Hellas Alive Dictionary - συγκρουω

Ancient Greek-English Dictionary

συγκρούω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συγκρούω συγκρούσω

Structure: συγ (Prefix) + κρού (Stem) + ω (Ending)

Sense

to strike together, to clap
to bring into collision, to wear out by collision
to clash together, come into collision

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συγκρούω	συγκρούεις	συγκρούει
	Dual		συγκρούετον	συγκρούετον
	Plural	συγκρούομεν	συγκρούετε	συγκρούουσιν*
Subjunctive	Singular	συγκρούω	συγκρούῃς	συγκρούῃ
	Dual		συγκρούητον	συγκρούητον
	Plural	συγκρούωμεν	συγκρούητε	συγκρούωσιν*
Optative	Singular	συγκρούοιμι	συγκρούοις	συγκρούοι
	Dual		συγκρούοιτον	συγκρουοίτην
	Plural	συγκρούοιμεν	συγκρούοιτε	συγκρούοιεν
Imperative	Singular		συγκρούε	συγκρουέτω
	Dual		συγκρούετον	συγκρουέτων
	Plural		συγκρούετε	συγκρουόντων, συγκρουέτωσαν
Infinitive		συγκρούειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συγκρουων συγκρουοντος	συγκρουουσα συγκρουουσης	συγκρουον συγκρουοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συγκρούομαι	συγκρούει, συγκρούῃ	συγκρούεται
	Dual		συγκρούεσθον	συγκρούεσθον
	Plural	συγκρουόμεθα	συγκρούεσθε	συγκρούονται
Subjunctive	Singular	συγκρούωμαι	συγκρούῃ	συγκρούηται
	Dual		συγκρούησθον	συγκρούησθον
	Plural	συγκρουώμεθα	συγκρούησθε	συγκρούωνται
Optative	Singular	συγκρουοίμην	συγκρούοιο	συγκρούοιτο
	Dual		συγκρούοισθον	συγκρουοίσθην
	Plural	συγκρουοίμεθα	συγκρούοισθε	συγκρούοιντο
Imperative	Singular		συγκρούου	συγκρουέσθω
	Dual		συγκρούεσθον	συγκρουέσθων
	Plural		συγκρούεσθε	συγκρουέσθων, συγκρουέσθωσαν
Infinitive		συγκρούεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		συγκρουομενος συγκρουομενου	συγκρουομενη συγκρουομενης	συγκρουομενον συγκρουομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνέκρουον	συνέκρουες	συνέκρουεν*
	Dual		συνεκρούετον	συνεκρουέτην
	Plural	συνεκρούομεν	συνεκρούετε	συνέκρουον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	συνεκρουόμην	συνεκρούου	συνεκρούετο
	Dual		συνεκρούεσθον	συνεκρουέσθην
	Plural	συνεκρουόμεθα	συνεκρούεσθε	συνεκρούοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

διὸ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ὑπούλωσ ἔχοντεσ συνέκρουον πολλάκισ, ἅπαξ δὲ περὶ τὴν Ἰνδικὴν καὶ εἰσ χεῖρασ ἦλθον σπασάμενοι τὰ ξίφη, καὶ τῶν φίλων ἑκατέρῳ παραβοηθούντων προσελάσασ Ἀλέξανδροσ ἐλοιδόρει τὸν Ἡφαιστίωνα φανερῶσ, ἔμπληκτον καλῶν καὶ μαινόμενον, εἰ μὴ συνίησιν ὡσ, ἐάν τισ αὐτοῦ τὸν Ἀλέξανδρον ἀφέληται, μηδέν ἐστιν ἰδίᾳ δὲ καὶ τοῦ Κρατεροῦ πικρῶσ καθήψατο. (Plutarch, Alexander, chapter 47 6:1)
αὗται μὲν οὖν τὸν παῖδα ἔτρεφον τῷ τῆσ Ἀμαλθείασ γάλακτι, οἱ δὲ Κούρητεσ ἔνοπλοι ἐν τῷ ἄντρῳ τὸ βρέφοσ φυλάσσοντεσ τοῖσ δόρασι τὰσ ἀσπίδασ συνέκρουον, ἵνα μὴ τῆσ τοῦ παιδὸσ φωνῆσ ὁ Κρόνοσ ἀκούσῃ. (Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 1 8:1)
ἀλλ’ ἐκεῖσ’ ἐπάνειμι, ὅτι τὸν ἐν Ἀμφίσσῃ πόλεμον τούτου μὲν ποιήσαντοσ, συμπεραναμένων δὲ τῶν ἄλλων τῶν συνεργῶν αὐτῷ τὴν πρὸσ Θηβαίουσ ἔχθραν, συνέβη τὸν Φίλιππον ἐλθεῖν ἐφ’ ἡμᾶσ, οὗπερ εἵνεκα τὰσ πόλεισ οὗτοι συνέκρουον, καὶ εἰ μὴ προεξανέστημεν μικρόν, οὐδ’ ἀναλαβεῖν ἂν ἠδυνήθημεν· (Demosthenes, Speeches 11-20, 243:1)
συνέκρουον δὲ καὶ τοὺσ ἐν τέλει ποικίλαισ ἐπινοίαισ καὶ λογοποιίαισ, καιρὸν ἑαυτοῖσ ἐν ταῖσ πρὸσ ἀλλήλουσ τῶν κωλυόντων φιλονεικίαισ ποιούμενοι, μέχρι τῶν εἰσ ἀνθρώπουσ ὑπερεμπλησθέντεσ ἀδικημάτων ἐπὶ τὸ θεῖον μετήνεγκαν τὴν ὕβριν καὶ μεμιασμένοισ τοῖσ ποσὶ παρῄεσαν εἰσ τὸ ἅγιον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 174:1)
τῶν δ’ ἀνδρῶν ἐκκολυμβώντων διὰ τὸν ἀπὸ τῆσ πνιγὸσ φόβον, καὶ τῶν ἀγκυρίων ἀποκαιομένων, διὰ τὸν κλύδωνα συνέκρουον αἱ ναῦσ, καὶ τινὲσ μὲν ὑπ’ ἀλλήλων συντριβόμεναι διεφθείροντο, τινὲσ δὲ ὑπὸ τοῦ πνεύματοσ ὠθούμεναι, αἱ πλεῖσται δ’ ὑπὸ τοῦ πυρὸσ ἀπώλλυντο. (Diodorus Siculus, Library, book xiv, chapter 72 12:1)

Synonyms

to strike together
- συμπλαταγέω (to sound by striking together, to clap)
- συμπατάσσω (to strike with or together)
- συγκροτέω (to strike together;, to clap, to smite)
- κρούω (to strike, smite: to strike, against)

Derived

ἀνακρούω (to push back, stop short, check)
ἀποκρούω (to beat off from, to beat off from oneself, beat off)
διακρούω (to prove by knocking or ringing, to drive from oneself, get rid of)
ἐγκρούω (to knock or hammer in, to strike, to dance)
ἐκκρούω (to knock out, to drive back, repulse)
ἐπικρούω (to strike upon, to strike)
κρούω (to strike, smite: to strike, against)
παρακρούω (to strike aside: to disappoint, mislead, to be led astray)
περικρούω (to strike off all round, having, knocked off)
προσκρούω (to strike against, to stumble, fail)
ὑποκρούω (to strike gently, to beat time, give the time)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

συγκρούω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to strike together

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

συγκρούω

Sense

Conjugation

Present tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to strike together

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어