Ancient Greek-English Dictionary Language

θαλάσσιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: θαλάσσιος θαλασσίᾱ θαλάσσιον

Structure: θαλασσι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: qa/lassa

Sense

  1. of, in, on, or from the sea, into the sea
  2. sea-going

Examples

  • ἀλλὰ καὶ ὅσοι ναυτίλλονταιἀπὸ θεῶν ἄρχονται, ὅσοισ γε τοῦ σῴζεσθαι μέλει, καὶ ἀνασωθέντεσ χαριστήρια θύουσιν τοῖσ θεοῖσ τοῖσ θαλασσίοισ, Ποσειδῶνι καὶ Ἀμφιτρίτῃ καὶ Νηρηίσιν. (Arrian, Cynegeticus, chapter 35 2:1)
  • "νενικήκατε θαλασσίοισ ξύλοισ χερσαίουσ ἀνθρώπουσ οὐκ ἐπισταμένουσ κώπην ἐλαύνειν· (Plutarch, , chapter 10 2:1)
  • Παγκράτησ δ’ ὁ Ἀρκὰσ ἐν τοῖσ θαλασσίοισ ἔργοισ ἐπιγραφομένοισ προειπών πομπίλοσ, ὃν καλέουσιν ἁλίπλοοι ἱερὸν ἰχθύν, διηγεῖται ὡσ οὐ μόνον τῷ Ποσειδῶνι ὁ πομπίλοσ ἐστὶ διὰ τιμῆσ, ἀλλ’ ὅτι καὶ τοῖσ τὴν Σαμοθρᾴκην κατέχουσι θεοῖσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 18 2:2)
  • Παγκράτησ δ’ ἐν ἔργοισ θαλασσίοισ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 118 1:4)

Synonyms

  1. of

  2. sea-going

Related

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION