Lucian, Dialogi meretricii, Δωρίων και Μυρτάλη. 2:

(루키아노스, Dialogi meretricii, Δωρίων και Μυρτάλη. 2:)

εὖ γε, ὦ Μυρτάλη, λογισώμεθα. ὑποδήματα ἐκ Σικυῶνοσ τὸ πρῶτον δύο δραχμῶν· τίθει δύο δραχμάσ. ἀλλ̓ ἐκοιμήθησ νύκτασ δύο. καὶ ὁπότε ἧκον ἐκ Συρίασ, ἀλάβαστρον μύρου ἐκ Φοινίκησ, δύο καὶ τοῦτο δραχμῶν νὴ τὸν Ποσειδῶ. ἐγὼ δέ σοι ἐκπλέοντι τὸ μικρὸν ἐκεῖνο χιτώνιον τὸ μέχρι τῶν μηρῶν, ὡσ ἔχοισ ἐρέττων, Ἐπιούρου τοῦ πρωρέωσ ἐκλαθομένου αὐτὸ παῤ ἡμῖν, ὁπότε ἐκάθευδε παῤ ἐμοί. ἀπέλαβεν αὐτὸ γνωρίσασ ὁ Ἐπίουροσ πρῴην ἐν Σάμῳ μετὰ πολλῆσ γε, ὦ θεοί, τῆσ μάχησ. κρόμμυα δὲ ἐκ Κύπρου καὶ σαπέρδασ πέντε καὶ πέρκασ τέτταρασ, ὁπότε κατεπλεύσαμεν ἐκ Βοσπόρου, ἐκόμισά σοι. τί οὖν; καὶ ἄρτουσ ὀκτὼ ναυτικοὺσ ἐν γυργάθῳ ξηροὺσ καὶ ἰσχάδων βῖκον ἐκ Καρίασ καὶ ὕστερον ἐκ Πατάρων σανδάλια ἐπίχρυσα, ὦ ἀχάριστε· καὶ τυρόν ποτε μέμνημαι τὸν μέγαν ἐκ Γυθίου. πέντε ἴσωσ δραχμῶν, ὦ Δωρίων, πάντα ταῦτα ὦ Μυρτάλη, ὅσα ναύτησ ἄνθρωποσ ἐδυνάμην μισθοῦ ἐπιπλέων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION