Hellas Alive Dictionary - υποβολιμαιος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: ὑποβολιμαῖος ὑποβολιμαῖη ὑποβολιμαῖον

Structure: ὑποβολιμαι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: u(pobolh/ I. 2

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ὑποβολιμαῖος ὑποβολιμαίου	ὑποβολιμαιώτερος ὑποβολιμαιωτέρου	ὑποβολιμαιώτατος ὑποβολιμαιωτάτου
Adverb	ὑποβολιμαίως	ὑποβολιμαιώτερον	ὑποβολιμαιώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Πῶσ οὖν ἀκριβὴσ ὁ Αἰακὸσ ὢν οὐ διέγνω σε μὴ ὄντα ἐκεῖνον, ἀλλὰ παρεδέξατο ὑποβολιμαῖον Ἡρακλέα παρόντα; (Lucian, Dialogi mortuorum, 4:4)
τόδε δέ μοι εἰπέ, σὺ ἐκεῖνοσ εἶ Ἀλέξανδροσ, ὃν λέγουσιν ὑποβολιμαῖον; (Dio, Chrysostom, Orationes, 20:5)
ὃν εἰκότωσ ἐξαρνοῦνται Κλειτόριοι μὴ φῦναι παρὰ σφίσι, γενέσθαι δ’ ὑποβολιμαῖον ἐξ Ὀρχομενοῦ τῶν ἐπηλύδων τινὸσ στρατιωτῶν. (Polybius, Histories, book 2, chapter 55 9:2)
ἐγὼ δὲ οὔτε ἐκείνοισ πείθομαι οὔτε Ἀχαιῶν Αἰγιεῦσιν ὑποβολιμαῖόν σε εἶναι φάσκουσιν ἃ δὲ μάλιστα ἐλεγχθῆναι δεῖν ἡγοῦμαι, ταῦτα ἐρῶ. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 6:11)
πότερον οὐχ ἡγούμενοσ ἐξ ἐκείνου γένουσ εἶναί με γνήσιον, ἀλλ’ ὑποβολιμαῖόν τινα καὶ νόθον; (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 32 3:2)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com