ποιημάτιον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
ποιημάτιον
ποιημάτιου
Structure:
ποιηματι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Etym.: poi/hma의 지소사, Plut.
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ γὰρ εἰσ Δημαρέτην ἀναφέρεταί τι ποιημάτιον ὃ ἐπιγράφεται Τρίφυλλον κἀν τοῖσ ἐπιγραφομένοισ δὲ Ἀγαθοῖσ ὁ Φερεκράτησ ἢ Στράττισ φησίν λουσάμενοι δὲ πρὸ λαμπρᾶσ ἡμέρασ ἐν τοῖσ στεφανώμασιν, οἱ δ’ ἐν τῷ μύρῳ λαλεῖτε περὶ σισυμβρίων κοσμοσανδάλων τε. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 32 4:2)
- "Ἡγήσανδροσ δ’ ὁ Δελφὸσ Συρακοσίουσ φησὶ τὴν μὲν λοπάδα τήγανον καλεῖν, τὸ δὲ τήγανον τήγανον διὸ καὶ Θεοδωρίδαν φάναι ἔν τινι ποιηματίῳ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1420)
- αὐτὸ γοῦν τὸ ποιημάτιον, φησὶ Σέλευκοσ, ἀντιμαρτυρεῖ τοῖσ οὕτωσ ἐκδεχομένοισ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 35 4:6)
- καί τι καί ποιημάτιον ἔτι παιδὸσ αὐτοῦ διασῴζεται, Πόντιοσ Γλαῦκοσ, ἐν τετραμέτρῳ πεποιημένον. (Plutarch, Cicero, chapter 2 3:2)
- Ἀλέξανδροσ δ’ ὁ Αἰτωλὸσ ἐν Κρίκᾳ, εἰ γνήσιον τὸ ποιημάτιον πηδαλίῳ ἄκρῳ ἔπι πομπίλοσ ἁνιοχεύων ἧστ’ ἀκάτω κατόπισθε θεῆσ ὕπο πόμπιμοσ ἰχθύσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 18 2:1)
- Ἤριννά τε ἢ ὁ πεποιηκὼσ τὸ εἰσ αὐτὴν ἀναφερόμενον ποιημάτιον πομπίλε, ναύτῃσιν πέμπων πλόον εὔπλοον ἰχθύ, πομπεύσαισ πρύμναθεν ἐμὰν ἁδεῖαν ἑταίραν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 18 5:1)
