Ancient Greek-English Dictionary Language

οἰστός

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: οἰστός οἰστή οἰστόν

Structure: οἰστ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: fe/rw의 분사형

Sense

  1. that must be borne, endurable

Examples

  • μέχρι μὲν γὰρ ὀλίγοισ ἐπεχείρει, τέτταρα κατατολμῶν καὶ τετταράκοντα λέγειν, ἔτι δὲ τήμερον καὶ τὰ ὅμοια ἐπισπώμενον ἴδια ταυτὶ λέγειν, ἀποστεροῦν με τῶν συγγεγενημένων καὶ συντεθραμμένων γραμμάτων, συνήθειαν ᾤμην ^ καὶ οἰστὸν ἦν μοι τὸ ἄκουσμα καὶ οὐ πάνυ τι ἐδακνόμην ἐπ’ αὐτοῖσ. (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 7:3)
  • δεῖ οὖν ὥσπερ ἐν τοῖσ Περσικοῖσ δείπνοισ κάτω νεύοντα κατακεῖσθαι, δεδιότα μή τισ εὐνοῦχόσ σε ἴδῃ προσβλέψαντα μιᾷ, τῶν παλλακίδων, ἐπεὶ ἄλλοσ γε εὐνοῦχοσ ἐντεταμένον πάλαι τὸ τόξον ἔχων ἃ μὴ θέμισ ὁρῶντα ἕτοιμοσ κολάσαι διαπείρασ τῷ οἰστῷ μεταξὺ πίνοντοσ τὴν γνάθον. (Lucian, De mercede, (no name) 29:3)
  • Τί δήποτε, ὦ Ἔρωσ, τοὺσ μὲν ἄλλουσ θεοὺσ κατηγωνίσω ἅπαντασ, τὸν Δία, τὸν Ποσειδῶ, τὸν Ἀπόλλω, τὴν Ῥέαν, ἐμὲ τὴν μητέρα, μόνησ δὲ ἀπέχῃ τῆσ Ἀθηνᾶσ καὶ ἐπ̓ ἐκείνησ ἄπυροσ μέν σοι ἡ δᾴσ, κενὴ δὲ οἰστῶν ἡ φαρέτρα, σὺ δὲ ἄτοξοσ εἶ καὶ ἄστοχοσ; (Lucian, Dialogi deorum, 1:1)
  • ὥστε ἄλλῳ παραδοὺσ τὸ δεξιὸν ἐμὲ Ἀντίπατρόν τινα ἐπὶ τῆσ Ἑλλάδοσ ἐάσον, μή με καὶ διαπείρῃ τισ οἰστῷ ἄθλιον βαλὼν ἐσ τὰ γυμνὰ περὶ Σοῦσα ἢ Βάκτρα ἡγούμενόν σοι τῆσ φάλαγγοσ. (Lucian, 56:4)
  • ὅσοι δὲ τόξοισ χεῖρ’ ἔχουσιν εὔστοχον, ἓν μὲν τὸ λῷστον, μυρίουσ οἰστοὺσ ἀφεὶσ ἄλλοισ τὸ σῶμα ῥύεται μὴ κατθανεῖν, ἑκὰσ δ’ ἀφεστὼσ πολεμίουσ ἀμύνεται τυφλοῖσ ὁρῶντασ οὐτάσασ τοξεύμασιν τὸ σῶμά τ’ οὐ δίδωσι τοῖσ ἐναντίοισ, ἐν εὐφυλάκτῳ δ’ ἐστί· (Euripides, Heracles, episode 1:15)
  • ὁ γὰρ ὀιστὸσ αὐτοῖσιν ὀλίγον ἀποδέων τριπήχεοσ, οὐδέ τι ἀντέχει τοξευθὲν πρὸσ Ἰνδοῦ ἀνδρὸσ τοξικοῦ, οὔτε ἀσπὶσ οὔτε θώρηξ οὔτε εἴ τι καρτερώτερον ἐγένετο. (Arrian, Indica, chapter 16 7:1)
  • αὖ ἔρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν καὶ λίγξε βιόσ, νευρὴ δὲ μέγ’ ἰάχεν, ἆλτο δ’ ὀιστόσ καὶ σφαῖραν ἔπειτ’ ἔρριψε μετ’ ἀμφίπολον βασίλεια· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 533)
  • ἐν πᾶσι δὲ τῷ ἐνέργειαν ποιεῖν εὐδοκιμεῖ, οἱο͂ν ἐν τοῖσδε, αὖτισ ἐπὶ δάπεδόνδε κυλίνδετο λᾶασ ἀναιδήσ, καὶ ἔπτατ’ ὀιστόσ, καὶ ἐπιπτέσθαι μενεαίνων, καὶ ἐν γαίῃ ἵσταντο λιλαιόμενα χροὸσ ἆσαι, καὶ αἰχμὴ δὲ στέρνοιο διέσσυτο μαιμώωσα. (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 11 3:2)
  • εἰσ ὑπέρθυρον οἴκου ἐν Κυζίκῳ σωθέντοσ ἀπὸ πυρόσ Μῶμε μιαιφόνε, σόσ σε κατέκτανε πικρὸσ ὀιστόσ· (Unknown, Greek Anthology, book 1, chapter 1031)
  • διὰ στόματοσ γὰρ ὀιστὸσ ἠίξεν, τυτθοῦ βαιὸν ὕπερθε βρέφουσ. (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 3313)

Synonyms

  1. that must be borne

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION