Sense

1. to make angry, provoke to anger, irritate
2. to grow angry, be wroth, with

Examples

• οὐ γὰρ ἀγνοεῖτε τὰ λεγόμενα, μέλλων τοίνυν καταπλεῖν ἐπὶ τὴν κρίσιν, ἐν Καλαυρείᾳ δανείζεται χιλίασ δραχμὰσ παρὰ Ἀντιφάνουσ τοῦ Λαμπτρέωσ, ὃσ ἐπέπλει ταμίασ Φιλίππῳ τῷ ναυκλήρῳ, ἵνα διαδοίη τοῖσ Βοιωτίοισ τριηράρχοισ, καὶ παραμένωσιν ἑώσ ἂν αὐτῷ ἡ κρίσισ γένηται, καὶ μὴ καταλυθεισῶν πρότερον τῶν Βοιωτίων τριήρων καὶ διαπελθόντων τῶν στρατιωτῶν μᾶλλον αὐτῷ ὀργίζησθε ὑμεῖσ. (Demosthenes, Speeches 41-50, 17:1)
• εὖ δ’ ἴστ’, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὅτι ἐὰν μὲν σφόδρ’ ὀργίζησθε, ἧττον ἀσελγανοῦσιν, ἂν δὲ μή, πολλοὺσ τοὺσ ἀσελγεῖσ εὑρήσετε καὶ τοὺσ ὑβρίζοντασ ὑμᾶσ ἐπὶ τῇ τοῦ φιλοτιμεῖσθαι προφάσει. (Demosthenes, Speeches 21-30, 205:2)

Similar forms

• ὀργισθεὶς (64)
• ὄργια (59)
• ὀργίζεται (25)
• ὀργίζεσθε (22)
• ὀργίων (16)
• ὀργίλοι (15)
• ὀργίλον (9)
• ὀργίλως (9)
• ὀργίλος (9)
• ὀργίζῃ (9)
• ὀργισθῇς (7)
• ὀργιλότης (6)
• ὀργιεῖσθε (5)
• ὀργίζομαι (5)
• ὀργισθείη (4)
• ὀργισθείς (4)
• ὀργίλου (3)
• ὀργίλῳ (3)
• ὄργι (3)
• ὀργιστέον (3)
• ὀργίλων (3)
• ὀργίζου (3)
• ὀργίζοιτο (2)
• ὀργίοις (2)
• ὀργισθὲν (2)
• ὀργίζηται (2)
• ὀργισθῆτε (2)
• ὄργιά (2)
• ὀργιαστὴν (2)
• ὀργίσαι (2)
• ὀργισθῇ (2)
• ὀργιασμῶν (2)
• ὀργίζησθε (2)
• ὀργιάσαι (2)
• ὀργίλους (2)
• ὀργίσῃ (2)
• ὀργιεῖσθ (2)
• ὀργιασμοῦ (2)
• ὀργιάσων (1)
• ὀργίλα (1)
• ὀργίσας (1)
• ὀργίζεσθ (1)
• ὀργιασταὶ (1)
• ὀργιάζωσι (1)
• ὀργισθήτω (1)
• ὀργιασμοὶ (1)
• ὀργιάζειν (1)
• ὀργίλης (1)
• ὀργίζομαί (1)
• ὀργίζοιτ (1)
• ὀργιάζων (1)
• ὀργίλοις (1)
• ὀργισθῆτέ (1)
• ὀργιάζει (1)
• ὀργίλη (1)
• ὀργισθήσῃ (1)
• ὀργιαστάς (1)
• ὄργιον (1)
• ὀργισθέντ (1)
• ὀργίζοι (1)
• ὀργιάζοιτ (1)
• ὀργίσθητε (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.