뜻

1. to carry on war against, be at war with another

예문

• διὸ καὶ τῷ Κάτωνι πάντεσ οἱ μεγάλοι προσεπολέμουν ὡσ ἐλεγχόμενοι· (Plutarch, Cato the Younger, chapter 45 1:1)

  (플루타르코스, Cato the Younger, chapter 45 1:1)

• οἱ μὲν οὖν προσεπολέμουν τῷ ἱερῷ καὶ τὰ χώματα διήγειρον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 173:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 173:1)

• δισχίλιοι μὲν τῶν ὑφ’ Ἡρώδῃ ποτὲ στρατευσαμένων καὶ ἤδη καταλελυκότεσ ἐν αὐτῇ Ιοὐδαίᾳ συστάντεσ προσεπολέμουν τοῖσ βασιλικοῖσ ἀντιστατοῦντοσ αὐτοῖσ Ἀχιάβου τοῦ Ἡρώδου ἀνεψιοῦ, καὶ τῶν μὲν πεδίων εἰσ τὰ μετέωρα ἀνεωσμένου δι’ ἐμπειρίαν τὴν εἰσ τὰ πολεμικὰ τῶν ἀνδρῶν, ταῖσ δὲ δυσχωρίαισ σώζοντοσ ὁπόσα δυνατά. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 323:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 323:1)

• ὁμοίωσ δὲ καὶ τὸν αὐτῶν τῶν Γορτυνίων παραβόλωσ διακατεῖχον, καὶ προσεπολέμουν ἐκ τούτων ὁρμώμενοι τῶν τόπων τοῖσ ἐν τῇ πόλει. (Polybius, Histories, book 4, chapter 55 6:2)

  (폴리비오스, Histories, book 4, chapter 55 6:2)

• οἱ δὲ Γαλάται κατασχόντεσ τὴν Ἀρίσβαν καλουμένην ἐν τῇ τῶν Ἀβυδηνῶν χώρᾳ, λοιπὸν ἐπεβούλευον καὶ προσεπολέμουν ταῖσ περὶ τούτουσ τοὺσ τόπουσ ἐκτισμέναισ πόλεσιν. (Polybius, Histories, book 5, chapter 111 5:1)

  (폴리비오스, Histories, book 5, chapter 111 5:1)

유사 형태

• προσπολεμῆσαι (4)
• προσπολεμοῦσιν (3)
• προσπολεμοῦντα (3)
• προσπολεμεῖν (2)
• προσπολεμῶν (2)
• προσπολεμηθῆναι (1)
• προσπολεμεῖς (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.