Sense

1. to strike together, to clap
2. to bring into collision, to wear out by collision
3. to clash together, come into collision

Examples

• ἐν οἷσ ἀξιοῖ στρατηγὸν ἄνδρα καὶ τηλικαύτησ ἐξουσίασ κύριον διαλλάττειν μὲν τὰσ διαφερομένασ πόλεισ ἀλλὰ μὴ συγκρούειν πρὸσ ἀλλήλασ, τὴν δὲ Ἑλλάδα μεγάλην ἐκ μικρᾶσ ποιεῖν ὑπεριδόντα τε τῆσ περὶ τὰ μικρὰ φιλοτιμίασ τοῖσ τοιούτοισ ἐπιχειρεῖν ἔργοισ, ἐξ ὧν κατορθώσασ τε πάντων ἡγεμόνων ἐπιφανέστατοσ ἔσται καὶ ἀποτυχὼν τήν γε εὔνοιαν τὴν παρὰ τῶν Ἑλλήνων κτήσεται· (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 6 1:1)
• οὐ μὴν ἀλλὰ μόλισ ᾗ προσβολήν τινα ἡ νῆσοσ εἶχεν ἀποβιβάζει τῶν στρατιωτῶν τοὺσ ἀρίστουσ, οἳ κατόπιν ἐπιπεσόντεσ τοῖσ πολεμίοισ τοὺσ μὲν διέφθειρον αὐτῶν, τοὺσ δ’ ἠνάγκαζον ἀποκόπτοντασ τὰ πρυμνήσια τῶν νεῶν καὶ φεύγοντασ ἐκ τῆσ γῆσ ἀλλήλοισ τε συγκρούειν τὰ πλοῖα καὶ ταῖσ ἐμβολαῖσ ταῖσ περὶ τὸν Λούκουλλον ὑποπίπτειν. (Plutarch, Lucullus, chapter 12 4:1)
• καὶ παρὼν διαίτῃ συγκρούειν, ἀμφοτέρων βουλομένων διαλύεσθαι. (Theophrastus, Characters, 14:1)
• καὶ τὸ διαβάλλειν ἀλλήλοισ καὶ συγκρούειν καὶ φίλουσ φίλοισ καὶ τὸν δῆμον τοῖσ γνωρίμοισ καὶ τοὺσ πλουσίουσ ἑαυτοῖσ. (Aristotle, Politics, Book 5 282:1)
• εἰ δὲ νῦν μετέγνωκασ, μὴ συγκρούειν μὲν ἡμᾶσ τοὺσ στρατηγοὺσ ἐσ ἀλλήλουσ, Τιτίῳ δὲ σαυτὸν ἐπιτρέπειν· (Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 14 9:9)

Similar forms

• συγκρούειν (8)
• συγκροῦσαι (8)
• συγκρούσεις (5)
• συγκροτήσας (4)
• σύγκρουσιν (4)
• συγκροτῶν (3)
• συγκροτεῖ (3)
• συγκροτεῖν (2)
• συγκρουόμενα (2)
• συγκρούσας (2)
• συγκρουόντων (2)
• συγκροτεῖς (2)
• συγκρούοντας (2)
• συγκρουσμός (1)
• συγκρούονται (1)
• συγκρούσεως (1)
• συγκροτοῦσα (1)
• συγκρούοντος (1)
• συγκρουσμὸν (1)
• συγκρούοντα (1)
• συγκρουσμοῦ (1)
• συγκρούει (1)
• συγκρούουσαι (1)
• συγκρότησιν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.