Ancient Greek-English Dictionary Language

εὐνοέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: εὐνοέω

Structure: εὐνοέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: eu)/noos

Sense

  1. to be well-inclined

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐνόω εὐνόεις εὐνόει
Dual εὐνόειτον εὐνόειτον
Plural εὐνόουμεν εὐνόειτε εὐνόουσιν*
SubjunctiveSingular εὐνόω εὐνόῃς εὐνόῃ
Dual εὐνόητον εὐνόητον
Plural εὐνόωμεν εὐνόητε εὐνόωσιν*
OptativeSingular εὐνόοιμι εὐνόοις εὐνόοι
Dual εὐνόοιτον εὐνοοίτην
Plural εὐνόοιμεν εὐνόοιτε εὐνόοιεν
ImperativeSingular εὐνο͂ει εὐνοεῖτω
Dual εὐνόειτον εὐνοεῖτων
Plural εὐνόειτε εὐνοοῦντων, εὐνοεῖτωσαν
Infinitive εὐνόειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐνοων εὐνοουντος εὐνοουσα εὐνοουσης εὐνοουν εὐνοουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εὐνόουμαι εὐνόει, εὐνόῃ εὐνόειται
Dual εὐνόεισθον εὐνόεισθον
Plural εὐνοοῦμεθα εὐνόεισθε εὐνόουνται
SubjunctiveSingular εὐνόωμαι εὐνόῃ εὐνόηται
Dual εὐνόησθον εὐνόησθον
Plural εὐνοώμεθα εὐνόησθε εὐνόωνται
OptativeSingular εὐνοοίμην εὐνόοιο εὐνόοιτο
Dual εὐνόοισθον εὐνοοίσθην
Plural εὐνοοίμεθα εὐνόοισθε εὐνόοιντο
ImperativeSingular εὐνόου εὐνοεῖσθω
Dual εὐνόεισθον εὐνοεῖσθων
Plural εὐνόεισθε εὐνοεῖσθων, εὐνοεῖσθωσαν
Infinitive εὐνόεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εὐνοουμενος εὐνοουμενου εὐνοουμενη εὐνοουμενης εὐνοουμενον εὐνοουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἔγωγέ σ’ εὐνοῶν τε καὶ κηδόμενοσ. (Aristophanes, Clouds, Agon, antepirrheme7)
  • ὅταν δὲ τῶν Δημοσθένουσ τινὰ λάβω λόγων, ἐνθουσιῶ τε καὶ δεῦρο κἀκεῖσε ἄγομαι, πάθοσ ἕτερον ἐξ ἑτέρου μεταλαμβάνων, ἀπιστῶν, ἀγωνιῶν, δεδιώσ, καταφρονῶν, μισῶν, ἐλεῶν, εὐνοῶν, ὀργιζόμενοσ, φθονῶν, ἅπαντα τὰ πάθη μεταλαμβάνων, ὅσα κρατεῖν πέφυκεν ἀνθρωπίνησ γνώμησ· (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 222)
  • ἀρχομένῳ γὰρ ἐοίκεν ὁ εὐνοῶν μόνον, διὸ ἀρχὴ φιλίασ, ἀλλ’ οὐ φιλία. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 146:3)
  • οὗτοσ δ’ ἐν πολλοῖσ δηλοῖ ὑμῖν <εὐνοῶν καὶ> ὅτι, εἴ πέρ τι νεωτερίζειν ἐβούλετο εἰσ τὸ ὑμέτερον πλῆθοσ, οὐκ ἄν ποτ’ ἐν ὀκτὼ ἡμέραισ, εἰσελθὼν εἰσ τὸ βουλευτήριον, ᾤχετο ἐκπλέων. (Lysias, Speeches, 18:4)
  • ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἑώσ ὅτου εἶ μετ’ αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ, μή ποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικοσ τῷ κριτῇ, καὶ ὁ κριτὴσ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰσ φυλακὴν βληθήσῃ· (, chapter 1 183:1)

Synonyms

  1. to be well-inclined

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION