πηλούσιον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
πηλούσιον
πηλούσιου
Structure:
πηλουσι
(Stem)
+
ον
(Ending)
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀλλ’ ὅμωσ τῶν ἀντιτέχνων τισ Ἀντίφιλοσ τοὔνομα ὑπὸ φθόνου τῆσ παρὰ βασιλεῖ τιμῆσ καὶ ὑπὸ τῆσ κατὰ τὴν τέχνην ζηλοτυπίασ κατεῖπεν αὐτὸν πρὸσ τὸν ’ Πτολεμαῖον ὡσ εἰή κεκοινωνηκὼσ τῶν ὅλων καὶ ὡσ θεάσαιτό τισ αὐτὸν ἐν Φοινίκῃ συνεστιώμενον Θεοδότᾳ καὶ παρ’ ὅλον τὸ δεῖπνον πρὸσ τὸ οὖσ αὐτῷ κοινολογούμενον, καὶ τέλοσ ἀπέφηνε τὴν Τύρου ἀπόστασιν καὶ Πηλουσίου κατάληψιν ἐκ τῆσ Ἀπελλοῦ συμβουλῆσ γεγονέναι. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 2:4)
- ἁλόντοσ δὲ Πηλουσίου λόγοσ ἦν ἐνδοῦναι Σέλευκον οὐκ ἀκούσησ τῆσ Κλεοπάτρασ. (Plutarch, Antony, chapter 74 1:3)
- ὡσ δ’ ἐγγὺσ ἐγένετο τοῦ Νείλου, κατεστρατοπέδευσεν οὐ μακρὰν πόλεωσ Πηλουσίου. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 18, chapter 33 1:3)
- ἀπὸ δὲ Πηλουσίου διὰ τῆσ ἐρήμου διελθὼν κατεστρατοπέδευσε πλησίον τῶν πολεμίων περὶ τὴν παλαιὰν Γάζαν τῆσ Συρίασ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 80 5:1)
- κἀνταῦθα μεγάλαισ μὲν αὐτῆσ τὴν δυσμένειαν δωρεαῖσ Ἡρώδησ ἐκμειλίσσεται, μισθοῦται δὲ καὶ τὰ τῆσ βασιλείασ ἀπορραγέντα χωρία διακοσίων ταλάντων εἰσ ἕκαστον ἐνιαυτόν, προπέμπει δ’ αὐτὴν μέχρι Πηλουσίου πάσῃ θεραπείᾳ καταχρώμενοσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 519:2)
