Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπικρατέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐπικρατέω ἐπικρατήσω

Structure: ἐπι (Prefix) + κρατέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to rule over, to have or hold power
  2. to prevail in battle, be victorious, conquer
  3. to prevail over, get the mastery of, to become master of
  4. to be superior

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικράτω ἐπικράτεις ἐπικράτει
Dual ἐπικράτειτον ἐπικράτειτον
Plural ἐπικράτουμεν ἐπικράτειτε ἐπικράτουσιν*
SubjunctiveSingular ἐπικράτω ἐπικράτῃς ἐπικράτῃ
Dual ἐπικράτητον ἐπικράτητον
Plural ἐπικράτωμεν ἐπικράτητε ἐπικράτωσιν*
OptativeSingular ἐπικράτοιμι ἐπικράτοις ἐπικράτοι
Dual ἐπικράτοιτον ἐπικρατοίτην
Plural ἐπικράτοιμεν ἐπικράτοιτε ἐπικράτοιεν
ImperativeSingular ἐπικρᾶτει ἐπικρατεῖτω
Dual ἐπικράτειτον ἐπικρατεῖτων
Plural ἐπικράτειτε ἐπικρατοῦντων, ἐπικρατεῖτωσαν
Infinitive ἐπικράτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικρατων ἐπικρατουντος ἐπικρατουσα ἐπικρατουσης ἐπικρατουν ἐπικρατουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικράτουμαι ἐπικράτει, ἐπικράτῃ ἐπικράτειται
Dual ἐπικράτεισθον ἐπικράτεισθον
Plural ἐπικρατοῦμεθα ἐπικράτεισθε ἐπικράτουνται
SubjunctiveSingular ἐπικράτωμαι ἐπικράτῃ ἐπικράτηται
Dual ἐπικράτησθον ἐπικράτησθον
Plural ἐπικρατώμεθα ἐπικράτησθε ἐπικράτωνται
OptativeSingular ἐπικρατοίμην ἐπικράτοιο ἐπικράτοιτο
Dual ἐπικράτοισθον ἐπικρατοίσθην
Plural ἐπικρατοίμεθα ἐπικράτοισθε ἐπικράτοιντο
ImperativeSingular ἐπικράτου ἐπικρατεῖσθω
Dual ἐπικράτεισθον ἐπικρατεῖσθων
Plural ἐπικράτεισθε ἐπικρατεῖσθων, ἐπικρατεῖσθωσαν
Infinitive ἐπικράτεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικρατουμενος ἐπικρατουμενου ἐπικρατουμενη ἐπικρατουμενης ἐπικρατουμενον ἐπικρατουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ρ μνήσθητι, Κύριε, γνώσθητι ἐν καιρῷ θλίψεωσ ἡμῶν καὶ ἐμὲ θάρσυνον, βασιλεῦ τῶν θεῶν καὶ πάσησ ἀρχῆσ ἐπικρατῶν. (Septuagint, Liber Esther 4:33)
  • σὺ γὰρ ὁ κτίσασ τὰ πάντα καὶ τῶν ὅλων ἐπικρατῶν δυνάστησ δίκαιοσ εἶ καὶ τοὺσ ὕβρει καὶ ἀγερωχίᾳ πράσσοντάσ τι κρίνεισ. (Septuagint, Liber Maccabees III 2:3)
  • αὖθισ οὖν καθ’ ἑτέραν ὁδὸν ἀπαντῶν ὁ Φάβιοσ τῷ Σκηπίωνι κατεκώλυε τοὺσ ὁρμωμένουσ αὐτῷ συστρατεύεσθαι τῶν νέων καὶ κατεῖχεν, ἔν τε ταῖσ βουλαῖσ καὶ ταῖσ ἐκκλησίαισ βοῶν ὡσ οὐκ αὐτὸσ Ἀννίβαν ἀποδιδράσκοι μόνοσ ὁ Σκηπίων, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑπόλοιπον ἐκπλέοι λαβὼν δύναμιν ἐκ τῆσ Ἰταλίασ, δημαγωγῶν ἐλπίσι τοὺσ νέουσ καὶ ἀναπείθων ἀπολιπεῖν γονέασ καὶ γυναῖκασ καὶ πόλιν, ἧσ ἐν θύραισ ἐπικρατῶν καὶ ἀήττητοσ ὁ πολέμιοσ κάθηται. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 26 1:1)
  • ἐκ τούτου τῆσ μὲν γῆσ ἐπικρατῶν ὁ Σύλλασ ἐν ταῖσ Ἀθήναισ, περικοπτόμενοσ δὲ τὴν ἀγορὰν ἐκ τῆσ θαλάττησ ὑπὸ τῶν πολεμίων ναυκρατούντων, ἐξέπεμψεν ἐπ’ Αἰγύπτου καὶ Λιβύησ τὸν Λούκουλλον ἄξοντα ναῦσ ἐκεῖθεν, ἦν μὲν οὖν ἀκμὴ χειμῶνοσ, ἐξέπλευσε δὲ τρισὶν Ἑλληνικοῖσ μυοπάρωσι καὶ δικρότοισ ἴσαισ Ῥοδιακαῖσ πρὸσ μέγα πέλαγοσ καὶ ναῦσ πολεμίασ, πανταχόσε τῷ κρατεῖν πολλὰσ διαφερομένασ, παραβαλλόμενοσ. (Plutarch, Lucullus, chapter 2 2:1)
  • ἄλλουσ δὲ οἱ στρατηγοὶ τόπουσ ἐχειροῦντο δυνάμεισ ἔχοντεσ, ὧν ὁ μέγιστοσ Ἀρχέλαοσ ταῖσ μὲν ναυσὶν ὁμοῦ τι συμπάσησ ἐπικρατῶν τῆσ θαλάττησ τάσ τε Κυκλάδασ νήσουσ ἐδουλοῦτο καὶ τῶν ἄλλων ὅσαι Μαλέασ ἐντὸσ ἵδρυνται, καὶ τὴν Εὔβοιαν αὐτὴν εἶχεν, ἐκ δὲ Ἀθηνῶν ὁρμώμενοσ τὰ μέχρι Θετταλίασ ἔθνη τῆσ Ἑλλάδοσ ἀφίστη, μικρὰ προσκρούσασ περὶ Χαιρώνειαν. (Plutarch, Sulla, chapter 11 3:1)

Synonyms

  1. to rule over

  2. to prevail in battle

  3. to prevail over

  4. to be superior

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION