Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κολλάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κολλάω κολλήσω

Structure: κολλά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: ko/lla

Sense

  1. to glue, cement
  2. to join, to make, inlaid with
  3. to join fast together: - , to cleave to, is indissolubly bound, to cleave to
  4. to put together, build

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κολλῶ κολλᾷς κολλᾷ
Dual κολλᾶτον κολλᾶτον
Plural κολλῶμεν κολλᾶτε κολλῶσιν*
SubjunctiveSingular κολλῶ κολλῇς κολλῇ
Dual κολλῆτον κολλῆτον
Plural κολλῶμεν κολλῆτε κολλῶσιν*
OptativeSingular κολλῷμι κολλῷς κολλῷ
Dual κολλῷτον κολλῴτην
Plural κολλῷμεν κολλῷτε κολλῷεν
ImperativeSingular κόλλᾱ κολλᾱ́τω
Dual κολλᾶτον κολλᾱ́των
Plural κολλᾶτε κολλώντων, κολλᾱ́τωσαν
Infinitive κολλᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
κολλων κολλωντος κολλωσα κολλωσης κολλων κολλωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κολλῶμαι κολλᾷ κολλᾶται
Dual κολλᾶσθον κολλᾶσθον
Plural κολλώμεθα κολλᾶσθε κολλῶνται
SubjunctiveSingular κολλῶμαι κολλῇ κολλῆται
Dual κολλῆσθον κολλῆσθον
Plural κολλώμεθα κολλῆσθε κολλῶνται
OptativeSingular κολλῴμην κολλῷο κολλῷτο
Dual κολλῷσθον κολλῴσθην
Plural κολλῴμεθα κολλῷσθε κολλῷντο
ImperativeSingular κολλῶ κολλᾱ́σθω
Dual κολλᾶσθον κολλᾱ́σθων
Plural κολλᾶσθε κολλᾱ́σθων, κολλᾱ́σθωσαν
Infinitive κολλᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κολλωμενος κολλωμενου κολλωμενη κολλωμενης κολλωμενον κολλωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κολλήσω κολλήσεις κολλήσει
Dual κολλήσετον κολλήσετον
Plural κολλήσομεν κολλήσετε κολλήσουσιν*
OptativeSingular κολλήσοιμι κολλήσοις κολλήσοι
Dual κολλήσοιτον κολλησοίτην
Plural κολλήσοιμεν κολλήσοιτε κολλήσοιεν
Infinitive κολλήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κολλησων κολλησοντος κολλησουσα κολλησουσης κολλησον κολλησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κολλήσομαι κολλήσει, κολλήσῃ κολλήσεται
Dual κολλήσεσθον κολλήσεσθον
Plural κολλησόμεθα κολλήσεσθε κολλήσονται
OptativeSingular κολλησοίμην κολλήσοιο κολλήσοιτο
Dual κολλήσοισθον κολλησοίσθην
Plural κολλησοίμεθα κολλήσοισθε κολλήσοιντο
Infinitive κολλήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κολλησομενος κολλησομενου κολλησομενη κολλησομενης κολλησομενον κολλησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκόλλων ἐκόλλᾱς ἐκόλλᾱν*
Dual ἐκολλᾶτον ἐκολλᾱ́την
Plural ἐκολλῶμεν ἐκολλᾶτε ἐκόλλων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκολλώμην ἐκολλῶ ἐκολλᾶτο
Dual ἐκολλᾶσθον ἐκολλᾱ́σθην
Plural ἐκολλώμεθα ἐκολλᾶσθε ἐκολλῶντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἄνθρωποσ τὸν ἑαυτοῦ πατέρα ἐγκαταλείπει, ὃσ ἐξέθρεψεν αὐτόν, καὶ τὴν ἰδίαν χώραν καὶ πρὸσ τὴν ἰδίαν γυναῖκα κολλᾶται (Septuagint, Liber Esdrae I 4:20)
  • ὅτι καθάπερ κολλᾶται τὸ περίζωμα περὶ τὴν ὀσφὺν τοῦ ἀνθρώπου, οὕτωσ ἐκόλλησα πρὸσ ἐμαυτὸν τὸν οἶκον τοῦ Ἰσραὴλ καὶ πάντα οἶκον Ἰούδα τοῦ γενέσθαι μοι εἰσ λαὸν ὀνομαστὸν καὶ εἰσ καύχημα καὶ εἰσ δόξαν, καὶ οὐκ εἰσήκουσάν μου. (Septuagint, Liber Ieremiae 13:11)
  • "ὁ δὲ βωλήτινοσ καλούμενοσ ἄρτοσ πλάττεται μὲν ὡσ βωλήτησ, καὶ ἀλείφεται ἡ μάκτρα ὑποπασσομένησ μήκωνοσ, ἐφ’ ᾗ ἐπιτίθεται ἡ ματερία, καὶ ἐν τῷ ζυμοῦσθαι οὐ κολλᾶται τῇ καρδόπῳ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 79 1:8)
  • κολλᾶται, κνίζει, παθικεύεται· (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 11, chapter 73 1:2)

Synonyms

  1. to glue

  2. to join

  3. to put together

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION