Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑποκαθίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ὑποκαθίζω ὑποκαθιῶ

Structure: ὑπο (Prefix) + καθίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to place in ambush, to lie in ambush

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑποκαθίζω ὑποκαθίζεις ὑποκαθίζει
Dual ὑποκαθίζετον ὑποκαθίζετον
Plural ὑποκαθίζομεν ὑποκαθίζετε ὑποκαθίζουσιν*
SubjunctiveSingular ὑποκαθίζω ὑποκαθίζῃς ὑποκαθίζῃ
Dual ὑποκαθίζητον ὑποκαθίζητον
Plural ὑποκαθίζωμεν ὑποκαθίζητε ὑποκαθίζωσιν*
OptativeSingular ὑποκαθίζοιμι ὑποκαθίζοις ὑποκαθίζοι
Dual ὑποκαθίζοιτον ὑποκαθιζοίτην
Plural ὑποκαθίζοιμεν ὑποκαθίζοιτε ὑποκαθίζοιεν
ImperativeSingular ὑποκάθιζε ὑποκαθιζέτω
Dual ὑποκαθίζετον ὑποκαθιζέτων
Plural ὑποκαθίζετε ὑποκαθιζόντων, ὑποκαθιζέτωσαν
Infinitive ὑποκαθίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑποκαθιζων ὑποκαθιζοντος ὑποκαθιζουσα ὑποκαθιζουσης ὑποκαθιζον ὑποκαθιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑποκαθίζομαι ὑποκαθίζει, ὑποκαθίζῃ ὑποκαθίζεται
Dual ὑποκαθίζεσθον ὑποκαθίζεσθον
Plural ὑποκαθιζόμεθα ὑποκαθίζεσθε ὑποκαθίζονται
SubjunctiveSingular ὑποκαθίζωμαι ὑποκαθίζῃ ὑποκαθίζηται
Dual ὑποκαθίζησθον ὑποκαθίζησθον
Plural ὑποκαθιζώμεθα ὑποκαθίζησθε ὑποκαθίζωνται
OptativeSingular ὑποκαθιζοίμην ὑποκαθίζοιο ὑποκαθίζοιτο
Dual ὑποκαθίζοισθον ὑποκαθιζοίσθην
Plural ὑποκαθιζοίμεθα ὑποκαθίζοισθε ὑποκαθίζοιντο
ImperativeSingular ὑποκαθίζου ὑποκαθιζέσθω
Dual ὑποκαθίζεσθον ὑποκαθιζέσθων
Plural ὑποκαθίζεσθε ὑποκαθιζέσθων, ὑποκαθιζέσθωσαν
Infinitive ὑποκαθίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑποκαθιζομενος ὑποκαθιζομενου ὑποκαθιζομενη ὑποκαθιζομενης ὑποκαθιζομενον ὑποκαθιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑποκαθίω ὑποκαθίεις ὑποκαθίει
Dual ὑποκαθίειτον ὑποκαθίειτον
Plural ὑποκαθίουμεν ὑποκαθίειτε ὑποκαθίουσιν*
OptativeSingular ὑποκαθίοιμι ὑποκαθίοις ὑποκαθίοι
Dual ὑποκαθίοιτον ὑποκαθιοίτην
Plural ὑποκαθίοιμεν ὑποκαθίοιτε ὑποκαθίοιεν
Infinitive ὑποκαθίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑποκαθιων ὑποκαθιουντος ὑποκαθιουσα ὑποκαθιουσης ὑποκαθιουν ὑποκαθιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑποκαθίουμαι ὑποκαθίει, ὑποκαθίῃ ὑποκαθίειται
Dual ὑποκαθίεισθον ὑποκαθίεισθον
Plural ὑποκαθιοῦμεθα ὑποκαθίεισθε ὑποκαθίουνται
OptativeSingular ὑποκαθιοίμην ὑποκαθίοιο ὑποκαθίοιτο
Dual ὑποκαθίοισθον ὑποκαθιοίσθην
Plural ὑποκαθιοίμεθα ὑποκαθίοισθε ὑποκαθίοιντο
Infinitive ὑποκαθίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑποκαθιουμενος ὑποκαθιουμενου ὑποκαθιουμενη ὑποκαθιουμενης ὑποκαθιουμενον ὑποκαθιουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπεκάθιζον ὑπεκάθιζες ὑπεκάθιζεν*
Dual ὑπεκαθίζετον ὑπεκαθιζέτην
Plural ὑπεκαθίζομεν ὑπεκαθίζετε ὑπεκάθιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑπεκαθιζόμην ὑπεκαθίζου ὑπεκαθίζετο
Dual ὑπεκαθίζεσθον ὑπεκαθιζέσθην
Plural ὑπεκαθιζόμεθα ὑπεκαθίζεσθε ὑπεκαθίζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐλθόντεσ δ’ ἐπὶ τὸν τόπον ὡσ εἶδόν οὔτε δρυμοὺσ οὔτε φάραγγασ οὔτ’ ἄλλο χωρίον, ἔνθα ὑποκαθίζειν ἐστὶ λόχουσ ἔθοσ, ἀλλὰ ψιλὸν καὶ περιφανῆ καὶ στενόπορον ὄχθον, δι’ ὑποψίασ ἔλαβον εὐθέωσ τὸ πραχθέν· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 27 4:1)

Synonyms

  1. to place in ambush

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION