뜻

1. 구멍, 틈, 입구

1. an opening, hole
2. a hole in the roof

예문

• ἡνίκα δ̓ ἂν παρέλθῃ ἡ δόξα μου, καὶ θήσω σε εἰσ ὀπὴν τῆσ πέτρασ καὶ σκεπάσω τῇ χειρί μου ἐπὶ σέ, ἕωσ ἂν παρέλθω. (Septuagint, Liber Exodus 33:22)

  (70인역 성경, 탈출기 33:22)

• τὴν μέν γε πρώτην διαλέγουσαν τὴν ὀπὴν κατέλαβον ᾗ τοῦ Πανόσ ἐστι ταὐλίον, τὴν δ’ ἐκ τροχιλείασ αὖ κατειλυσπωμένην, τὴν δ’ αὐτομολοῦσαν, τὴν δ’ ἐπὶ στρούθου μίαν ἤδη πέτεσθαι διανοουμένην κάτω ἐσ Ὀρσιλόχου χθὲσ τῶν τριχῶν κατέσπασα. (Aristophanes, Lysistrata, Episode16)

  (아리스토파네스, Lysistrata, Episode16)

• ὀψὲ δέ ποτε ὀπήν τε εἶδεν ἀλώπεκι ἐσ διάδυσιν ἱκανὴν καὶ φέγγοσ δι’ αὐτῆσ. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 18 9:5)

  (파우사니아스, Description of Greece, , chapter 18 9:5)

• ὁ οὖν κατιὼν κατακλίνασ ἑαυτὸν ἐσ τὸ ἔδαφοσ ἔχων μάζασ μεμαγμένασ μέλιτι προεμβάλλει τε ἐσ τὴν ὀπὴν τοὺσ πόδασ καὶ αὐτὸσ ἐπιχωρεῖ, τὰ γόνατά οἱ τῆσ ὀπῆσ ἐντὸσ γενέσθαι προθυμούμενοσ· (Pausanias, Description of Greece, , chapter 39 17:1)

  (파우사니아스, Description of Greece, , chapter 39 17:1)

• ξύλινον κατασκευάσασ θησαυρὸν καὶ κλείσασ πανταχόθεν ὀπὴν αὐτῷ μίαν ἤνοιξεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 9 201:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 9 201:1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.