Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συγκολλάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συγκολλάω

Structure: συγ (Prefix) + κολλά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to glue or cement together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκολλῶ συγκολλᾷς συγκολλᾷ
Dual συγκολλᾶτον συγκολλᾶτον
Plural συγκολλῶμεν συγκολλᾶτε συγκολλῶσιν*
SubjunctiveSingular συγκολλῶ συγκολλῇς συγκολλῇ
Dual συγκολλῆτον συγκολλῆτον
Plural συγκολλῶμεν συγκολλῆτε συγκολλῶσιν*
OptativeSingular συγκολλῷμι συγκολλῷς συγκολλῷ
Dual συγκολλῷτον συγκολλῴτην
Plural συγκολλῷμεν συγκολλῷτε συγκολλῷεν
ImperativeSingular συγκόλλᾱ συγκολλᾱ́τω
Dual συγκολλᾶτον συγκολλᾱ́των
Plural συγκολλᾶτε συγκολλώντων, συγκολλᾱ́τωσαν
Infinitive συγκολλᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκολλων συγκολλωντος συγκολλωσα συγκολλωσης συγκολλων συγκολλωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκολλῶμαι συγκολλᾷ συγκολλᾶται
Dual συγκολλᾶσθον συγκολλᾶσθον
Plural συγκολλώμεθα συγκολλᾶσθε συγκολλῶνται
SubjunctiveSingular συγκολλῶμαι συγκολλῇ συγκολλῆται
Dual συγκολλῆσθον συγκολλῆσθον
Plural συγκολλώμεθα συγκολλῆσθε συγκολλῶνται
OptativeSingular συγκολλῴμην συγκολλῷο συγκολλῷτο
Dual συγκολλῷσθον συγκολλῴσθην
Plural συγκολλῴμεθα συγκολλῷσθε συγκολλῷντο
ImperativeSingular συγκολλῶ συγκολλᾱ́σθω
Dual συγκολλᾶσθον συγκολλᾱ́σθων
Plural συγκολλᾶσθε συγκολλᾱ́σθων, συγκολλᾱ́σθωσαν
Infinitive συγκολλᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκολλωμενος συγκολλωμενου συγκολλωμενη συγκολλωμενης συγκολλωμενον συγκολλωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκολλήσω συγκολλήσεις συγκολλήσει
Dual συγκολλήσετον συγκολλήσετον
Plural συγκολλήσομεν συγκολλήσετε συγκολλήσουσιν*
OptativeSingular συγκολλήσοιμι συγκολλήσοις συγκολλήσοι
Dual συγκολλήσοιτον συγκολλησοίτην
Plural συγκολλήσοιμεν συγκολλήσοιτε συγκολλήσοιεν
Infinitive συγκολλήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκολλησων συγκολλησοντος συγκολλησουσα συγκολλησουσης συγκολλησον συγκολλησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συγκολλήσομαι συγκολλήσει, συγκολλήσῃ συγκολλήσεται
Dual συγκολλήσεσθον συγκολλήσεσθον
Plural συγκολλησόμεθα συγκολλήσεσθε συγκολλήσονται
OptativeSingular συγκολλησοίμην συγκολλήσοιο συγκολλήσοιτο
Dual συγκολλήσοισθον συγκολλησοίσθην
Plural συγκολλησοίμεθα συγκολλήσοισθε συγκολλήσοιντο
Infinitive συγκολλήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συγκολλησομενος συγκολλησομενου συγκολλησομενη συγκολλησομενης συγκολλησομενον συγκολλησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκόλλων συνεκόλλᾱς συνεκόλλᾱν*
Dual συνεκολλᾶτον συνεκολλᾱ́την
Plural συνεκολλῶμεν συνεκολλᾶτε συνεκόλλων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεκολλώμην συνεκολλῶ συνεκολλᾶτο
Dual συνεκολλᾶσθον συνεκολλᾱ́σθην
Plural συνεκολλώμεθα συνεκολλᾶσθε συνεκολλῶντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • φησίν τε μετ’ αὐτὸν τοῖσ ἠπιάλοισ ἐπιχειρῆσαι πέρυσιν καὶ τοῖσ πυρετοῖσιν, οἳ τοὺσ πατέρασ τ’ ἦγχον νύκτωρ καὶ τοὺσ πάππουσ ἀπέπνιγον, κατακλινόμενοί τ’ ἐπὶ ταῖσ κοίταισ ἐπὶ τοῖσιν ἀπράγμοσιν ὑμῶν ἀντωμοσίασ καὶ προσκλήσεισ καὶ μαρτυρίασ συνεκόλλων, ὥστ’ ἀναπηδᾶν δειμαίνοντασ πολλοὺσ ὡσ τὸν πολέμαρχον. (Aristophanes, Wasps, Parabasis, parabasis9)
  • ἀλλὰ καὶ σχῆμα καὶ βάδισμα καὶ βλέμμα καὶ μειδίαμα θαυμάζοντεσ αὐτοῦ καὶ ἀγαπῶντεσ οἱο͂ν συναρμόττειν καὶ συγκολλᾶν ἑαυτοὺσ ὦμεν πρόθυμοι , τότε χρὴ νομίζειν ἀληθῶσ προκόπτειν. (Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 15 1:1)
  • μένοντοσ δὲ νοήσαντεσ οἱ παῖδεσ τὴν τοῦ πατρὸσ τάξιν ἐπείθοντο αὐτῇ, καὶ λαβόντεσ ἀθάνατον ἀρχὴν θνητοῦ ζῴου, μιμούμενοι τὸν σφέτερον δημιουργόν, πυρὸσ καὶ γῆσ ὕδατόσ τε καὶ ἀέροσ ἀπὸ τοῦ κόσμου δανειζόμενοι μόρια ὡσ ἀποδοθησόμενα πάλιν, εἰσ ταὐτὸν τὰ λαμβανόμενα συνεκόλλων, οὐ τοῖσ ἀλύτοισ οἷσ αὐτοὶ συνείχοντο δεσμοῖσ, ἀλλὰ διὰ σμικρότητα ἀοράτοισ πυκνοῖσ γόμφοισ συντήκοντεσ, ἓν ἐξ ἁπάντων ἀπεργαζόμενοι σῶμα ἕκαστον, τὰσ τῆσ ἀθανάτου ψυχῆσ περιόδουσ ἐνέδουν εἰσ ἐπίρρυτον σῶμα καὶ ἀπόρρυτον. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 159:2)

Synonyms

  1. to glue or cement together

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION