Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

θαλάσσιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: θαλάσσιος θαλασσίᾱ θαλάσσιον

Structure: θαλασσι (Stem) + ος (Ending)

Etym.: qa/lassa

Sense

  1. of, in, on, or from the sea, into the sea
  2. sea-going

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative θαλάσσιος θαλασσίᾱ θαλάσσιον
Genitive θαλασσίου θαλασσίᾱς θαλασσίου
Dative θαλασσίῳ θαλασσίᾱͅ θαλασσίῳ
Accusative θαλάσσιον θαλασσίᾱν θαλάσσιον
Vocative θαλάσσιε θαλασσίᾱ θαλάσσιον
DualN/A/V θαλασσίω θαλασσίᾱ θαλασσίω
G/D θαλασσίοιν θαλασσίαιν θαλασσίοιν
PluralNominative θαλάσσιοι θαλασσίαι θαλάσσια
Genitive θαλασσίων θαλασσιῶν θαλασσίων
Dative θαλασσίοις θαλασσίαις θαλασσίοις
Accusative θαλασσίους θαλασσίᾱς θαλάσσια
Vocative θαλάσσιοι θαλασσίαι θαλάσσια
Positive Comparative Superlative
Adjective θαλάσσιος θαλασσίου θαλασσιώτερος θαλασσιωτέρου θαλασσιώτατος θαλασσιωτάτου
Adverb θαλασσίως θαλασσιώτερον θαλασσιώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὡσ γὰρ οὔσησ τινὸσ διαφορᾶσ, οἱ μὲν τὰ χερσαῖά φασιν οἱ δὲ τὰ θαλάσσια μᾶλλον προῆχθαι φύσει πρὸσ ἀρετήν· (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 4 13:1)
  • ἄριστον δὲ ἄρτοσ ἐκ κριθῶν, καὶ τάριχοσ ὡραῖοσ, καὶ σμικρόν τι μαλάχησ ἢ κράμβησ ἡμίεφθον, ξὺν κυμίνου ἐμβάμματι· ἐσ δὲ δεῖπνον, σταφυλίνου ἡ Ῥίζα, καὶ χόνδροι, ξὺν τῷ οἴνῳ καὶ τῷ μέλιτι παλαίῳ τὴν μῖξιν, καὶ τὰ θαλάσσια, ὁκόσα τὴν γαστέρα ὑπολύει, τελλίνων ζωμοὶ, ὄστρεα, ἐχῖνοι καὶ τῶν ἰχθύων οἱ πετραῖοι · χερσαίων δὲ, τὰ θηρία, λαγώσ, ἢ σῦσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 120)
  • φεῦγε θαλάσσια ἔργα, βοῶν δ’ ἐπιβάλλευ ἐχέτλῃ, εἲ τί τοι ἡδὺ μακρῆσ πείρατ’ ἰδεῖν βιοτῆσ· (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 6501)
  • ἔνθα δέ τ’ ὄρνιθεσ τανυσίπτεροι εὐνάζοντο, σκῶπέσ τ’ ἴρηκέσ τε τανύγλωσσοί τε κορῶναι εἰνάλιαι, τῇσίν τε θαλάσσια ἔργα μέμηλεν. (Homer, Odyssey, Book 5 6:9)
  • φόρουσ τε αὐτοῖσ ἐπέθεσαν, καὶ τέλη τὰ θαλάσσια ταῖσ πόλεσι μερισάμενοι στρατηγὸν ἐτήσιον ἔπεμπον ἐσ Σικελίαν. (Appian, The Foreign Wars, chapter 2:6)
  • πηγαῖσιν ὑδάτων ἢ θαλασσίᾳ δρόσῳ; (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode47)
  • πέτρασ καὶ πολιᾶσ θαλάσσασ τέκνον, ἧσ ἐπὶ τέλει γεγράφθαι ἐκ δὲ παίδων χαύνοισ φρένασ ἁ θαλασσία λεπάσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 31 1:3)

Synonyms

  1. of

  2. sea-going

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION