Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνεκτέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: συνεκτέος συνεκτέον

Structure: συνεκτε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: 분사형

Sense

  1. one must keep together

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative συνεκτέος συνέκτεον
Genitive συνεκτέου συνεκτέου
Dative συνεκτέῳ συνεκτέῳ
Accusative συνεκτέον συνέκτεον
Vocative συνεκτέε συνέκτεον
DualN/A/V συνεκτέω συνεκτέω
G/D συνεκτέοιν συνεκτέοιν
PluralNominative συνεκτέοι συνέκτεα
Genitive συνεκτέων συνεκτέων
Dative συνεκτέοις συνεκτέοις
Accusative συνεκτέους συνέκτεα
Vocative συνεκτέοι συνέκτεα
Positive Comparative Superlative
Adjective συνεκτέος συνεκτέου συνεκτεώτερος συνεκτεωτέρου συνεκτεώτατος συνεκτεωτάτου
Adverb συνεκτέως συνεκτεώτερον συνεκτεώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. one must keep together

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION