Sense

1. a prose-writer, an historian, chronicler
2. a writer of fables
3. a tale-teller, newsmonger

Examples

• οὐδ’ ὁτιοῦν, ἀλλὰ περιῄεισ κατασκευάζων λογοποιούσ, καὶ παρ’ αὑτῷ γράφων ἐπιστολήν, καὶ καταισχύνων τὴν τῆσ πόλεωσ δόξαν, ἐκ τῶν δακτύλων ἀναψάμενοσ περιεπορεύετο, τρυφῶν ἐν τοῖσ τῆσ πόλεωσ κακοῖσ, καὶ ἐπὶ φορείου κατακομιζόμενοσ τὴν εἰσ Πειραιᾶ ὁδόν, καὶ τὰσ τῶν πενήτων ἀπορίασ ὀνειδίζων. (Dinarchus, Speeches, 41:8)
• μισθωσάμενοι δὲ τοῦτον καὶ οὐδὲ παρεσκευασμένοι τὰ δίκαια ποιεῖν ὑμῖν κατὰ τὴν ἀγορὰν λογοποιοὺσ καθίεσαν ὡσ ἁπλᾶ μὲν ἕτοιμοι τὰ χρήματ’ ἐκτίνειν, διπλᾶ δ’ οὐ δυνήσονται. (Demosthenes, Speeches 21-30, 18:4)
• ὁρῶ, ἔφη, τινὰσ λογοποιούσ, οἳ τοῖσ ἰδίοισ λόγοισ, οἷσ αὐτοὶ ποιοῦσιν, οὐκ ἐπίστανται χρῆσθαι, ὥσπερ οἱ λυροποιοὶ ταῖσ λύραισ, ἀλλὰ καὶ ἐνταῦθα ἄλλοι δυνατοὶ χρῆσθαι οἷσ ἐκεῖνοι ἠργάσαντο, οἱ λογοποιεῖν αὐτοὶ ἀδύνατοι· (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 205:1)
• σχεδὸν δὲ καὶ τῶν ἄλλων παλαιῶν τοὺσ ἐνδοξοτάτουσ ἐπὶ λόγοισ ὑπῆρξέ μοι θεάσασθαι, ὁμοίωσ λογοποιούσ τε καὶ ποιητάσ· (Aristides, Aelius, Orationes, 15:12)
• ἀλλ’ ἔστω κατὰ τοὺσ παρ’ ἡμῖν λογοποιοὺσ ὁ τοῦ Μενέλεω κυβερνήτησ ὁ τὴν ἐπωνυμίαν, ὡσ ἐτελεύτησε, πεποιηκὼσ τῷ τόπῳ. (Aristides, Aelius, Orationes, 30:7)

Similar forms

• λογοποιὸς (13)
• λογοποιῶν (9)
• λογοποιεῖν (7)
• λογοποιοῦσιν (3)
• λογοποιούς (3)
• λογοποιίας (2)
• λογοποιοῦσι (2)
• λογοποίημα (2)
• λογοποιοῦ (2)
• λογοποιοί (2)
• λογοποιοὺς (2)
• λογοποιοὶ (2)
• λογοποιῷ (1)
• λογοποιίαις (1)
• λογοποιικὴν (1)
• λογοποιία (1)
• λογοποιεῖ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.