Sense

1. to force or constrain besides
2. to bring under command or discipline
3. to force, to do

Examples

• ὃ δέ γ’ ἥδιστον τούτων ἐστὶν πάντων, οὗ ’γὼ ’πελελήσμην, ὅταν οἴκαδ’ ἰώ τὸν μισθὸν ἔχων, κἄπειθ’ ἥκονθ’ ἅμα πάντεσ ἀσπάζωνται διὰ τἀργύριον, καὶ πρῶτα μὲν ἡ θυγάτηρ με ἀπονίζῃ καὶ τὼ πόδ’ ἀλείφῃ καὶ προσκύψασα φιλήσῃ καὶ παππίζουσ’ ἅμα τῇ γλώττῃ <τὸ> τριώβολον ἐκκαλαμᾶται, καὶ τὸ γύναιόν μ’ ὑποθωπεῦσαν φυστὴν μᾶζαν προσενέγκῃ, κἄπειτα καθεζομένη παρ’ ἐμοὶ προσαναγκάζῃ, ’φάγε τουτί, ἔντραγε τουτί· (Aristophanes, Wasps, Agon, epirrheme 2:1)
• τὸ δὲ ἀναγκαῖον συνίσταται ἐκ τοῦ μὴ κατ’ ἔμφασιν ἄλλωσ πρᾶξαί τινα ἃ βούλεται ἢ ὡσ ἂν ἡ ἀνάγκη προσαναγκάζῃ, ἐκ τοῦ μὴ [προσαναγκάζεσθαι] φόβουσ καὶ ταραχὰσ καὶ λύπασ καὶ τὸ ἐν ταῖσ ἀνάγκαισ βίαιον ἐκφυγεῖν ἄλλωσ πωσ ἢ οὕτωσ, ἢ ὡσ ἡ ἀνάγκη προσαναγκάζει, ἐκ τοῦ ἀναγκαῖον αὐτὸ εἶναι πάντωσ ὁρίζεσθαι, οἱο͂ν τὸ ἀποθανεῖν. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 10:6)
• ἢν μὲν στόμαχοσ ἀπεπτέῃ, τόδε παρέχειν · ἢν δὲ μηδὲν ὅδε προσαναγκάζῃ, πάντων ἐστὶ πτισάνη κρέσσων · ἔξεστι δὲ τὴν πτισάνην ἐσ χόνδρον ἀλλάξαι · ἀφυσότεροσ γὰρ, καὶ εὐπεπτότεροσ καὶ σμηγματώδησ ἢν ὡσ πτισάνη πτίσθῃ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 234)

Similar forms

• προσαναγκάζειν (5)
• προσαναγκάσαι (3)
• προσαναγκάζῃ (3)
• προσαναγκάσων (2)
• προσαναγκάζοντα (2)
• προσαναγκάζοι (2)
• προσαναγκάσειεν (2)
• προσαναγκάζει (2)
• προσαναγκάσῃ (1)
• προσαναγκάζομεν (1)
• προσαναγκάσει (1)
• προσαναγκαζέτω (1)
• προσαναγκάσεις (1)
• προσαναγκάζων (1)
• προσαναγκαστέον (1)
• προσαναγκάζον (1)
• προσαναγκάζωμεν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.