헬라어 문장 검색 - ΕπιξτέΩορκσ́04́14́

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ Νάσωνα.)

Εἰσελθόντοσ τινὸσ τῶν Ῥωμαικῶν μετὰ υἱοῦ καὶ ἐπακούοντοσ ἑνὸσ ἀναγνώσματοσ Οὗτοσ, ἔφη, ὁ τρόποσ ἐστὶ τῆσ διδασκαλίασ καὶ ἀπεσιώπησεν. ἀξιοῦντοσ δ’ ἐκείνου εὑρεῖν τὰ ἑξῆσ Κόπον ἔχει, ἔφη, πᾶσα τέχνη τῷ ἰδιώτῃ καὶ ἀπείρῳ αὐτῆσ, ὅταν παραδιδῶται.

καὶ τὰ μὲν ἀπὸ τῶν τεχνῶν γινόμενα τήν τε χρείαν εὐθὺσ ἐνδείκνυται πρὸσ ὃ γέγονεν καὶ τὰ πλεῖστα αὐτῶν ἔχει τι καὶ ἀγωγὸν καὶ ἐπίχαρι.

καὶ γὰρ σκυτεὺσ πῶσ μὲν μανθάνει τισ παρεῖναι καὶ παρακολουθεῖν ἀτερπέσ, τὸ δ’ ὑπόδημα χρήσιμον καὶ ἰδεῖν ἄλλωσ οὐκ ἀηδέσ.

καὶ τέκτονοσ ἡ μὲν μάθησισ ἀνιαρὰ μάλιστα τῷ ἰδιώτῃ παρατυγχάνοντι, τὸ δ’ ἔργον ἐπιδείκνυσι τὴν χρείαν τῆσ τέχνησ.

πολὺ δὲ μᾶλλον ἐπὶ μουσικῆσ ὄψει αὐτό·

ἂν γὰρ παρῇσ τῷ διδασκομένῳ, φανεῖταί σοι πάντων ἀτερπέστατον τὸ μάθημα, τὰ μέντοι ἀπὸ τῆσ μουσικῆσ ἡδέα καὶ ἐπιτερπῆ τοῖσ ἰδιώταισ ἀκούειν. καὶ ἐνταῦθα τὸ μὲν ἔργον τοῦ φιλοσοφοῦντοσ τοιοῦτόν τι φανταζόμεθα, ὅτι δεῖ τὴν αὑτοῦ βούλησιν συναρμόσαι τοῖσ γινομένοισ, ὡσ μήτε τι τῶν γινομένων ἀκόντων ἡμῶν γίνεσθαι μήτε τῶν μὴ γινομένων θελόντων ἡμῶν μὴ γίνεσθαι.

ἐξ οὗ περίεστι τοῖσ συστησαμένοισ αὐτὸ ἐν ὀρέξει μὴ ἀποτυγχάνειν, ἐν ἐκκλίσει δὲ μὴ περιπίπτειν, ἀλύπωσ, ἀφόβωσ, ἀταράχωσ διεξάγειν καθ’ αὑτὸν μετὰ τῶν κοινωνῶν τηροῦντα τὰσ σχέσεισ τάσ τε φυσικὰσ καὶ ἐπιθέτουσ, τὸν υἱόν, τὸν πατέρα, τὸν ἀδελφόν, τὸν πολίτην, τὸν ἄνδρα, τὴν γυναῖκα, τὸν γείτονα, τὸν σύνοδον, τὸν ἄρχοντα, τὸν ἀρχόμενον.

Τὸ ἔργον τοῦ φιλοσοφοῦντοσ τοιοῦτόν τι φανταζόμεθα.

λοιπὸν ἐφεξῆσ τούτῳ ζητοῦμεν, πῶσ ἔσται τοῦτο. ὁρῶμεν οὖν ὅτι ὁ τέκτων μαθών τινα γίνεται τέκτων, ὁ κυβερνήτησ μαθών τινα γίνεται κυβερνήτησ. μή ποτ’ οὖν καὶ ἐνθάδε οὐκ ἀπαρκεῖ τὸ βούλεσθαι καλὸν καὶ ἀγαθὸν γενέσθαι, χρεία δὲ καὶ μαθεῖν τινα;

ζητοῦμεν οὖν τίνα ταῦτα. λέγουσιν οἱ φιλόσοφοι, ὅτι μαθεῖν δεῖ πρῶτον τοῦτο, ὅτι ἔστι θεὸσ καὶ προνοεῖ τῶν ὅλων καὶ οὐκ ἔστι λαθεῖν αὐτὸν οὐ μόνον ποιοῦντα, ἀλλ’ οὐδὲ διανοούμενον ἢ ἐνθυμούμενον·

εἶτα ποῖοί τινεσ εἰσίν. οἱοῖ γὰρ ἂν ἐκεῖνοι εὑρεθῶσιν, τὸν ἐκείνοισ ἀρέσοντα καὶ πεισθησόμενον ἀνάγκη πειρᾶσθαι κατὰ δύναμιν ἐξομοιοῦσθαι ἐκείνοισ·

εἰ πιστόν ἐστι τὸ θεῖον, καὶ τοῦτον εἶναι πιστόν·

εἰ ἐλεύθερον, καὶ τοῦτον ἐλεύθερον· εἰ εὐεργετικόν, καὶ τοῦτον εὐεργετικόν· εἰ μεγαλόφρον, καὶ τοῦτον μεγαλόφρονα· ὡσ θεοῦ τοίνυν ζηλωτὴν τὰ ἑξῆσ πάντα καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν. Πόθεν οὖν ἄρξασθαι δεῖ; ‐ Ἂν συγκαθῇσ, ἐρῶ σοι ὅτι πρῶτον δεῖ σε τοῖσ ὀνόμασι παρακολουθεῖν.

‐ Ὥστ’ ἐγὼ νῦν οὐ παρακολουθῶ τοῖσ ὀνόμασιν; ‐ Οὐ παρακολουθεῖσ.

‐ Πῶσ οὖν χρῶμαι αὐτοῖσ; ‐ Οὕτωσ ὡσ οἱ ἀγράμματοι ταῖσ ἐγγραμμάτοισ φωναῖσ, ὡσ τὰ κτήνη ταῖσ φαντασίαισ· ἄλλο γάρ ἐστι χρῆσισ, ἄλλο παρακολούθησισ. εἰ δ’ οἰεί παρακολουθεῖν, φέρε ὃ θέλεισ ὄνομα καὶ βασανίσωμεν αὑτούσ, εἰ παρακολουθοῦμεν.

‐ Ἀλλ’ ἀνιαρὸν τὸ ἐξελέγχεσθαι πρεσβύτερον ἄνθρωπον ἤδη κἂν οὕτωσ τύχῃ τὰσ τρεῖσ στρατείασ ἐστρατευμένον.

‐ Οἶδα κἀγώ.

νῦν γὰρ σὺ ἐλήλυθασ πρὸσ ἐμὲ ὡσ μηδενὸσ δεόμενοσ. τίνοσ δ’ ἂν καὶ φαντασθείησ ὡσ ἐνδέοντοσ; πλουτεῖσ, τέκνα ἔχεισ τυχὸν καὶ γυναῖκα καὶ οἰκέτασ πολλούσ, ὁ Καῖσάρ σε οἶδεν, ἐν Ῥώμῃ πολλοὺσ φίλουσ κέκτησαι, τὰ καθήκοντα ἀποδίδωσ, οἶδασ τὸν εὖ ποιοῦντα ἀντευποιῆσαι καὶ τὸν κακῶσ ποιοῦντα κακῶσ ποιῆσαι. τί σοι λείπει;

ἂν οὖν σοι δείξω, ὅτι τὰ ἀναγκαιότατα καὶ μέγιστα πρὸσ εὐδαιμονίαν καὶ ὅτι μέχρι δεῦρο πάντων μᾶλλον ἢ τῶν προσηκόντων ἐπιμεμέλησαι, καὶ τὸν κολοφῶνα ἐπιθῶ· καὶ τὸ μὲν τῶν ἄλλων ἴσωσ ἀνεκτόν, ὅτι δ’ αὐτὸσ αὑτὸν ἀγνοεῖσ, πῶσ δύνασαι ἀνασχέσθαι μου καὶ ὑποσχεῖν τὸν ἔλεγχον καὶ παραμεῖναι;

οὐδαμῶσ, ἀλλ’ εὐθὺσ ἀπαλλάσσῃ χαλεπῶσ ἔχων.

καίτοι τί σοι ἐγὼ κακὸν πεποίηκα; εἰ μὴ καὶ τὸ ἔσοπτρον τῷ αἰσχρῷ, ὅτι δεικνύει αὐτὸν αὐτῷ οἱο͂́σ ἐστιν· εἰ μὴ καὶ ὁ ἰατρὸσ τὸν νοσοῦντα [ὅταν αὐτὸν] ὑβρίζει, ὅταν εἴπῃ αὐτῷ "ἄνθρωπε, δοκεῖσ μηδὲν ἔχειν, πυρέσσεισ δέ· ἀσίτησον σήμερον, ὕδωρ πίε"· 3.

ἐὰν δέ τινι εἴπῃσ "αἱ ὀρέξεισ σου φλεγμαίνουσιν, αἱ ἐκκλίσεισ ταπειναί εἰσιν, αἱ ἐπιβολαὶ ἀνομολογούμεναι, αἱ ὁρμαὶ ἀσύμφωνοι τῇ φύσει, αἱ ὑπολήψεισ εἰκαῖαι καὶ ἐψευσμέναι", εὐθὺσ ἐξελθὼν λέγει "ὕβρισέν με". Τοιαῦτά ἐστι τὰ ἡμέτερα ὡσ ἐν πανηγύρει. τὰ μὲν κτήνη π[α]ραθησόμενα ἄγεται καὶ οἱ βόεσ, οἱ δὲ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ μὲν ὠνησόμενοι οἱ δὲ πωλήσοντεσ·

ὀλίγοι δέ τινέσ εἰσιν οἱ κατὰ θέαν ἐρχόμενοι τῆσ πανηγύρεωσ, πῶσ τοῦτο γίνεται καὶ διὰ τί καὶ τίνεσ οἱ τιθέντεσ τὴν πανήγυριν καὶ ἐπὶ τίνι. οὕτωσ καὶ ἐνθάδ’ ἐν τῇ πανηγύρει ταύτῃ·

οἱ μέν τινεσ ὡσ κτήνη οὐδὲν πλέον πολυπραγμονοῦσι τοῦ χόρτου· ὅσοι γὰρ περὶ κτῆσιν καὶ ἀγροὺσ καὶ οἰκέτασ καὶ ἀρχάσ τινασ ἀναστρέφεσθε, ταῦτα οὐδὲν ἄλλο ἢ χόρτοσ ἐστίν· ὀλίγοι δ’ εἰσὶν οἱ πανηγυρίζοντεσ ἄνθρωποι φιλοθεάμονεσ.

"τί ποτ’ οὖν ἐστιν ὁ κόσμοσ, τίσ αὐτὸν διοικεῖ. οὐδείσ; καὶ πῶσ οἱο͂́ν τε πόλιν μὲν ἢ οἶκον μὴ δύνασθαι διαμένειν μηδ’ ὀλιγοστὸν χρόνον δίχα τοῦ διοικοῦντοσ καὶ ἐπιμελομένου, τὸ δ’ οὕτωσ μέγα καὶ καλὸν κατασκεύασμα εἰκῇ καὶ ὡσ ἔτυχεν οὕτωσ εὐτάκτωσ οἰκονομεῖσθαι;

ἔστιν οὖν ὁ διοικῶν.

ποῖόσ τισ καὶ πῶσ ὁ διοικῶν; ἡμεῖσ δὲ τίνεσ ὄντεσ ὑπ’ αὐτοῦ γεγόναμεν καὶ πρὸσ τί ἔργον; ἆρά γ’ ἔχομέν τινα ἐπιπλοκὴν πρὸσ αὐτὸν καὶ σχέσιν ἢ οὐδεμίαν; " ταῦτ’ ἔστιν ἃ πάσχουσιν οὗτοι οἱ ὀλίγοι·

καὶ λοιπὸν τούτῳ μόνῳ σχολάζουσι τῷ τὴν πανήγυριν ἱστορήσαντασ ἀπελθεῖν. τί οὖν;

καταγελῶνται ὑπὸ τῶν πολλῶν· καὶ γὰρ ἐκεῖ οἱ θεαταὶ ὑπὸ τῶν ἐμπόρων· καὶ εἰ τὰ κτήνη συναίσθησίν τινα εἶχεν, κατεγέλα τῶν ἄλλο τι τεθαυμακότων ἢ τὸν χόρτον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Epictetus, Works, book 2, Πρὸσ Νάσωνα.

(에픽테토스, Works, book 2, Πρὸσ Νάσωνα.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION