Sense

1. to be wroth with, vent one's wrath on, wrathful because, to be wrathful

Examples

• τοῦτο μαθόντεσ οἱ Ῥωμαῖοι κατ’ ἀρχὰσ μέν, ὡσ δαιμονίου τινὸσ μηνίοντοσ τῇ πόλει, θυσίαισ ἐξιλάσασθαι τοὺσ κατέχοντασ τὸν τόπον θεοὺσ καὶ δαίμονασ ἐψηφίσαντο καὶ τοὺσ ἐπιχωρίουσ μάντεισ ἀνέκρινον, εἴ τι λέγειν ἔχουσιν· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 12, chapter 10 4:1)
• οὐδὲ τὴν πεῖραν, ἣν ἐβούλετο λαβεῖν τοῦ πλήθουσ, εἰ ἔτι μένειν ἐβούλετο καὶ διαπολεμεῖν τοῦ Ἀχιλλέωσ μηνίοντοσ, οὐκ ἄλλωσ ἐπειράθη, πρὶν εἰσ τὴν βουλὴν πρῶτον εἰσήγγειλεν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 16:2)
• Κικέρων μὲν δὴ τούτοισ ἐπαρθεὶσ διὰ φιλαρχίαν, ἔλεγεν αἰσθέσθαι σπονδῶν ἐν τοῖσ ἔξω στρατηγοῖσ ὑπονοουμένων καὶ συνεβούλευε θεραπεῦσαι τὸν ἄνδρα, ὑβρισμένον καὶ στρατοῦ ἔτι ἄρχοντα πολλοῦ, ἀνασχέσθαι τε παρ’ ἡλικίαν ἄρχοντοσ ἐν τῇ πόλει μᾶλλον ἢ μηνίοντοσ ἐν ὅπλοισ· (Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 11 6:8)

Similar forms

• μηνὶ (192)
• μῆνιν (99)
• μήνιμα (41)
• μηνί (33)
• μῆνις (24)
• Μήνιγγα (12)
• μηνίων (9)
• Μήνιος (7)
• μῆνιγξ (6)
• μηνίσας (6)
• μήνιδος (5)
• μήνιγγι (5)
• μηνίειν (5)
• μηνῖσαι (5)
• Μηνίου (3)
• μήνιεν (3)
• μήνιε (3)
• μηνίει (2)
• μηνίσῃς (2)
• μήνι (2)
• μηνίεις (2)
• Μῆνίγξ (1)
• μηνί‐‐τίς (1)
• μήνιες (1)
• μῆνίν (1)
• μηνί‧ (1)
• μηνιεῖς (1)
• μηνῖσαν (1)
• μηνιεῖ (1)
• μῆνιγξ· (1)
• μηνιτής (1)
• μηνίαμα (1)
• μηνίσει (1)
• μηνιῶ (1)
• μηνιταῖ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.