πῶσ οἱ ἄλλοι ὑπολήψονται περὶ τούτων, πότερον ὑγιῶσ ἢ οὐχ ὑγιῶσ;

τί γὰρ σοὶ καὶ ἡμῖν; τῶν γὰρ προβάτων σοι μέλει, ὅτι παρέχει ἡμῖν αὑτὰ καρησόμενα καὶ ἀμελχθησόμενα καὶ τὸ τελευταῖον κατακοπησόμενα; οὐχὶ δ’ εὐκταῖον ἦν, εἰ ἐδύναντο οἱ ἄνθρωποι κατακηληθέντεσ καὶ ἐπᾳσθέντεσ ὑπὸ τῶν Στωικῶν ἀπονυστάζειν καὶ παρέχειν σοι καὶ τοῖσ ὁμοίοισ καρησομένουσ καὶ ἀμελχθησομένουσ ἑαυτούσ;

πρὸσ γὰρ τοὺσ Συνεπικουρείουσ ἔδει σε ταῦτα λέγειν, οὐχὶ δὲ πρὸσ ἐκείνουσ ἀποκρύπτεσθαι, πολὺ μάλιστ’ ἐκείνουσ πρὸ πάντων ἀναπείθειν, ὅτι φύσει κοινωνικοὶ γεγόναμεν, ὅτι ἀγαθὸν ἡ ἐγκράτεια, ἵνα σοι πάντα τηρῆται;

ἢ πρόσ τινασ μὲν δεῖ φυλάττειν ταύτην τὴν κοινωνίαν, πρόσ τινασ δ’ οὔ;

πρὸσ τίνασ οὖν δεῖ τηρεῖν; πρὸσ τοὺσ ἀντιτηροῦντασ ἢ πρὸσ τοὺσ παραβατικῶσ αὐτῆσ ἔχοντασ; καὶ τίνεσ παραβατικώτερον αὐτῆσ ἔχουσιν ὑμῶν τῶν ταῦτα διειληφότων; Τί οὖν ἦν τὸ ἐγεῖρον αὐτὸν ἐκ τῶν ὕπνων καὶ ἀναγκάζον γράφειν ἃ ἔγραφεν;

τί γὰρ ἄλλο ἢ τὸ πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποισ ἰσχυρότατον, ἡ φύσισ ἕλκουσα ἐπὶ τὸ αὑτῆσ βούλημα ἄκοντα καὶ στένοντα; "ὅτι γὰρ δοκεῖ σοι ταῦτα τὰ ἀκοινώνητα, γράψον αὐτὰ καὶ ἄλλοισ ἀπόλιπε καὶ ἀγρύπνησον δι’ αὐτὰ καὶ αὐτὸσ ἔργῳ κατήγοροσ γενοῦ τῶν σαυτοῦ δογμάτων.

" εἶτα Ὀρέστην μὲν ὑπὸ Ἐρινύων ἐλαυνόμενον φῶμεν ἐκ τῶν ὕπνων ἐξεγείρεσθαι·

τούτῳ δ’ οὐ χαλεπώτεραι αἱ Ἐρινύεσ καὶ Ποιναί; ἐξήγειρον καθεύδοντα καὶ οὐκ εἰών ἠρεμεῖν, ἀλλ’ ἠνάγκαζον ἐξαγγέλλειν τὰ αὑτοῦ κακὰ ὥσπερ τοὺσ Γάλλουσ ἡ μανία καὶ ὁ οἶνοσ. οὕτωσ ἰσχυρόν τι καὶ ἀνίκητόν ἐστιν ἡ φύσισ ἡ ἀνθρωπίνη.

πῶσ γὰρ δύναται ἄμπελοσ μὴ ἀμπελικῶσ κινεῖσθαι, ἀλλ’ ἐλαικῶσ, ἢ ἐλαία πάλιν μὴ ἐλαικῶσ, ἀλλ’ ἀμπελικῶσ; ἀμήχανον, ἀδιανόητον. οὐ τοίνυν οὐδ’ ἄνθρωπον οἱο͂́ν τε παντελῶσ ἀπολέσαι τὰσ κινήσεισ τὰσ ἀνθρωπικὰσ καὶ οἱ ἀποκοπτόμενοι τάσ γε προθυμίασ τὰσ τῶν ἀνδρῶν ἀποκόψασθαι οὐ δύνανται.

οὕτωσ καὶ Ἐπίκουροσ τὰ μὲν ἀνδρὸσ πάντ’ ἀπεκόψατο καὶ τὰ οἰκοδεσπότου καὶ πολίτου καὶ φίλου, τὰσ δὲ προθυμίασ τὰσ ἀνθρωπικὰσ οὐκ ἀπεκόψατο·

οὐ γὰρ ἠδύνατο, οὐ μᾶλλον ἢ οἱ ἀταλαίπωροι Ἀκαδημαικοὶ τὰσ αἰσθήσεισ τὰσ αὑτῶν ἀποβαλεῖν ἢ ἀποτυφλῶσαι δύνανται καίτοι τοῦτο μάλιστα πάντων ἐσπουδακότεσ. Τίσ ἢ ἀτυχίασ;

λαβών τισ παρὰ τῆσ φύσεωσ μέτρα καὶ κανόνασ εἰσ ἐπίγνωσιν τῆσ ἀληθείασ οὐ προσφιλοτεχνεῖ τούτοισ προσθεῖναι καὶ προσεξεργάσασθαι τὰ λείποντα, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον, εἴ τι καὶ ἔχει γνωριστικὸν τῆσ ἀληθείασ, ἐξαιρεῖν πειρᾶται καὶ ἀπολλύειν. τί λέγεισ, φιλόσοφε;

τὸ εὐσεβὲσ καὶ τὸ ὅσιον ποῖόν τί σοι φαίνεται; "ἂν θέλῃσ, κατασκευάσω ὅτι ἀγαθόν. " ναὶ κατασκεύασον, ἵν’ οἱ πολῖται ἡμῶν ἐπιστραφέντεσ τιμῶσι τὸ θεῖον καὶ παύσωνταί ποτε ῥᾳθυμοῦντεσ περὶ τὰ μέγιστα. "ἔχεισ οὖν τὰσ κατασκευάσ; ἔχω καὶ χάριν οἶδα. "ἐπεὶ οὖν ταῦτά σοι λίαν ἀρέσκει, λάβε τὰ ἐναντία·

ὅτι θεοὶ οὔτ’ εἰσίν, εἴ τε καὶ εἰσίν, οὐκ ἐπιμελοῦνται ἀνθρώπων οὐδὲ κοινόν τι ἡμῖν ἐστι πρὸσ αὐτοὺσ τό τ’ εὐσεβὲσ τοῦτο καὶ ὅσιον παρὰ τοῖσ πολλοῖσ ἀνθρώποισ λαλούμενον κατάψευσμά ἐστιν ἀλαζόνων ἀνθρώπων καὶ σοφιστῶν ἢ νὴ Δία νομοθετῶν εἰσ φόβον καὶ ἐπίσχεσιν τῶν ἀδικούντων. " εὖ, φιλόσοφε·

ὠφέλησασ ἡμῶν τοὺσ πολίτασ, ἀνεκτήσω τοὺσ νέουσ ῥέποντασ ἤδη πρὸσ καταφρόνησιν τῶν θείων. "τί οὖν;

οὐκ ἀρέσκει σοι ταῦτα; λάβε νῦν, πῶσ ἡ δικαιοσύνη οὐδέν ἐστιν, πῶσ ἡ αἰδὼσ μωρία ἐστίν, πῶσ πατὴρ οὐδέν ἐστιν, πῶσ ὁ υἱὸσ οὐδέν ἐστιν. " εὖ, φιλόσοφε·

ἐπίμενε, πεῖθε τοὺσ νέουσ, ἵνα πλείονασ ἔχωμεν ταὐτά σοι πεπονθότασ καὶ λέγοντασ. ἐκ τούτων τῶν λόγων ηὐξήθησαν ἡμῖν αἱ εὐνομούμεναι πόλεισ, Λακεδαίμων διὰ τούτουσ τοὺσ λόγουσ ἐγένετο, Λυκοῦργοσ ταῦτα τὰ πείσματα ἐνεποίησεν αὐτοῖσ διὰ τῶν νόμων αὐτοῦ καὶ τῆσ παιδείασ, ὅτι οὔτε τὸ δουλεύειν αἰσχρόν ἐστι μᾶλλον ἢ καλὸν οὔτε τὸ ἐλευθέρουσ εἶναι καλὸν μᾶλλον ἢ αἰσχρόν, οἱ ἐν Θερμοπύλαισ ἀποθανόντεσ διὰ ταῦτα τὰ δόγματα ἀπέθανον, Ἀθηναῖοι δὲ τὴν πόλιν διὰ ποίουσ ἄλλουσ λόγουσ ἀπέλιπον; εἶτα οἱ λέγοντεσ ταῦτα γαμοῦσι καὶ παιδοποιοῦνται καὶ πολιτεύονται καὶ ἱερεῖσ καθιστᾶσιν αὑτοὺσ καὶ προφήτασ.

τίνων; τῶν οὐκ ὄντων· καὶ τὴν Πυθίαν ἀνακρίνουσιν αὐτοί, ἵνα τὰ ψευδῆ πύθωνται, καὶ ἄλλοισ τοὺσ χρησμοὺσ ἐξηγοῦνται. ὦ μεγάλησ ἀναισχυντίασ καὶ γοητείασ. Ἄνθρωπε, τί ποιεῖσ; αὐτὸσ σεαυτὸν ἐξελέγχεισ καθ’ ἡμέραν καὶ οὐ θέλεισ ἀφεῖναι τὰ ψυχρὰ ταῦτα ἐπιχειρήματα;

ἐσθίων ποῦ φέρεισ τὴν χεῖρα; εἰσ τὸ στόμα ἢ εἰσ τὸν ὀφθαλμόν; λουόμενοσ ποῦ ἐμβαίνεισ; πότε τὴν χύτραν εἶπεσ λο[υ]πάδα ἢ τὴν τορύνην ὀβελίσκον; εἴ τινοσ αὐτῶν δοῦλοσ ἤμην, εἰ καὶ ἔδει με καθ’ ἡμέραν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδέρεσθαι, ἐγὼ ἂν αὐτὸν ἐστρέβλουν.

"βάλε ἐλάδιον, παιδάριον, εἰσ τὸ βαλανεῖον. " ἔβαλον ἂν γάριον καὶ ἀπελθὼν κατὰ τῆσ κεφαλῆσ αὐτοῦ κατέχεον. "τί τοῦτο; "φαντασία μοι ἐγένετο ἐλαίου ἀδιάκριτοσ, ὁμοιοτάτη, νὴ τὴν σὴν τύχην. " "δὸσ ὧδε τὴν πτισάνην.

" ἤνεγκα ἂν αὐτῷ γεμίσασ παροψίδα ὀξογάρου. "οὐκ ᾔτησα τὴν πτισάνην; "ναὶ κύριε· τοῦτο πτισάνη ἐστίν. " "τοῦτο οὐκ ἔστιν ὀξόγαρον; "τί μᾶλλον ἢ πτισάνη; "λάβε καὶ ὀσφράνθητι, λάβε καὶ γεῦσαι. " "πόθεν οὖν οἶδασ, εἰ αἱ αἰσθήσεισ ἡμᾶσ ψεύδονται; " τρεῖσ, τέσσαρασ τῶν συνδούλων εἰ ἔσχον ὁμονοοῦντασ, ἀπάγξασθαι ἂν αὐτὸν ἐποίησα ῥηγνύμενον ἢ μεταθέσθαι.

νῦν δ’ ἐντρυφῶσιν ἡμῖν τοῖσ μὲν παρὰ τῆσ φύσεωσ διδομένοισ πᾶσι χρώμενοι, λόγῳ δ’ αὐτὰ ἀναιροῦντεσ. Εὐχάριστοί γ’ ἄνθρωποι καὶ αἰδήμονεσ. εἰ μηδὲν ἄλλο καθ’ ἡμέραν ἄρτουσ ἐσθίοντεσ τολμῶσι λέγειν ὅτι "οὐκ οἴδαμεν, εἰ ἔστι τισ Δημήτηρ ἢ Κόρη ἢ Πλούτων"·

ὅτι νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ ἀπολαύοντεσ καὶ μεταβολῶν τοῦ ἔτουσ καὶ ἄστρων καὶ θαλάσσησ καὶ γῆσ καὶ τῆσ παρ’ ἀνθρώπων συνεργ[ε]ίασ ὑπ’ οὐδενὸσ τούτων οὐδὲ κατὰ ποσὸν ἐπιστρέφονται, ἀλλὰ μόνον ἐξεμέσαι τὸ προβλημάτιον ζητοῦσι καὶ τὸν στόμαχον γυμνάσαντεσ ἀπελθεῖν εἰσ βαλανεῖον.

τί δ’ ἐροῦσι καὶ περὶ τίνων ἢ πρὸσ τίνασ καὶ τί ἔσται αὐτοῖσ ἐκ τῶν λόγων τούτων, οὐδὲ κατὰ βραχὺ πεφροντίκασι·

μή τι νέοσ εὐγενὴσ ἀκούσασ τῶν λόγων τούτων πάθῃ τι ὑπ’ αὐτῶν ἢ καὶ παθὼν πάντ’ ἀπολέσῃ τὰ τῆσ εὐγενείασ σπέρματα· μή τινι μοιχεύοντι ἀφορμὰσ παράσχωμεν τοῦ ἀπαναισχυντῆσαι πρὸσ τὰ γινόμενα·

μή τισ τῶν νοσφιζομένων τὰ δημόσια εὑρεσιλογίασ τινὸσ ἐπιλάβηται ἀπὸ τῶν λόγων τούτων· μή τισ τῶν αὑτοῦ γονέων ἀμελῶν θράσοσ τι καὶ ἀπὸ τούτων προσλάβῃ. τί οὖν κατὰ σὲ ἀγαθὸν ἢ κακόν, αἰσχρὸν ἢ καλόν; ταῦτα ἢ ταῦτα;

τί οὖν; ἔτι τούτων τισ ἀντιλέγει τινὶ ἢ λόγον δίδωσιν ἢ λαμβάνει ἢ μεταπείθειν πειρᾶται; πολὺ νὴ Δία μᾶλλον τοὺσ κιναίδουσ ἐλπίσαι τισ ἂν μεταπείσειν ἢ τοὺσ ἐπὶ τοσοῦτον ἀποκεκωφωμένουσ καὶ ἀποτετυφλωμένουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Πρὸσ Ἐπικουρείουσ καὶ Ἀκαδημαικούσ.

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ Ἐπικουρείουσ καὶ Ἀκαδημαικούσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION