Sense

1. to make angry, provoke to anger, irritate
2. to grow angry, be wroth, with

Examples

• καὶ τὸν βασιλέα δὲ τὸν τοσούτων κύριον εἶδόν ποτε ὑπὸ τῆσ Ῥαβεζάκου τοῦ Θεμασίου παιδὸσ Ἀπάμησ παλλακῆσ δ’ αὐτοῦ ῥαπιζόμενον, καὶ τὸ διάδημα ἀφαιρουμένησ καὶ τῇ ἰδίᾳ κεφαλῇ περιτιθείσησ ἀνεχόμενον καὶ μειδιώσησ μὲν μειδιῶντα ὀργιζομένησ δὲ σκυθρωπάζοντα καὶ τῇ τῶν παθῶν μεταβολῇ κολακεύοντα τὴν γυναῖκα καὶ διαλλάττοντα ἐκ τοῦ σφόδρα ταπεινὸν αὑτὸν ποιεῖν, εἴ ποτε δυσχεραίνουσαν ἔβλεπεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 11 67:1)

Similar forms

• ὀργισθεὶς (64)
• ὄργια (59)
• ὀργίζεται (25)
• ὀργίζεσθε (22)
• ὀργίων (16)
• ὀργίλοι (15)
• ὀργίλος (9)
• ὀργίζῃ (9)
• ὀργίλον (9)
• ὀργίλως (9)
• ὀργισθῇς (7)
• ὀργιλότης (6)
• ὀργίζομαι (5)
• ὀργιεῖσθε (5)
• ὀργισθείη (4)
• ὀργισθείς (4)
• ὄργι (3)
• ὀργιστέον (3)
• ὀργίλων (3)
• ὀργίζου (3)
• ὀργίλου (3)
• ὀργίλῳ (3)
• ὀργιάσαι (2)
• ὀργίλους (2)
• ὀργίσῃ (2)
• ὀργιεῖσθ (2)
• ὀργιασμοῦ (2)
• ὀργίζοιτο (2)
• ὀργίοις (2)
• ὀργισθὲν (2)
• ὀργίζηται (2)
• ὀργισθῆτε (2)
• ὄργιά (2)
• ὀργιαστὴν (2)
• ὀργίσαι (2)
• ὀργισθῇ (2)
• ὀργιασμῶν (2)
• ὀργίζησθε (2)
• ὀργιάζει (1)
• ὀργίλη (1)
• ὀργισθήσῃ (1)
• ὀργιαστάς (1)
• ὄργιον (1)
• ὀργισθέντ (1)
• ὀργίζοι (1)
• ὀργιάζοιτ (1)
• ὀργίσθητε (1)
• ὀργιάσων (1)
• ὀργίλα (1)
• ὀργίσας (1)
• ὀργίζεσθ (1)
• ὀργιασταὶ (1)
• ὀργιάζωσι (1)
• ὀργισθήτω (1)
• ὀργιασμοὶ (1)
• ὀργιάζειν (1)
• ὀργίλης (1)
• ὀργίζομαί (1)
• ὀργίζοιτ (1)
• ὀργιάζων (1)
• ὀργίλοις (1)
• ὀργισθῆτέ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.