뜻

1. to be well-inclined

예문

• ἀλλὰ τοῦ μὲν εὐνοοῦντοσ βούλεσθαι μόνον ἐστί, τοῦ δὲ φίλου καὶ πράττειν ἃ βούλεται. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 145:3)

  (아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 145:3)

• ἴσωσ γὰρ καὶ τοῦτο τοῦ σφόδρα εὐνοοῦντόσ ἐστιν· (Dio, Chrysostom, Orationes, 14:3)

  (디오, 크리소토모스, 연설 (2), 14:3)

유사 형태

• εὔνοιαν (560)
• εὐνοίας (362)
• εὐνοίᾳ (155)
• εὔνους (148)
• εὔνουν (95)
• εὔνοια (70)
• εὐνοῦχος (52)
• εὐνοῦχον (41)
• εὐνοϊκῶς (41)
• εὐνομίαν (37)
• εὐνούχων (37)
• εὐνομίας (32)
• εὐνούχους (30)
• εὖνοι (29)
• εὐνοίαις (26)
• εὐνούχου (22)
• εὐνοῦχοι (20)
• εὔνοιάν (17)
• εὐνοεῖν (15)
• Εὔνομον (15)
• εὐνοήσειν (13)
• εὐνούχῳ (13)
• εὐνομίᾳ (11)
• εὐνούχοις (11)
• Εὐνόμου (11)
• εὐνομίην (10)
• εὐνομία (9)
• εὐνομίης (9)
• Εὔνοστος (7)
• Εὐνόα (6)
• Εὐνόστου (6)
• εὔνοις (5)
• Εὔνοστον (4)
• Εὔνομος (4)
• εὐνοίης (4)
• Εὔνοος (4)
• εὐνοῶν (4)
• εὔνου (4)
• εὐνόμων (3)
• εὐνοοῦντα (3)
• εὐνόμους (3)
• εὐνοῦχός (3)
• εὐνοίην (3)
• εὔνοοι (3)
• εὖνοί (2)
• εὐνόουν (2)
• εὐνόως (2)
• εὔνοιαι (2)
• εὐνοϊκὸν (2)
• εὐνόμοις (2)
• Εὐνόστας (2)
• Εὔνομός (2)
• Εὐνόμῳ (2)
• εὐνομῆται (2)
• εὐνοοῦσιν (2)
• εὔνοιά (2)
• εὐνομίῃ (2)
• εὐνοέειν (1)
• εὐνοίῃ (1)
• Εὐνόμιον (1)
• εὐνομοῦσα (1)
• εὐνουχίου (1)
• εὐνομῆσθε (1)
• εὔνοον (1)
• εὐνοοῦσι (1)
• εὐνουχων (1)
• εὐνόει (1)
• ε[ὔνοι]αν (1)
• εὐνοῖχος (1)
• εὐνοῦχοί (1)
• εὐνοέει (1)
• εὐνοίαισι (1)
• [εὐ]νοίας (1)
• εὐνομίῃσι (1)
• εὐνόου (1)
• εὐνουχίαι (1)
• <εὐνοῶν (1)
• εὐνοέων (1)
• εὐνοία (1)
• εὔνοιαν] (1)
• εὐνοϊκῆς (1)
• εὐνόμημα (1)
• εὐνομίη (1)
• εὐνόοις (1)
• εὐνοούσῃ (1)
• Εὐνουμίην (1)
• εὐνοῦχων (1)
• εὐνοεῖ (1)
• εὐνοιῶν (1)
• εὔνομοι (1)
• εὐνοοῦν (1)
• Εὔνοε (1)
• εὔνοι (1)
• [εὐν]οίας (1)
• εὐνοικῶς (1)
• εὐνοίᾳν (1)
• εὐνοϊκὴν (1)
• εὐνομεῖτο (1)
• εὐνοούσας (1)
• εὐνούχοιν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.