Ancient Greek-English Dictionary Language

λυπέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: λυπέω

Structure: λυπέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to give pain to, to pain, distress, grieve, vex
  2. (absolute) to cause pain or grief
  3. (in historical writers, of cavalry and light troops) to harass, annoy

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λύπω λύπεις λύπει
Dual λύπειτον λύπειτον
Plural λύπουμεν λύπειτε λύπουσιν*
SubjunctiveSingular λύπω λύπῃς λύπῃ
Dual λύπητον λύπητον
Plural λύπωμεν λύπητε λύπωσιν*
OptativeSingular λύποιμι λύποις λύποι
Dual λύποιτον λυποίτην
Plural λύποιμεν λύποιτε λύποιεν
ImperativeSingular λῦπει λυπεῖτω
Dual λύπειτον λυπεῖτων
Plural λύπειτε λυποῦντων, λυπεῖτωσαν
Infinitive λύπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
λυπων λυπουντος λυπουσα λυπουσης λυπουν λυπουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λύπουμαι λύπει, λύπῃ λύπειται
Dual λύπεισθον λύπεισθον
Plural λυποῦμεθα λύπεισθε λύπουνται
SubjunctiveSingular λύπωμαι λύπῃ λύπηται
Dual λύπησθον λύπησθον
Plural λυπώμεθα λύπησθε λύπωνται
OptativeSingular λυποίμην λύποιο λύποιτο
Dual λύποισθον λυποίσθην
Plural λυποίμεθα λύποισθε λύποιντο
ImperativeSingular λύπου λυπεῖσθω
Dual λύπεισθον λυπεῖσθων
Plural λύπεισθε λυπεῖσθων, λυπεῖσθωσαν
Infinitive λύπεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
λυπουμενος λυπουμενου λυπουμενη λυπουμενης λυπουμενον λυπουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κἂν τῶν λυπούντων τὴν κύνα τισ αἰσθάνοιτο, ὡσ διψώσῃ τε ἐν νυκτὶ ἐπικουρῆσαι καὶ ἐπειγομένῃ ὑπό του τῶν ἀναγκαίων· (Arrian, Cynegeticus, chapter 9 1:2)
  • πᾶσα μὲν οὖν ἔχθρα πρὸσ ἄνθρωπον ἀνθρώπῳ μετὰ τῶν μάλιστα λυπούντων ἐνδυομένη παθῶν, φιλονεικίασ ὀργῆσ φθόνου μνησικακίασ, ὀδυνηρόν ἐστι καὶ ταραχῶδεσ· (Plutarch, De fraterno amore, section 7 1:4)
  • πᾶσα μὲν οὖν ἔχθρα πρὸσ ἄνθρωπον ἀνθρώπῳ μετὰ τῶν μάλιστα λυπούντων ἐνδυομένη παθῶν, φιλονεικίασ ὀργῆσ φθόνου μνησικακίασ, ὀδυνηρόν ἐστι καὶ ταραχῶδεσ· (Plutarch, De fraterno amore, section 7 6:1)
  • τὸ γὰρ τοιοῦτον οἴκοι τε τὰ πλεῖστα καὶ διὰ τοῦ ἱπποκόμου ἀποτελεῖται, ἢν ἐπίστηται τὸ μὲν πεινῆν καὶ διψῆν καὶ μυωπίζεσθαι παρασκευάζειν μετ’ ἐρημίασ γίγνεσθαι τῷ πώλῳ, τὸ δὲ φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ τὸ τῶν λυπούντων ἀπαλλάττεσθαι δι’ ἀνθρώπων. (Xenophon, Minor Works, , chapter 2 4:2)
  • καὶ τούσδε μὲν εὐμαρῶσ ὁ Ἀντίοχοσ διακόψασ διέδραμε, καὶ παρατρεχόντων ἔτι καὶ μικρὰ λυπούντων οὐκ ἐφρόντιζεν· (Appian, The Foreign Wars, chapter 6 9:5)

Synonyms

  1. to give pain to

  2. to harass

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION