Sense

1. one who administers law, a judge

Examples

• αὐτὰρ ἐγώ, βασίλεια, δικασπόλος εἰμὶ θεάων: (Colluthus, Rape of Helen, book 1140)
• "ὃς οὐκἴδ ἀστέρ οὐδ ἰδὼν ἐδίζητο οὐ παρ μάγοισι πῦρ ἱερὸν ἀνέστησεν, ὥσπερ νόμος, ῥάβδοισι τοῦ θεοῦ ψαύων οὐ μυθιήτης,9 οὐ δικασπόλος κεῖνος, οὐ λεωλογεῖν ἐμάνθαν, οὐκ ἀμιθρῆσαι, ἀλλ ἦν ἄριστος ἐσθίειν τε καὶ πίνειν κἠρᾶν,10 τὰ δ ἄλλα πάντα κατὰ πετρῶν ὤθει. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:167)

Similar forms

• δικασπόλον (5)
• δικασπόλοι (2)
• δικασπόλος (2)
• δικασπολίης (2)
• δικασπολίη (1)
• δικασπολίας (1)
• δικασπολίην (1)
• δικασπόλε (1)
• δικασπόλους? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.