Sense

1. to tell lies against, speak falsely of
2. to allege falsely against
3. to say falsely, pretend, to feign, invent
4. to be falsely reported, to be spurious

Examples

• ὦ γενναῖε, ταῦτα μὲν ἤδη καὶ παρ’ ἄλλων ἐπυθόμην, οὐ μὰ Δία σκώπτειν αὐτοὺσ καὶ ὀνειδίζειν βουλομένων ὥστε οὐδέν τί μοι δοκεῖσ χαριζόμενοσ τῇ σεαυτοῦ τέχνῃ καταψεύδεσθαι τῶν ἀνδρῶν. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 43:11)
• καὶ καταψεύδου καλῶσ ὡσ ἔστι, Σεμέλη θ’ ἵνα δοκῇ θεὸν τεκεῖν, ἡμῖν τε τιμὴ παντὶ τῷ γένει προσῇ. (Euripides, episode 13:10)
• καὶ εἴ σοι ταῦτα καταψεύδεσθαι αὐτῶν δοκοῦμεν, τὸν ὑμέτερον παράσιτον ἀναμνήσθητι τὸν Ἰξίονα, ὃσ ἀξιωθεὶσ κοινῆσ τραπέζησ, ἀξίωμα ἴσον ἔχων ὑμῖν, τῇ Ἥρᾳ μεθυσθεὶσ ἐπεχείρει ὁ γενναῖοσ. (Lucian, Saturnalia, letter 4 3:4)
• οἱ μὲν γὰρ διὰ τὸ ἀκίνδυνον αὐτοῖσ εἶναι τὸν ἀγῶνα ῥᾳδίωσ ὅ τι ἂν βούλωνται λέγουσι καὶ καταψεύδονται, οἱ δὲ κρινόμενοι διὰ τὸν φόβον πολλὰ καὶ τῶν πεπραγμένων αὐτοῖσ εἰπεῖν ἐπιλανθάνονται. (Hyperides, Speeches, 15:2)
• τούτῳ μὲν οὖν ἔξεστιν, <ὦ> ἄνδρεσ δικασταί, καὶ λέγειν ὅ τι ἂν βούληται καὶ καταψεύδεσθαι, ὑμᾶσ δ’ οἶμαι δεῖν οὐκ ἐκ τῶν τοῦ κατηγόρου διαβολῶν περὶ ἐμοῦ δικάζειν, ἀλλ’ ἐξ ἅπαντοσ τοῦ βίου ὃν βεβίωκα ἐξετάσαντασ. (Hyperides, Speeches, 21:1)

Similar forms

• καταψευδόμενος (12)
• καταψευδόμενοι (6)
• καταψευδόμενον (4)
• Καταψευδομένῳ (4)
• καταψευδομένους (3)
• καταψευδομένοις (2)
• καταψευδομένας (2)
• καταψευσόμενος (1)
• καταψευδομένην (1)
• καταψευδόμεθα (1)
• καταψευδόμενοί (1)
• καταψευσομένους (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.