κρεῖον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
κρεῖον
κρεῖου
Structure:
κρει
(Stem)
+
ον
(Ending)
Sense
- a meat-tray, dresser
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὦ μάταιοι, τῆσ ἀνοίασ, οὐκ εἰδότεσ ἡλίκοισ ὁρ́οισ διακέκριται τὰ νεκρῶν καὶ τὰ ζώντων πράγματα καὶ οἱᾶ τὰ παρ’ ἡμῖν ἐστι καὶ ὅτι κάτθαν’ ὁμῶσ ὃ τ’ ἄτυμβοσ ἀνὴρ ὃσ τ’ ἔλλαχε τύμβου, ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ Ἶροσ κρείων τ’ Ἀγαμέμνων Θερσίτῃ; (Lucian, Contemplantes, (no name) 22:12)
- ὄρσ1’ Ἀσκληπιάδη, καλέει κρείων σε Χαρωνεύσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 2 2:1)
- τῶν δ’ ἄρ’ ἔλοψ κρείων δουρικλυτὸσ ἡγεμόνευεν, οὗ πλήρησ περ ἐὼν κρατερῶσ παλάμῃ ἐπορέχθην γεύσασθ’ ἱμείρων τὸ δὲ γ’ ἀμβροσίη μοι ἔδοξεν, οἱήν δαίνυνται μάκαρεσ θεοὶ αἰὲν ἐόντεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 12 12:3)
- "καὶ μ’ Ἀντηνορίδησ ἐφόρει κρείων Ἑλικάων νῦν δέ με Λητοΐδου θεῖον ἔχει δάπεδον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 1923)
- καὶ πάλιν αὐτὰρ ὁ Ταλθύβιον προίει κρείων Ἀγαμέμνων νῆασ ἐπὶ γλαφυρὰσ ἰέναι ἠδ’ ἄρν’ ἐκέλευσεν οἰσέμεναι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 79 3:1)
- τεκνοῖ δὲ αὖθισ ἐκ Γῆσ παῖδασ μὲν τοὺσ Τιτᾶνασ προσαγορευθέντασ, Ὠκεανὸν Κοῖον Ὑπερίονα Κρεῖον Ιἀπετὸν καὶ νεώτατον ἁπάντων Κρόνον, θυγατέρασ δὲ τὰσ κληθείσασ Τιτανίδασ, Τηθὺν Ῥέαν Θέμιν Μνημοσύνην Φοίβην Διώνην Θείαν. (Apollodorus, Library and Epitome, book 1, chapter 1 4:1)
- Ἡσίοδοσ γὰρ βουλόμενοσ τοῖσ γενητοῖσ θεοὺσ πατέρασ συστῆσαι εἰσήγαγε τοιούτουσ αὐτοῖσ γεννήτορασ κοῖόν τε Κρεῖὸν θ’ Ὑπερίονά τ’ Ιἀπετόν τε· (Pseudo-Plutarch, Placita Philosophorum, book 1, 18:3)
- "Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, ἠμὲν ἀπείλησασ βητάρμονασ εἶναι ἀρίστουσ, ἠδ’ ἄρ’ ἑτοῖμα τέτυκτο· (Homer, Odyssey, Book 8 48:2)
- "Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, τοιγὰρ ἐγὼ τὸν ξεῖνον ἀρέσσομαι, ὡσ σὺ κελεύεισ. (Homer, Odyssey, Book 8 52:3)
- "Ἀλκίνοε κρεῖον, πάντων ἀριδείκετε λαῶν, ἦ τοι μὲν τόδε καλὸν ἀκουέμεν ἐστὶν ἀοιδοῦ τοιοῦδ’ οἱο͂σ ὅδ’ ἐστί, θεοῖσ ἐναλίγκιοσ αὐδήν. (Homer, Odyssey, Book 9 1:2)