Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συγκαταγηράσκω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συγκαταγηράσκω συγκαταγηράσομαι συγκατεγήρασα

Structure: συγ (Prefix) + κατα (Prefix) + γηράσκ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to grow old together with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταγηράσκω συγκαταγηράσκεις συγκαταγηράσκει
Dual συγκαταγηράσκετον συγκαταγηράσκετον
Plural συγκαταγηράσκομεν συγκαταγηράσκετε συγκαταγηράσκουσιν*
SubjunctiveSingular συγκαταγηράσκω συγκαταγηράσκῃς συγκαταγηράσκῃ
Dual συγκαταγηράσκητον συγκαταγηράσκητον
Plural συγκαταγηράσκωμεν συγκαταγηράσκητε συγκαταγηράσκωσιν*
OptativeSingular συγκαταγηράσκοιμι συγκαταγηράσκοις συγκαταγηράσκοι
Dual συγκαταγηράσκοιτον συγκαταγηρασκοίτην
Plural συγκαταγηράσκοιμεν συγκαταγηράσκοιτε συγκαταγηράσκοιεν
ImperativeSingular συγκαταγήρασκε συγκαταγηρασκέτω
Dual συγκαταγηράσκετον συγκαταγηρασκέτων
Plural συγκαταγηράσκετε συγκαταγηρασκόντων, συγκαταγηρασκέτωσαν
Infinitive συγκαταγηράσκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταγηρασκων συγκαταγηρασκοντος συγκαταγηρασκουσα συγκαταγηρασκουσης συγκαταγηρασκον συγκαταγηρασκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταγηράσκομαι συγκαταγηράσκει, συγκαταγηράσκῃ συγκαταγηράσκεται
Dual συγκαταγηράσκεσθον συγκαταγηράσκεσθον
Plural συγκαταγηρασκόμεθα συγκαταγηράσκεσθε συγκαταγηράσκονται
SubjunctiveSingular συγκαταγηράσκωμαι συγκαταγηράσκῃ συγκαταγηράσκηται
Dual συγκαταγηράσκησθον συγκαταγηράσκησθον
Plural συγκαταγηρασκώμεθα συγκαταγηράσκησθε συγκαταγηράσκωνται
OptativeSingular συγκαταγηρασκοίμην συγκαταγηράσκοιο συγκαταγηράσκοιτο
Dual συγκαταγηράσκοισθον συγκαταγηρασκοίσθην
Plural συγκαταγηρασκοίμεθα συγκαταγηράσκοισθε συγκαταγηράσκοιντο
ImperativeSingular συγκαταγηράσκου συγκαταγηρασκέσθω
Dual συγκαταγηράσκεσθον συγκαταγηρασκέσθων
Plural συγκαταγηράσκεσθε συγκαταγηρασκέσθων, συγκαταγηρασκέσθωσαν
Infinitive συγκαταγηράσκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταγηρασκομενος συγκαταγηρασκομενου συγκαταγηρασκομενη συγκαταγηρασκομενης συγκαταγηρασκομενον συγκαταγηρασκομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκαταγηράσομαι συγκαταγηράσει, συγκαταγηράσῃ συγκαταγηράσεται
Dual συγκαταγηράσεσθον συγκαταγηράσεσθον
Plural συγκαταγηρασόμεθα συγκαταγηράσεσθε συγκαταγηράσονται
OptativeSingular συγκαταγηρασοίμην συγκαταγηράσοιο συγκαταγηράσοιτο
Dual συγκαταγηράσοισθον συγκαταγηρασοίσθην
Plural συγκαταγηρασοίμεθα συγκαταγηράσοισθε συγκαταγηράσοιντο
Infinitive συγκαταγηράσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταγηρασομενος συγκαταγηρασομενου συγκαταγηρασομενη συγκαταγηρασομενης συγκαταγηρασομενον συγκαταγηρασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκατεγήρασκον συγκατεγήρασκες συγκατεγήρασκεν*
Dual συγκατεγηράσκετον συγκατεγηρασκέτην
Plural συγκατεγηράσκομεν συγκατεγηράσκετε συγκατεγήρασκον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκατεγηρασκόμην συγκατεγηράσκου συγκατεγηράσκετο
Dual συγκατεγηράσκεσθον συγκατεγηρασκέσθην
Plural συγκατεγηρασκόμεθα συγκατεγηράσκεσθε συγκατεγηράσκοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκατεγήρασα συγκατεγήρασας συγκατεγήρασεν*
Dual συγκατεγηράσατον συγκατεγηρασάτην
Plural συγκατεγηράσαμεν συγκατεγηράσατε συγκατεγήρασαν
SubjunctiveSingular συγκαταγηράσω συγκαταγηράσῃς συγκαταγηράσῃ
Dual συγκαταγηράσητον συγκαταγηράσητον
Plural συγκαταγηράσωμεν συγκαταγηράσητε συγκαταγηράσωσιν*
OptativeSingular συγκαταγηράσαιμι συγκαταγηράσαις συγκαταγηράσαι
Dual συγκαταγηράσαιτον συγκαταγηρασαίτην
Plural συγκαταγηράσαιμεν συγκαταγηράσαιτε συγκαταγηράσαιεν
ImperativeSingular συγκαταγήρασον συγκαταγηρασάτω
Dual συγκαταγηράσατον συγκαταγηρασάτων
Plural συγκαταγηράσατε συγκαταγηρασάντων
Infinitive συγκαταγηράσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταγηρασᾱς συγκαταγηρασαντος συγκαταγηρασᾱσα συγκαταγηρασᾱσης συγκαταγηρασαν συγκαταγηρασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκατεγηρασάμην συγκατεγηράσω συγκατεγηράσατο
Dual συγκατεγηράσασθον συγκατεγηρασάσθην
Plural συγκατεγηρασάμεθα συγκατεγηράσασθε συγκατεγηράσαντο
SubjunctiveSingular συγκαταγηράσωμαι συγκαταγηράσῃ συγκαταγηράσηται
Dual συγκαταγηράσησθον συγκαταγηράσησθον
Plural συγκαταγηρασώμεθα συγκαταγηράσησθε συγκαταγηράσωνται
OptativeSingular συγκαταγηρασαίμην συγκαταγηράσαιο συγκαταγηράσαιτο
Dual συγκαταγηράσαισθον συγκαταγηρασαίσθην
Plural συγκαταγηρασαίμεθα συγκαταγηράσαισθε συγκαταγηράσαιντο
ImperativeSingular συγκαταγήρασαι συγκαταγηρασάσθω
Dual συγκαταγηράσασθον συγκαταγηρασάσθων
Plural συγκαταγηράσασθε συγκαταγηρασάσθων
Infinitive συγκαταγηράσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκαταγηρασαμενος συγκαταγηρασαμενου συγκαταγηρασαμενη συγκαταγηρασαμενης συγκαταγηρασαμενον συγκαταγηρασαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τρυφερῷ βίῳ σύνεστιν, ἐνδόξῳ βίῳ πάρεστιν, ἀπόρῳ συγκαταγηράσκει βίῳ. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 1:4)
  • τρυφερῷ βίῳ σύνεστιν, ἐνδόξῳ βίῳ πάρεστιν, ἀπόρῳ συγκαταγηράσκει βίῳ. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 3 3:1)
  • ἐπιμελείσθωσαν δὲ καὶ Νικάνοροσ, καθάπερ καὶ ἡμεῖσ, ἵν’ ὅσοι τῶν συμφιλοσοφούντων ἡμῖν χρείαν ἐν τοῖσ ἰδίοισ παρεσχημένοι καὶ τὴν πᾶσαν οἰκειότητα ἐνδεδειγμένοι συγκαταγηράσκειν μεθ’ ἡμῶν προείλοντο ἐν φιλοσοφίᾳ, μηδενὸσ τῶν ἀναγκαίων ἐνδεεῖσ καθεστήκωσιν παρὰ τὴν ἡμετέραν δύναμιν. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 20:3)
  • τὰ δὲ ζῷα οὐκ ἐκπλύνεσθαι, ἀλλὰ συγκαταγηράσκειν τῷ ἄλλῳ εἰρίῳ κατὰ περ ἐνυφανθέντα ἀρχήν. (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 203 2:2)

Synonyms

  1. to grow old together with

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION