뜻

1. to fail before, in comparison of

예문

• δεῖ γὰρ μὴ προαπολείπειν τὴν προθυμίαν τῆσ δυνάμεωσ, ἐγκαταλειφθεῖσαν δὲ μὴ βιάζεσθαι. (Plutarch, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 27 10:1)

  (플루타르코스, An seni respublica gerenda sit, chapter, section 27 10:1)

• ὅπου μὲν γὰρ ὑπ’ ἀρρωστίασ καὶ μαλακίασ ἢ δέουσ καὶ ὄκνου προενδίδωσιν ἡ ὁρμὴ καὶ προαπολείπει τὸ καλόν, ἐνταῦθα πάρεστιν ἐξεγείρων καὶ ἀναρριπίζων, ὅπου δὲ πάλιν ἐκφέρεται ῥυεῖσα πολλὴ καὶ ἄτακτοσ, ἐκεῖ τὸ σφοδρὸν ἀφαιρεῖ καὶ ἵστησιν. (Plutarch, De virtute morali, section 5 9:2)

  (플루타르코스, De virtute morali, section 5 9:2)

• ὅπου μὲν γὰρ ὑπ’ ἀρρωστίασ καὶ μαλακίασ ἢ δέουσ καὶ ὄκνου προενδίδωσιν ἡ ὁρμὴ καὶ προαπολείπει τὸ καλόν, ἐνταῦθα πάρεστιν ἐξεγείρων καὶ ἀναρριπίζων ὅπου δὲ πάλιν ἐκφέρεται ῥυεῖσα πολλὴ καὶ ἄτακτοσ, ἐκεῖ τὸ σφοδρὸν ἀφαιρεῖ καὶ ἵστησιν. (Plutarch, De virtute morali, section 5 5:1)

  (플루타르코스, De virtute morali, section 5 5:1)

• "δεῖ γάρ, εἰ τὴν χάριν ἐν τῷ γένει τῆσ ἀρετῆσ ἀνασῴζομεν, εὐλόγωσ μηδὲ τὴν κόλασιν οἰέσθαι δεῖν ἀπαυδᾶν καὶ προαπολείπειν ἐπὶ ταῖσ ἀδικίαισ ἀλλὰ συνεκτρέχειν ἐκείνῃ τὸ κατ’ ἀξίαν ἀντιστρόφωσ ἀποδιδούσῃ. (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 13 5:2)

  (플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 13 5:2)

• εἰ γὰρ οὐχ ὑπερβάλλουσι τὰσ τῶν ἐλαττόνων ἐπιφανείασ αἱ τῶν μειζόνων ἀλλὰ προαπολείπουσιν, ἔσται σώματοσ; (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 39 8:2)

  (플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 39 8:2)

유사 형태

• προαπολείπειν (3)
• προαπολείπει (2)
• προαπολείποντι (1)
• προαπολεῖσθαι (1)
• προαπολείπεται (1)
• προαπολείπουσι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.