뜻

1. 빚, 부채, 채무

1. a debt, one's due

예문

• ἕτερον δὲ τρίτον, ὃς ὁμοίως κελεύει κατά τε τῶν ὀφειλόντων τῷ δημοσίῳ τὰς ἐνδείξεις τὸν βουλόμενον ποιεῖσθαι τῶν πολιτῶν, καὶ ἐάν τις ὀφείλῃ τῇ Ἀθηνᾷ ἢ τῶν ἄλλων θεῶν ἢ τῶν ἐπωνύμων τῳ. (Demosthenes, Speeches 51-61, 23:2)

  (데모스테네스, Speeches 51-61, 23:2)

• ὅταν δ ὁ χρόνος αὐτοῖς ἐξέλθῃ τῶν δεσμῶν, ἐὰν μὲν δοκῇ τις σωφρονεῖν αὐτῶν, οἰκείτω μετὰ τῶν σωφρόνων, ἐὰν δὲ μή, ὀφείλῃ δ αὖθις τὴν τοιαύτην δίκην, θανάτῳ ζημιούσθω. (Plato, Laws, book 10 148:1)

  (플라톤, Laws, book 10 148:1)

유사 형태

• ὀφείλειν (106)
• ὀφείλει (74)
• ὄφεις (58)
• ὀφείλων (56)
• ὀφείλοντα (31)
• ὀφείλομεν (23)
• ὀφείλεται (23)
• ὀφείλω (19)
• ὀφείλουσι (17)
• ὀφειλέτω (14)
• ὀφείλεις (13)
• ὀφείλημα (12)
• ὀφείλετε (8)
• ὀφείλετ (6)
• ὀφειλέτης (4)
• ὀφείλοντι (4)
• ὀφειλήσει (4)
• ὀφειλέται (3)
• ὀφειλόμεν (3)
• ὀφείλοντά (3)
• ὄφει (3)
• ὀφειλῆσαι (2)
• ὀφειλέτας (2)
• ὀφείλῃ (2)
• ὀφείλουσα (2)
• ὀφειλὴν (2)
• ὀφείλοιτο (2)
• ὀφεῖλον (2)
• [ὀφείλειν (1)
• ὀφείλους (1)
• ὀφειλάς (1)
• ὀφείλοιεν (1)
• ὀφείλωσιν (1)
• ὀφειλήσῃς (1)
• ὄφειλον (1)
• ὀφειλέτην (1)
• ὀφειληθὲν (1)
• ὀφείλομαι (1)
• ὀφείδια (1)
• ὀφείληται (1)
• ὀφείλονθ (1)
• ὀφειλέτις (1)
• [ὀφε]ιλέτω (1)
• ὀφείληταί? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.