Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πειρατής

First declension Noun; Masculine 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πειρατής πειρατοῦ

Structure: πειρατ (Stem) + ης (Ending)

Etym.: peira/w

Sense

  1. a pirate, one who attacks

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative πειρατής πειρατᾱ́ πειραταί
Genitive πειρατοῦ πειραταῖν πειρατῶν
Dative πειρατῇ πειραταῖν πειραταῖς
Accusative πειρατήν πειρατᾱ́ πειρατᾱ́ς
Vocative πειρατά πειρατᾱ́ πειραταί

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μὴ γάρ τισ ὑπολάβοι ὅτι ἐστὶ παρέκλυσισ πειραταῖσ, ἐπὶ τίνασ δὲ οὐκ ἐπελεύσεται ἔνεδρα παῤ αὐτοῦ̣ (Septuagint, Liber Iob 25:3)
  • αὐτὸσ δέ, τῆσ ὁλκάδοσ, ἐφ’ ἧσ ἔπλει, μήτε πρὸσ τὴν γῆν εὐπαρακομίστου διὰ μέγεθοσ ἐν σάλῳ μεγάλῳ καὶ κύματι τυφλῷ παρισταμένησ τοῖσ κυβερνήταισ, πρόσ τε τὴν θάλασσαν ἤδη βαρείασ καὶ ὑπεράντλου γενομένησ, μετεμβὰσ εἰσ λῃστρικὸν μυοπάρωνα καὶ τὸ σῶμα πειραταῖσ ἐγχειρίσασ ἀνελπίστωσ καὶ παραβόλωσ εἰσ τὴν Ποντικὴν Ἡράκλειαν ἐξεσώθη. (Plutarch, Lucullus, chapter 13 3:1)
  • Γάιοσ Καῖσαρ, ὅτε Σύλλαν ἔφευγεν ἔτι μειράκιον ὤν, περιέπεσε πειραταῖσ· (Plutarch, Regum et imperatorum apophthegmata, , section 11)
  • Γάιοσ Καῖσαρ, ὅτε Σύλλαν ἔφευγεν ἔτι μειράκιον ὤν, περιέπεσε πειραταῖσ· (Plutarch, Regum et imperatorum apophthegmata, , section 11)
  • ἐν δὲ τούτοισ ἐκομίζοντο στρατιῶται βραχὺ λειπόμενοι τῶν τετρακισμυρίων σὺν ἱππεῦσι καὶ τοῖσ συμμαχοῦσι πειραταῖσ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 82 4:3)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION